דרעפט:כוחי ועוצם ידי

כֹּחִי וְעֹצֶם יָדִי (מיין קראפט און דער שטארקקייט פון מיין האנט) איז אן אויסדרוק אין לשון קודש וואס געפונט זיך אין דער תורה אין פרשת עקב, אין ספר דברים. דאס אויסדרוק באצייכענט דאס געפיל פון א מענטש אדער א גרופע וואס מיינט אז זיינע אייגענע מענטשליכע כוחות האבן עפעס אויפגעטון און אנערקענט נישט אדער גלייבט נישט אז ער קען גארנישט טון אויף דער וועלט אנעם אייבערשטן.

מען ניצט דעם אויסדרוק לגבי א מענטש וואס ווייזט ארויס שטאלץ און גאוה אויף זיינע אייגענע כוחות, כאילו די כוחות צו טון א מוצלח'דיגע פעולה זענען נישט געגעבן געווארן צו אים דורכ'ן אייבערשטן.

דער פסוק ווערט דערמאנט אין עטליכע ערטער אין די ראשונים, און דרשנים זענען געוואוינט זיך צו באנוצן דערמיט, איבערהויפט ווען מען רעדט פון ענינים פון פרשת עקב און ענינים פון מוסר און בטחון.

דאס אויסדרוק איז אויך פארברייטערט געווארן פאר א פאל וואו די הצלחה איז געקומען א דאנק דרויסענדיגע סיבות, בשעת וואס דער מענטש טוט עס מייחס זיין צו זיך, כאילו ס'איז געקומען דורך אים אליין.

דאס אויסדרוק אין דער תורה

די פסוקים אין פרשת עקב באשרייבן דער הצלחה פונעם אידישן פאלק אין זייער ירושה, ארץ ישראל, און אין זייער פארמעגן, וואס צוליב דעם איז דאס פאלק עלול זיך שטאלץ צו האלטן און צו טראכטן אז זייער גרויסער הצלחה קומט פון זייער אייגענעם כח. דער אייבערשטער ווארנט דאס פאלק צו געדענקן אז זייער הצלחה איז א מתנה פון הימל וואס ווערט פאר זיי געשאנקן צוליב דעם ברית האבות:

כִּי ה' אֱ-לֹהֶיךָ מְבִיאֲךָ אֶל אֶרֶץ טוֹבָה אֶרֶץ נַחֲלֵי מָיִם עֲיָנֹת וּתְהֹמֹת יֹצְאִים בַּבִּקְעָה וּבָהָר; אֶרֶץ חִטָּה וּשְׂעֹרָה וְגֶפֶן וּתְאֵנָה וְרִמּוֹן אֶרֶץ זֵית שֶׁמֶן וּדְבָשׁ; אֶרֶץ אֲשֶׁר לֹא בְמִסְכֵּנֻת תֹּאכַל בָּהּ לֶחֶם לֹא תֶחְסַר כֹּל בָּהּ אֶרֶץ אֲשֶׁר אֲבָנֶיהָ בַרְזֶל וּמֵהֲרָרֶיהָ תַּחְצֹב נְחֹשֶׁת; וְאָכַלְתָּ וְשָׂבָעְתָּ וּבֵרַכְתָּ אֶת ה' אֱ-לֹהֶיךָ עַל הָאָרֶץ הַטֹּבָה אֲשֶׁר נָתַן לָךְ; פֶּן תֹּאכַל וְשָׂבָעְתָּ וּבָתִּים טוֹבִים תִּבְנֶה וְיָשָׁבְתָּ; וּבְקָרְךָ וְצֹאנְךָ יִרְבְּיֻן וְכֶסֶף וְזָהָב יִרְבֶּה לָּךְ וְכֹל אֲשֶׁר לְךָ יִרְבֶּה; וְרָם לְבָבֶךָ וְשָׁכַחְתָּ אֶת ה' אֱ-לֹהֶיךָ הַמּוֹצִיאֲךָ מֵאֶרֶץ מִצְרַיִם מִבֵּית עֲבָדִים; הַמּוֹלִיכֲךָ בַּמִּדְבָּר הַגָּדֹל וְהַנּוֹרָא נָחָשׁ שָׂרָף וְעַקְרָב וְצִמָּאוֹן אֲשֶׁר אֵין מָיִם הַמּוֹצִיא לְךָ מַיִם מִצּוּר הַחַלָּמִישׁ; הַמַּאֲכִלְךָ מָן בַּמִּדְבָּר אֲשֶׁר לֹא יָדְעוּן אֲבֹתֶיךָ לְמַעַן עַנֹּתְךָ וּלְמַעַן נַסֹּתֶךָ לְהֵיטִבְךָ בְּאַחֲרִיתֶךָ; וְאָמַרְתָּ בִּלְבָבֶךָ כֹּחִי וְעֹצֶם יָדִי עָשָׂה לִי אֶת הַחַיִל הַזֶּה וְזָכַרְתָּ אֶת ה' אֱ-לֹהֶיךָ כִּי הוּא הַנֹּתֵן לְךָ כֹּחַ לַעֲשׂוֹת חָיִל לְמַעַן הָקִים אֶת בְּרִיתוֹ אֲשֶׁר נִשְׁבַּע לַאֲבֹתֶיךָ כַּיּוֹם הַזֶּה.

— דברים ח, ז–יז

גלייך דערנאך, ווארנט אונז דער אויבערשטער אז אויב וועט מען אים חלילה פארגעסן און דינען עבודה זרה, צוליב דעם וואס מען וועט טראכטן אז זיי טוען מער משגיח זיין אדער אז אלעס קומט פון די כוחות פון די מזלות און די שטערן וואס זענען משפיע כח און הצלחה, וועט מען באשטראפט ווערן דורך ווערן פארלוירן:

וְהָיָה אִם שָׁכֹחַ תִּשְׁכַּח אֶת ה' אֱ-לֹהֶיךָ וְהָלַכְתָּ אַחֲרֵי אֱלֹהִים אֲחֵרִים וַעֲבַדְתָּם וְהִשְׁתַּחֲוִיתָ לָהֶם הַעִדֹתִי בָכֶם הַיּוֹם כִּי אָבֹד תֹּאבֵדוּן: כַּגּוֹיִם אֲשֶׁר ה' מַאֲבִיד מִפְּנֵיכֶם כֵּן תֹאבֵדוּן עֵקֶב לֹא תִשְׁמְעוּן בְּקוֹל ה' אֱ-לֹהֵיכֶם.

— דברים ח, יט–כ