אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:מילך"

[[ארץ ישראל]] ווערט באצייכנט אין [[תנ"ך]] 21 מאל ווי "ארץ זבת חלב ודבש" - לאַנד פון מילך און האָניג, א שילדערונג וואס קומט לערנען וועגן איר רייכקייט און פרישקייט. אין דער מכילתא דרשב"י, פרק י"ג, פסוק ה' זאגט רבי אלעזר: "חלב", דאס איז דער מילך פון פרוכט, זאגט רבי עקיבא: "חלב", דאס מיינט זיכער מילך. אינעם פאַרקערטן זינען ערשיינען מילך און האָניג אין [[ישעיה]]'ס נבואה פונעם [[חורבן]]: "והיה מרב עשות חלב יאכל חמאה, כי חמאה ודבש יאכל כל הנותר בקרב הארץ" (ישעיהו, ז', כ"א–כ"ב). אין ספר יואל ערשיינט דער מילך אין א נבואה פון נחמה, "והיה ביום ההוא יטפו ההרים עסיס, והגבעות תלכנה חלב, וכל־אפיקי יהודה ילכו מים" (יואל, ד', י"ח).

* אין דער שילדערונג פון דעם באזוך פון די דריי מלאכים צו אברהם ווערט דערציילט: <q>וייקח חמאה וחלב ובן הבקר אשר עשה ויתן לפניהם והוא עומד עליהם תחת העץ ויאכלו</q> – און ער האָט גענומען פּוטער און מילך און דאָס קאַלב וואָס ער האָט געמאַכט, און האָט געגעבן פאַר זיי, און ער איז געשטאַנען איבער זיי אונטערן בוים, און זיי האָבן געגעסן. (ספר בראשית, פרק י"ח, פסוק ח').