אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "משלוח מנות"
(קעפלעך) |
(רעדאגירונג) |
||
שורה 1: | שורה 1: | ||
[[ | [[טעקע:2 Mishloach Manot.jpg|שמאל|קליין|משלוח מנות'ן]] | ||
[[ | [[טעקע:MishloachManotChildren.JPG|שמאל|קליין|קינדער טראגן משלוח מנות]] | ||
[[ | [[טעקע:OfraMishloach8340.JPG|ממוזער|א פארשטעלטער יונגל גייענדיג איבערגעבן משלוח מנות. לויט טייל פוסקים זאל מען שיקן משלוח מנות דווקא דורך א "[[שליחות|שליח]]".]] | ||
'''משלוח מנות''' (אין [[אידיש]]: "שיקן פארציעס") איז איינע פון די [[מצוה|מצוות]] פונעם [[יום טוב]] [[פורים]]. די מצוה איז | '''משלוח מנות''' (אין [[אידיש]]: "שיקן פארציעס") איז איינע פון די [[מצוה|מצוות]] פונעם [[יום טוב]] [[פורים]], צווישן די מצוות פון [[מגילה ליינען]], משתה ושמחה, און [[מתנות לאביונים]]. די מצוה איז צו שיקן כאטש צוויי פארציעס עסנווארג, פאר ווייניגסטנס איין מענטש. צווישן די צילן זענען צו פארמערן פרידן און ליבשאפט צווישן אידן, און צו פארזארגן עסן פאר נויטבאדערפטיגע אז זיי זאלן האבן גענוג עסן פאר דער [[פורים סעודה]]. | ||
==מקור == | ==מקור == | ||
אין [[מגילת אסתר]] | דער חיוב פון משלוח מנות ווערט דערמאנט אין [[מגילת אסתר]]. אין די פסוקים ווערט געשילדערט אז נאך דער נס וואס איז געשען אין פורים - ווען זיי זענען געראטעוועט פון המן'ס גזירה וואס האט געוואלט פארטיליגן דאס אידישע פאלק - האט מען באשטימט די פורים טעג פאר ימי שמחה. ווי א טייל פון די מצוות פונעם טאג, האבן די חבמים פונן יענעם דור מתקן געווען צו שיקן משלוח מנות צו די פריינט, און אזוי שטייט אין די מגילה ({{תנ"ך|אסתר|ט|יט|כב|ללא=ספר}}): | ||
{{ציטוט|תוכן=עַל כֵּן הַיְּהוּדִים הַפְּרָזִים הַיֹּשְׁבִים בְּעָרֵי הַפְּרָזוֹת, עֹשִׂים אֵת יוֹם אַרְבָּעָה עָשָׂר לְחֹדֶשׁ אֲדָר שִׂמְחָה וּמִשְׁתֶּה וְיוֹם טוֹב '''וּמִשְׁלֹחַ מָנוֹת אִישׁ לְרֵעֵהוּ'''... | {{ציטוט|תוכן=עַל כֵּן הַיְּהוּדִים הַפְּרָזִים הַיֹּשְׁבִים בְּעָרֵי הַפְּרָזוֹת, עֹשִׂים אֵת יוֹם אַרְבָּעָה עָשָׂר לְחֹדֶשׁ אֲדָר שִׂמְחָה וּמִשְׁתֶּה וְיוֹם טוֹב '''וּמִשְׁלֹחַ מָנוֹת אִישׁ לְרֵעֵהוּ'''... וְהַחֹדֶשׁ אֲשֶׁר נֶהְפַּךְ לָהֶם מִיָּגוֹן לְשִׂמְחָה וּמֵאֵבֶל לְיוֹם טוֹב, לַעֲשׂוֹת אוֹתָם יְמֵי מִשְׁתֶּה וְשִׂמְחָה, '''וּמִשְׁלֹחַ מָנוֹת אִישׁ לְרֵעֵהוּ''' וּמַתָּנוֹת לָאֶבְיֹנִים.}} | ||
דאס הייסט אז די [[אנשי כנסת הגדולה]] האבן דאן מתקן געווען די מצוה פון געבן "מתנות לאביונים" אינעם טאג פון פורים{{הערה|זעט {{בבלי|מגילה|ב|א|ללא=שם}}}}. | |||
דאס הייסט אז די [[אנשי כנסת הגדולה]] האבן דאן מתקן געווען די מצוה פון געבן "מתנות לאביונים" אינעם טאג פון פורים{{הערה| | |||
== הלכות == | == הלכות == | ||
[[ | [[טעקע:MishloachManotClosedDoor5.JPG|שמאל|קליין|משלוחי מנות וואס זענען געלייגט געווארן פארנט פון א פארמאכטע טיר (משלוח מנות דארף געגעבן ווערן דווקא פורים בייטאג).]] | ||
* [[חז"ל]] האבן ארויסגעלערנט אז דאס ווייניגסטע וואס מ'דארף שיקן איז צוויי פארציעס פאר איין מענטש, פון דעם וואס שטייט אין פסוק "משלוח '''מנות'''" (וואס קלינגט אפ כאטש צוויי) "איש '''לרעהו'''" (וואס קלינגט אפ איינער){{הערה|[[רב יוסף]] אין נאמען פון [[ברייתא]], אין {{בבלי|מגילה|ז|א|ללא=שם}}}}. דער [[רמב"ם]] שרייבט אז: "כל המרבה לשלוח לרעים הרי זה משובח"{{הערה|{{רמב"ם||מגילה וחנוכה|ב|טו}}}}, דאס הייסט אז ווי מער מען שיקט איז אלץ בעסער, פארט אבער האלט ער אז די חשוב'סטע מצוה פון פורים איז [[מתנות לאביונים]]: "מוטב לאדם להרבות במתנות לאביונים מלהרבות ב[[סעודת פורים|סעודתו]] ובשלוח מנות לרעיו, שאין שם שמחה גדולה ומפוארה, אלא לשמח לב עניים ויתומים ואלמנות וגרים"{{הערה|{{רמב"ם||מגילה וחנוכה|ב|יז}}}}. | * [[חז"ל]] האבן ארויסגעלערנט אז דאס ווייניגסטע וואס מ'דארף שיקן איז צוויי פארציעס פאר איין מענטש, פון דעם וואס שטייט אין פסוק "משלוח '''מנות'''" (וואס קלינגט אפ כאטש צוויי) "איש '''לרעהו'''" (וואס קלינגט אפ איינער){{הערה|[[רב יוסף]] אין נאמען פון [[ברייתא]], אין {{בבלי|מגילה|ז|א|ללא=שם}}}}. דער [[רמב"ם]] שרייבט אז: "כל המרבה לשלוח לרעים הרי זה משובח"{{הערה|{{רמב"ם||מגילה וחנוכה|ב|טו}}}}, דאס הייסט אז ווי מער מען שיקט איז אלץ בעסער, פארט אבער האלט ער אז די חשוב'סטע מצוה פון פורים איז [[מתנות לאביונים]]: "מוטב לאדם להרבות במתנות לאביונים מלהרבות ב[[סעודת פורים|סעודתו]] ובשלוח מנות לרעיו, שאין שם שמחה גדולה ומפוארה, אלא לשמח לב עניים ויתומים ואלמנות וגרים"{{הערה|{{רמב"ם||מגילה וחנוכה|ב|יז}}}}. | ||
* | * עס דארף זיין פון צוויי באזונדערע עסנווארג. טראץ דעם וואס עס זענען געווען [[רב]]נים וואס האבן געשיקט [[ספר]]י חידושי תורה אויף משלוח מנות, איז אבער אין הלכה גע'פסק'נט אז וועש, ספרים און אפילו [[געלט]] צו קויפן דערמיט עסנווארג, ווערן נישט גערעכנט פאר "מנות". וועגן שיקן געטראנקען, זענען די פוסקים צעטיילט אין זייערע מיינונגען. | ||
* | * אפילו טאמער א מענטש האט נישט גענוג עסנווארג אוועקצוגעבן פאר אן אנדערן, זאל ער אויפטוישן דאס עסנווארג פון זיין סעודה מיטן חבר'ס, אזוי צו מקיים זיין די מצוה. די מיינונג פון א מערהייט [[פוסק]]ים איז אז אויך פרויען זענען מחויב מיט דער מצוה. דער רמ"א מערקט אָן אז א מאן זאל נישט שיקן פאר א פרוי, אז ס'זאל נישט צוקומען צו קיין פראגע פון א [[ספק]] [[קידושין]] ביים שיקן פאר אן אלמנה{{הערה|1=[[רמ"א]] אויף {{שולחן ערוך|אורח חיים|תרצה|ד|ללא=שם}}|שם=רמאד}}. | ||
* פארהאן פוסקים וואס שרייבן אז די מצוה דארף אויסגעפירט ווערן דורכן שיקן מיט א "[[שליחות|שליח]]" (און נישט איבערגעבן אליינס), אזויווי אין פסוק שטייט, "ו'''משלוח''' מנות איש לרעהו". | * פארהאן פוסקים וואס שרייבן אז די מצוה דארף אויסגעפירט ווערן דורכן שיקן מיט א "[[שליחות|שליח]]" (און נישט איבערגעבן אליינס), אזויווי אין פסוק שטייט, "ו'''משלוח''' מנות איש לרעהו". | ||
* דער טאג ווען די מצוה גייט אן איז פאר יעדן לויטן פלאץ וואו ער געפינט זיך: אין מערהייט ערטער איז דאס אין [[י"ד אדר]], און ביי די שטעט וואס זענען | * דער טאג ווען די מצוה גייט אן איז פאר יעדן לויטן פלאץ וואו ער געפינט זיך: אין מערהייט ערטער איז דאס אין [[י"ד אדר]], און ביי די שטעט וואס זענען [[עיר מוקפת חומה מימות יהושע בן נון|מוקפות חומה מימות יהושע בן נון]], אינעם טאג פון [[ט"ו אדר]] - [[שושן פורים]]. די מצוה דארף געטון ווערן דווקא בייטאג פון פורים{{הערה|שם=רמאד}}. טייל זענען מהדר דאס אויסצופירן איידער מען עסט די סעודה{{הערה|לקט יושר, הלכות פורים בסימני הדרשה. זעט אויך אז נדברו, חלק ששי סימן ס"ה, אז עס איז אן איסור זיך צו וואשן צו א סעודה איידער מען האט אויסגעפירט די מצוה}}. | ||
==טעמים == | ==טעמים == | ||
שורה 30: | שורה 27: | ||
==זעט אויך== | ==זעט אויך== | ||
* [[מגילה ליינען]] | <!-- * [[מגילה ליינען]] --> | ||
* [[מתנות לאביונים]] | * [[מתנות לאביונים]] | ||
* [[סעודת פורים]] | <!-- * [[סעודת פורים]] --> | ||
==ליינט מער== | ==ליינט מער== | ||
* מאיר ראפעלד, "משלוח מנות בפורים: גלגולי נוסח ונוהגים", אין: דניאל שפרבר, '''מנהגי ישראל: מקורות ותולדות''', זעקסטער באנד, ירושלים: [[מוסד הרב קוק]], תשנ"ח, זייטן רכ"ז–רמ"א; איבערגעדרוקט אין: מאיר ראפעלד, '''נתיבי מאיר: אסופת מאמרים''', מרכז שפירא: תשע"ג, זייטן 210–224. | |||
* מאיר ראפעלד, "משלוח מנות בפורים: גלגולי נוסח ונוהגים", אין: | * הרב ישראל דנדרוביץ, "בשר לא מבושל - האם קרוי מנה (אויף די ווערטערליכע אפטייטש פון מנה בלשון המקרא ובלשון חכמים)", אין: '''[[אור ישראל]]''', גיליון עא, תשרי תשע"ו, עמודים: קעח-קפח. | ||
* הרב ישראל | |||
==וועבלינקען== | ==וועבלינקען== | ||
* {{היברובוקס||משלוח מנות|41737|אין: | * {{היברובוקס||משלוח מנות|41737|אין: יום-טוב לוינסקי (עורך), '''ספר המועדים''', זעקסטער באנד, תל אביב: אגודת עונג שבת דורך דביר, תשט"ו, זייטן 137–151|עמוד=152}} | ||
* {{קיצור שולחן ערוך|קמב}} | * {{קיצור שולחן ערוך|קמב}} | ||
די טעמים פאר משלוח מנות: | די טעמים פאר משלוח מנות: |
רעוויזיע פון 01:59, 27 פעברואר 2023
משלוח מנות (אין אידיש: "שיקן פארציעס") איז איינע פון די מצוות פונעם יום טוב פורים, צווישן די מצוות פון מגילה ליינען, משתה ושמחה, און מתנות לאביונים. די מצוה איז צו שיקן כאטש צוויי פארציעס עסנווארג, פאר ווייניגסטנס איין מענטש. צווישן די צילן זענען צו פארמערן פרידן און ליבשאפט צווישן אידן, און צו פארזארגן עסן פאר נויטבאדערפטיגע אז זיי זאלן האבן גענוג עסן פאר דער פורים סעודה.
מקור
דער חיוב פון משלוח מנות ווערט דערמאנט אין מגילת אסתר. אין די פסוקים ווערט געשילדערט אז נאך דער נס וואס איז געשען אין פורים - ווען זיי זענען געראטעוועט פון המן'ס גזירה וואס האט געוואלט פארטיליגן דאס אידישע פאלק - האט מען באשטימט די פורים טעג פאר ימי שמחה. ווי א טייל פון די מצוות פונעם טאג, האבן די חבמים פונן יענעם דור מתקן געווען צו שיקן משלוח מנות צו די פריינט, און אזוי שטייט אין די מגילה (ט, יט–כב):
עַל כֵּן הַיְּהוּדִים הַפְּרָזִים הַיֹּשְׁבִים בְּעָרֵי הַפְּרָזוֹת, עֹשִׂים אֵת יוֹם אַרְבָּעָה עָשָׂר לְחֹדֶשׁ אֲדָר שִׂמְחָה וּמִשְׁתֶּה וְיוֹם טוֹב וּמִשְׁלֹחַ מָנוֹת אִישׁ לְרֵעֵהוּ... וְהַחֹדֶשׁ אֲשֶׁר נֶהְפַּךְ לָהֶם מִיָּגוֹן לְשִׂמְחָה וּמֵאֵבֶל לְיוֹם טוֹב, לַעֲשׂוֹת אוֹתָם יְמֵי מִשְׁתֶּה וְשִׂמְחָה, וּמִשְׁלֹחַ מָנוֹת אִישׁ לְרֵעֵהוּ וּמַתָּנוֹת לָאֶבְיֹנִים.
דאס הייסט אז די אנשי כנסת הגדולה האבן דאן מתקן געווען די מצוה פון געבן "מתנות לאביונים" אינעם טאג פון פורים[1].
הלכות
- חז"ל האבן ארויסגעלערנט אז דאס ווייניגסטע וואס מ'דארף שיקן איז צוויי פארציעס פאר איין מענטש, פון דעם וואס שטייט אין פסוק "משלוח מנות" (וואס קלינגט אפ כאטש צוויי) "איש לרעהו" (וואס קלינגט אפ איינער)[2]. דער רמב"ם שרייבט אז: "כל המרבה לשלוח לרעים הרי זה משובח"[3], דאס הייסט אז ווי מער מען שיקט איז אלץ בעסער, פארט אבער האלט ער אז די חשוב'סטע מצוה פון פורים איז מתנות לאביונים: "מוטב לאדם להרבות במתנות לאביונים מלהרבות בסעודתו ובשלוח מנות לרעיו, שאין שם שמחה גדולה ומפוארה, אלא לשמח לב עניים ויתומים ואלמנות וגרים"[4].
- עס דארף זיין פון צוויי באזונדערע עסנווארג. טראץ דעם וואס עס זענען געווען רבנים וואס האבן געשיקט ספרי חידושי תורה אויף משלוח מנות, איז אבער אין הלכה גע'פסק'נט אז וועש, ספרים און אפילו געלט צו קויפן דערמיט עסנווארג, ווערן נישט גערעכנט פאר "מנות". וועגן שיקן געטראנקען, זענען די פוסקים צעטיילט אין זייערע מיינונגען.
- אפילו טאמער א מענטש האט נישט גענוג עסנווארג אוועקצוגעבן פאר אן אנדערן, זאל ער אויפטוישן דאס עסנווארג פון זיין סעודה מיטן חבר'ס, אזוי צו מקיים זיין די מצוה. די מיינונג פון א מערהייט פוסקים איז אז אויך פרויען זענען מחויב מיט דער מצוה. דער רמ"א מערקט אָן אז א מאן זאל נישט שיקן פאר א פרוי, אז ס'זאל נישט צוקומען צו קיין פראגע פון א ספק קידושין ביים שיקן פאר אן אלמנה[5].
- פארהאן פוסקים וואס שרייבן אז די מצוה דארף אויסגעפירט ווערן דורכן שיקן מיט א "שליח" (און נישט איבערגעבן אליינס), אזויווי אין פסוק שטייט, "ומשלוח מנות איש לרעהו".
- דער טאג ווען די מצוה גייט אן איז פאר יעדן לויטן פלאץ וואו ער געפינט זיך: אין מערהייט ערטער איז דאס אין י"ד אדר, און ביי די שטעט וואס זענען מוקפות חומה מימות יהושע בן נון, אינעם טאג פון ט"ו אדר - שושן פורים. די מצוה דארף געטון ווערן דווקא בייטאג פון פורים[5]. טייל זענען מהדר דאס אויסצופירן איידער מען עסט די סעודה[6].
טעמים
פארהאן וואס זאגן אז דער טעם איז צו פארמערן פריינדשאפט צווישן אידן[7], און פארהאן וואס זאגן אז דער טעם איז צו העלפן די ארעמעלייט וואס שעמען זיך צו בעטן צדקה, אז אויך זיי זאלן קענען עסן די סעודת פורים ווי יעדן איינעם[8][9], וואס דאס איז ענליך צו דער מצוה פון מתנות לאביונים.
אין אנדערע הינזיכטן
דער טערמין "משלוח מנות" ווערט אויך באניצט אין אנדערע פעלער, ווי צום ביישפיל, ווען די אידן פון בבל זענען ארויף קיין ארץ ישראל מיט עזרא הסופר, האט ער זיי געזאגט אום ראש השנה צו שיקן "מנות לאין נכון לו", ד.ה. פאר אזעלכע וואס זייער פארמעגן באטרעפט נישט גענוג צו קענען צושטעלן די יום טוב סעודה:
ויאמר להם: לכו אכלו משמנים ושתו ממתקים ושִלחו מנות לאין נכון לו כי קדוש היום לאדונינו... וילכו כל העם לאכול ולשתות ולשלח מנות ולעשות שמחה גדולה כי הבינו בדברים אשר הודיעו להם
אבער יענער משלוח מנות איז היבש אנדערש, ווייל דאס איז געווען געוואנדן ספעציעל "לאין נכון לו", אז די ארעמעלייט זאלן האבן צום עסן, נישט ווי דער פורימ'דיגער משלוח מנות וואס איז "איש לרעהו". די פוסקים, ווילנדיג ארויסברענגען דעם אויבנדערמאנטן טעם אז דער משלוח מנות פון פורים איז אויך צו פארזיכערן די באדערפענישן פון סעודת פורים פאר די וואס קענען זיך נישט ערלויבן - ברענגען טאקע דעם פסוק אלס ראיה אז משלוח מנות איז געווידמעט פאר די נויטבאדערפטיגע[10].
זעט אויך
ליינט מער
- מאיר ראפעלד, "משלוח מנות בפורים: גלגולי נוסח ונוהגים", אין: דניאל שפרבר, מנהגי ישראל: מקורות ותולדות, זעקסטער באנד, ירושלים: מוסד הרב קוק, תשנ"ח, זייטן רכ"ז–רמ"א; איבערגעדרוקט אין: מאיר ראפעלד, נתיבי מאיר: אסופת מאמרים, מרכז שפירא: תשע"ג, זייטן 210–224.
- הרב ישראל דנדרוביץ, "בשר לא מבושל - האם קרוי מנה (אויף די ווערטערליכע אפטייטש פון מנה בלשון המקרא ובלשון חכמים)", אין: אור ישראל, גיליון עא, תשרי תשע"ו, עמודים: קעח-קפח.
וועבלינקען
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:היברובוקס
פאראמעטער [ עמוד ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע משלוח מנות, אין: יום-טוב לוינסקי (עורך), ספר המועדים, זעקסטער באנד, תל אביב: אגודת עונג שבת דורך דביר, תשט"ו, זייטן 137–151- קיצור שולחן ערוך, סימן קמב
די טעמים פאר משלוח מנות:
- משלוח מנות, אויף עולמות
- יסודות מצוות משלוח מנות, אויף סולמות
- הרב אורן ניזרי, משלוחי מנות דורך א "דראון", אויף שערי הלכה ומשפט
רעפערענצן
- ↑ זעט
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:בבלי
פאראמעטער [ ללא ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:בבלי) נמצא פרמטר לא בשימוש "ללא=".מגילה ב, א - ↑ רב יוסף אין נאמען פון ברייתא, אין
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:בבלי
פאראמעטער [ ללא ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:בבלי) נמצא פרמטר לא בשימוש "ללא=".מגילה ז, א - ↑
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:רמב"ם
פארלאנגטע פאראמעטער [ 1 ] פעלן לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:רמב"ם) פעלט נאמען פון הלכות.משנה תורה לרמב"ם, הלכות חמץ ומצה, פרק מגילה וחנוכ"ה, הלכות ב'–ט"ו - ↑
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:רמב"ם
פארלאנגטע פאראמעטער [ 1 ] פעלן לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:רמב"ם) פעלט נאמען פון הלכות.משנה תורה לרמב"ם, הלכות חמץ ומצה, פרק מגילה וחנוכ"ה, הלכות ב'–י"ז - ↑ 5.0 5.1 רמ"א אויף
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:שלחן ערוך
פאראמעטער [ ללא ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:שולחן ערוך) נמצא פרמטר לא בשימוש "ללא=".שולחן ערוך, אורח חיים, סימן תרצ"ה, סעיף ד' - ↑ לקט יושר, הלכות פורים בסימני הדרשה. זעט אויך אז נדברו, חלק ששי סימן ס"ה, אז עס איז אן איסור זיך צו וואשן צו א סעודה איידער מען האט אויסגעפירט די מצוה
- ↑
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:היברובוקס
פאראמעטער [ 5 ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע
פאראמעטער [ עמוד ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע רבי שלמה אלקבץ, מנות הלוי, ט, יז, ד"ה והנך רואה, אין נאמען פון רבי יהודה בן שושן, וועלכער זאגט אז משלוח מנות האט מען מתקן געווען אין קעגנזאץ צו המן'ס ווערטער: "ישנו עם אחד מפוזר ומפורד" (אסתר ג, ח); אויך דער ב"ח, אורח חיים, סימן תרצ"ה, שרייבט ”טעם משלוח מנות הוא כדי שיהא שמח ושש עם אוהביו וריעיו ולהשכין ביניהם אהבה ואחוה וריעות”. זעט אויך ריטב"א, מגילה ז, א, וואו עס איז משמע אז עס איז צוליב דין שמחה - ↑ זע תרומת הדשן, חלק א', סימן קי"א, אויף אין אוצר הספרים היהודי
- ↑ אין שו"ת חתם סופר, חלק א', סימן קצ"ו ווערט ארויסגעברענגט א נפקא מינה צווישן די צוויי טעמים. זע אויך אין שו"ת שרידי אש, ירושלים, תשנ"ט, חלק א', סימן ס"א
- ↑ ילקוט יוסף, אורח חיים, סימן תרצ"ה
קלארשטעלונג: די אינפארמאציע אויף המכלול איז בלויז פאר בארייכערונג און זאל נישט געזען ווערן ווי א פסק הלכה.
cc-by-sa 3.0 ערלויבעניש • אריגינעלער בלאט • ביישטייערער