אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:ירמיהו"

ווען ירמיהו האט מוכיח געווען דאס אידישע פאלק האט ער גענוצט די ווערטער: {{דיק|כֹּה אָמַר יְהוָה, זָכַרְתִּי לָךְ חֶסֶד נְעוּרַיִךְ, אַהֲבַת כְּלוּלֹתָיִךְ--לֶכְתֵּךְ אַחֲרַי בַּמִּדְבָּר, בְּאֶרֶץ לֹא זְרוּעָה| [[ספר ירמיהו]] ב'.}}ירמיהו צייגט די [[בונד]] צווישן [[גאט]] מיט די אידן אזוי ווי א [[מאן]] וואס [[ליבע|ליבט]] זיין [[ווייב]], וועגן דעם ווערט דער פסוק ביז היינט איבערגעחזרט און געזונגען כדי צו דערמאנען גאטס ליבשאפט צו די אידן כדי ער זאל זיי גערן אויסלייזן פון [[גלות]].

ירמיהו האט געזאגט אין נאמען פון [[גאט]] אז עס הערט זיך א קול פון [[רחל]] ווי זי וויינט אויף אירע קינדער די [[עשרת השבטים]] וואס האבן גולה געווען קיין [[אשור]], און ווי גאט טרייסט איר און זאגט צו אז אין דער צוקונפט וועלן זיך אלע אומקערן צוריק קיין [[ארץ ישראל]]: {{דיק|כֹּה אָמַר יְהוָה, קוֹל בְּרָמָה נִשְׁמָע נְהִי בְּכִי תַמְרוּרִים--רָחֵל, מְבַכָּה עַל-בָּנֶיהָ; מֵאֲנָה לְהִנָּחֵם עַל-בָּנֶיהָ, כִּי אֵינֶנּוּ. כֹּה אָמַר יְהוָה, מִנְעִי קוֹלֵךְ מִבֶּכִי, וְעֵינַיִךְ, מִדִּמְעָה:  כִּי יֵשׁ שָׂכָר לִפְעֻלָּתֵךְ נְאֻם-יְהוָה, וְשָׁבוּ מֵאֶרֶץ אוֹיֵב.  וְיֵשׁ-תִּקְוָה לְאַחֲרִיתֵךְ, נְאֻם-יְהוָה; וְשָׁבוּ בָנִים, לִגְבוּלָם. הֲבֵן יַקִּיר לִי אֶפְרַיִם, אִם יֶלֶד שַׁעֲשֻׁעִים-- כִּי-מִדֵּי דַבְּרִי בּוֹ, זָכֹר אֶזְכְּרֶנּוּ עוֹד; עַל-כֵּן, הָמוּ מֵעַי לוֹ-- רַחֵם אֲרַחֲמֶנּוּ, נְאֻם-יְהוָה. | [[ספר ירמיהו]] ל"א.}}