רוי:יודל ממעדווידעווקא

ר' יודל ממעדווידעווקא איז געווען פון די אויסגערופענסטע תלמידים און חסידים פון רבי נחמן מברסלב, נאך פאר ווען ער איז געווארן מקורב צו רבי נחמן איז ער געווען פארעכנט פון די גרויסע חסידים און צדיקים פון זיין דור, און האט געפירט א חבורה, צום סוף איז ער געווארן א פארברענטער חסיד פון ברלסב. ער איז נפטר געווארן אין יאר ה'תקצ"ח.

זיין גרויסער שווער

דער שווער פון ר' יודל איז געווען ר' לייב.

צווישן די תלמידים פון בעל שם טוב ווערט אויסגערעכנט (זעה אין ספר שם הגדולים החדש) רבי לייב מטראסטיניעץ, ר' לייב איז געווען פון די לייבן אין די חבורה פון בעל שם, אין שבחי בעל שם טוב שטייט אז איינמאהל איז געווען א גזירה און דער בעל שם טוב האט געזאגט: איך דארף דא האבן מיין תלמיד ר' לייב, צוזאמען וועלן מיר מבטל זיין די גזירה. ביי חסידים דערציילט מען אז ר' לייב איז איינמאל געשלאפן אין סוכה אין מזעבוז צוזאמען מיט רבי ברוך ממזעבוז, אינמיטן האט זיך צוריסן די בעט געוואנט פון ר' לייב, די פעדערן האבן זיך צושפארייט איבאראל, די חסידים האבן מורא געהאט אז ר' ברוך וועט זיך בייזן אויף זיין חבר ר' לייב, אבער ר' ברוך האט געזאגט: איך פריי זיך אז איך האב אזא חשובער גאסט, אט די פעדערין פון די קישענעס דאס איז מיין נוי סוכה.

עס ווערט דערציילט אז ער איז אלץ אלטער איד געפארן קיין ארץ ישראל, אויפן וועג האט זיך באוויזן א גרויסער פיש אויפן ים, יעדער אויפן שיף האט מורא געהאט אז זי וועט שעדיגן די שיף, ר' לייב האט זיך אנגעטוהן טלית און תפילין, ער האט זיך באוויזן פאר די חיה, און זי איז שנעל אנטלויפן אין די טיעפעניש פון ים. שפעטער אויפן וועג איז אים שלעכט געווארן, ער איז נפטר געווארן אינעם שיף, ער האט געזאגט אז מען זאל נעמען זיין גוף און איהר לייגן אויף א ברעט און עס לאזן שוויעמן, אזוי האט מען געטוהן, דער ברעט איז געשווימען ביז טערקיי, ביי די טריקעניש האט זיך באוויזן דער ברעט, און א פייער ארום אים א "עמודא דנורא", אין יענע שטאט איז אוועק א גרויסער חכם, וואס האט צוואה געלאזט אז אויב מען וועט זעהן א נפטר מיט א עמודא דנורא אויף אים זאל מען אים באגראבען נעבן אים, די שטאט מעטשען האבן גענומען ר' לייב און אים באגראבן נעבן דעם חכם (חיי מוהר"ן סי' תרי"א).

ר' לייב האט געזאגט אויפן שיף, אויב מיין איידעם ר' יודל איז דא מיט מיר, וואלט זיין זכות מגין געווען איז זאל נישט אוועק גיין אינמיטן וועג.

שפעטער איז ר' לייב געקומען צו חלום צו רבי נחמן מברסלב און אים געזאגט אזוי, די וועלט זאגט אז דער צדיק ר' נחום מטשערנאביל האט גענומען די קרן פון זיינע מעשים טובים אויף יענער וועלט (ווי עס שטייט והקרן קיימת לעולם הבא), און די פירות האט ער געלאזט דא, דעריבער האט ער זוכה געווען אז זיינע קינדער און אייניקלעך זענען גרויסע רביים, אבער איך האב גענומען אויף יענער וועלט אפילו דער פירות, מיינע קינדער האבן נישט קיין גרויסקייט אויף דער וועלט, דעריבער בעט איך אייך דערנענטערט מיינע קינדער צו אייך.

ר' לייב האט אויך דעמאלטס מגלה געווען פאר רבי נחמן א אינטערעסאנטער וועג פון מחשבות, עס איז געדרוקט אין ליקוטי מוהר"ן (ח"א סי צ"ו), אזוי שטייט דארט אין ספר פרפראות לחכמה אויף דעם סימן.

אזוי איז טאקע געווען אסאך פון זיינע קינדער און אויך זיין חשובער איידם ר' יודל זענען געווארן ברעסלבער חסידים.

זיין ערשטער רבי און זיין חבורה

ר' יודל איז געווען א חסיד פון דעם צדיק רבי פנחס מקאריץ, ווי עס איז געדרוקט אין ספר חיי מוהר"ן (סי' תר"י) א תורה וואס ר' יודל האט געזאגט וואס ער האט געהערט פון זיין רבי ר' פנחס.

ווען ר' פנחס איז נסתלק געווארן איז ער געווארן א ראש חבורה אין שטאט דאשיב, דארט איז אויך געווען רבי שמואל אייזיק מדאשיב, רבי דוב מטשעהרין. ר' יודל איז געווען פון ראשי החבורה ער איז געווען פון די אלטע חסידים, א גרויסער קענער אין למדנות און אין קבלה, אויך איז ער ווען א גרויסע צדיק וואס יעדער האט געוואוסנט פון אים.

וויאזוי ער ווערט א חסיד פון רבי נחמן

ר' יודל איז געווארן א ברסלבער חסיד דורך זיין חבר ר' דוב משעהרין, ער האט געזעהן ווי ער דינט השי"ת מיט א ריכטיגער אמת האט ער געמאכט ביי זיך ער וועט פאהרן צו רבי נחמן זעהן און שפירן ביי אים צו ער איז פאר אים גאמאכט, ר' יודל איז געווען אסאך עלטער פון רבי נחמן, רבי נחמן איז געווען א יונגערמאן פון איבער די צוואנציג יאר און ר' יודל איז שוין געווען א איד אין די יארן, דאך ער געטראכט אויב רבי נחמן איז פאר אים וועט ער זיך איבערגעבן פאר אים.

ווען ר' יודל מיט זיין גאנצע חבורה איז געקומן קיין מעדוועדיבווקא זעהן רבי נחמן, האט ער באגענט ווי רבי נחמן דרייעט זיך ביי זיך אין שטוב אהין און אהער, רבי נחמן האט נישט געקוקט אויף אים, ר' יודל האט זיך גוט איינגעקוקט אויף רבי נחמן, פלוצלונג שטעלט זיך רבי נחמן אפ נעבן אים און פרעגט אים: וואס ווילט איר? זאגט אים ר' יודל איך בין געקומען צו אייהם דער רבי זאל מיך לערנען א וועג אין עבודת ה', רופט זיך אהן רבי נחמן ס'שטייט אין פסוק לדעת בארץ דרכך, איז דער פשט ווער איז פארזינגען אין ארציות און גשמיות דער וויל גאר וויסן וועגן אין עבדות ה'?, ר' יודל איז שטארק דערשראקן געווארן און האט זיך צוריקגעצויגן ביז צום טיהר, ער האט שוין נישט געוואוסט וואס צו רעדן, רופט אים רבי נחמן און ווייזט אים א פרייליך פנים און זאגט אים וואס האסטו מורה פון מיר איך בין פונקט א מענשט ווי די, איך בין בלויז קלוגער פון דיר, און אזוי האט ער אים רבי נחמן מקרב געווען, ביז ער איז געקומען נענטער צו רבי נחמן, פלוצלונג האט ער ווייטער זיך זייער געשראקן פון רבי נחמן און האט זיך ווייטער צוריקגעצויגן, האט אים רבי נחמן ווייטער געזאגט וואס האסטו מורא פון מיר איך בין א מענטש ווי די נאר קלוגער פון דיר, אזוי איז געווען עטליכע מאהל, ביז ר' יודל האט זיך אויפגעמאכט פאר זיין רבי, און האט גערעדט פאר אים מיט א גרויסע תמימות און אמת, מיט א פשיטות, דער רבי האט אים גענטפערט און צוביסלעך איז ער געווארן אינגאנצען בטל פאר די גרויסקייט פון רבי נחמן און איז געווארן זיינער א פארברענטער חסיד.

זיין געבונדנ-קייט צו זיין רבי

ר' יודל איז געווען צוגעבונדען צו זיין רבי זייער אסאך. ער האט זוכה געווען דורך די עצות און הנהגות פון זיין רבי צוקומען צו גאר גרויסע דרגות, רבי נחמן האט אים געזאגט איך נעם זיך אויס מיט דיר זאלסט נישט זיין קיין חסיד, איך מיין דאס וואס חסידים פארברענגן די צייט מיט רייכערען א לולקא ציבעך, אדער טרינקען קאווע און טיי, אדער זיצען אין בית הכבוד פאר לאנגע שעות (רבי נחמן האט זייער נישט געהאלטן פון די זאכן). איך וויל פון מיינע חסידים בלויז עבודת ה', תמימות און פשיטות רעדן צו השי"ת ווי א פראטסאק ממש. אזוי וועסטו זוכה זיין צו א גרויסע מדריגה אין דביקות.

איינמאל האט אים רבי נחמן געזאגט ווארט ביז נאך שבת וועסטו זעהן א אינטערעסאנטע זאך. נאך שבת איז ער געקומען צו רבי נחמן זאגט אים רבי נחמן אזוי, אין א דארף נעבן אונז איז פארהאנן איינע פון מיינע חסידים, ער האט א לאנגע צייט נישט געהאט קיין קינדער, איינמאל האב איך אים צוגעזאגט א קינד, אבער איך האב זיך אויסגענומען מיט אים א תנאי אז יעדע האלב יאר זאל ער מיר גיעבן א רענדל פאר פדיון נפש, דער מענשט האט עס טאקע מקיים געווען יעדער האלב יאר האט ער געברענגט א רענדל צדקה פארן צדיק, אצינד הער אויס, דער מענטש האט א שוואגער וואס זאגט אים פארוואס גיסטו פאר רבי נחמן א רענדל יעדעס צייט, איך זאג דיר דאס קינד איז נישט געקומען צו דיר דורך רבי נחמן, דאס איז געקומען צו דיר דורך אנדערע צדיקים, איך האב דיך מזכיר געווען פאר זיי הער אויף צו געבן א רענדל, זיין שוואגער האט אזוי לאנג גערעדט צו אים ביז ער האט אים איבערגערעדט, און האט אפגעמאכט ער זאל מיר שוין נישט געבן קיין געלד, יעצט איז שוין אריבער א האלב יאר, און די וועסט זעהן אנשטאט א רענדל וועט ער מיר ברענגן זיין קינד, אבער ליידער וועט דאס קינד שוין נישט לעבן, ווייל ער האט נישט געקענט האבן קינדער נאר אויב מען נעמט פון אים אוועק אלע דינים, דורך די רענדל האב איך ממתיק געווען אלע דינים, אצינד קען איך נישט ממתיק זיין די שלעטץ וועט דאס קינד מוזען נסתלק ווערן, אזוי איז טאקע געווען דאס איז ליידער אוועק רח"ל.

אבער נישט אזוי גרינג איז ער געווארן א אמת'ער חסיד, איינמאל האט מען אים געזאגט אז זיי רבי רבי נחמן איז בייז אויף אים, האט ער זיך געשראקן, עס זענען אריבער דריי טעג וואס ער איז נישט אריין צו זיין רבי, דערנאך האט אים אנגעהויבן זייער צו בענקען ער האט געמאכט ביי זיך ער מוז אריין גיין וואוא אזוי עס זאל נישט זיין אפילו ער איז בייז אויף אים, ער איז אריין, רבי נחמן האט פארשטאנען מיט זיין קלוגשאפט אז ער איז נישט געקומען צוליב א סיבה, האט ער אים געזאגט מען האט דיר געזאגט א ליגן עס איז שקר, איך האב גארנישט קעגן דיר, ווען מען וויל קומען צו אמת שטארקט זיך דער שקר, ווען מען צובראכט דעם שקר ווערט קשר א צוגעבונדעקייט, וועסטו שוין זיין מקושר צו מיר ווייל דו וועסט לעבן.

ר' יודל האט זיך אזוי שטארק געפרייעט מיט זיין רבי, און האט שטענדיג געלויבט גאט ברוך הוא, אז ער האט אים צו וויסען געטוהן פון אזא ריזיגן גרויסע רבי, וואס איז איינס אין דער וועלט, ער פלעגט זיך פירן צו פארציילט די אלע מעשיות ווי אוזי ער געווארן א חסיד פון רבי נחמן יעדעס יאר, ער האט דאס פארציילט פאר זיינע קינדער און אייניקלעך, צו סוף פלעגט ער אויספירן: אפשר ביי אייך איז די מעשה אלט, ביי מיר איז דאס שפיגל ניי.

ווען רבי נחמן מברסלב האט געמאכט ביי זיך ער גייט פאהרן קיין ארץ ישראל האט אים זיין תלמיד ר' יודל געזאגט איהר ווילט א וודאי דארט אויפטועהן גרוסע זאכן, השי"ת זאל אייך העלפען איהר זאלט דארט אויפטועהן גרויסע זאכן איהר זאלט אויפטועהן וואס איהר וויל, דער רבי האט מסכים געווען צו וואס ער זאגט, דערנאך האט אים רבי נחמן געזאגט איך האב געקענט אויפטוען וואס איך וויל דא אין חוץ לארץ דורך תפלה און התבודדות, און איך וואלט נישט געדארפט פאהרן קיין ארץ ישראל, אבער דורך דעם וואס איך פאהר קיין א"י וועל איך זוכה זיין דערצו דורך לבושים אבער אין חוץ לארץ קומט עס נישט מיט קיין לבושים, רבי נחמן האט דאן געעפנעט דעם סידור פון האר"י הק' און האט געוויזן אין כוונות פון שבת און יום טוב אז אין שבת קומט די ליכטיקייט דורך לבושים, און אין יום טוב אין קיין לבושים.

זיינע מדריגות

ר' יודל איז געווען א גרויסע בעל מקובל, ער האט גוט געקענט די חכמה פון קבלה. רבי נחמן פלעגט אויך רעדן מיט אים אין קבלה, און האט אים געוויזן וויאזוי אין זיין תורה וואס ער זאגט ליגט באהלאטן טיעפע סודות פון קבלה פון האר"י. (זעה ליקוטי מוהר"ן סי' ו'). ער האט זוכה געווען צו זעהן מראות און חזיונות גאר אסאך, ער איז געווען באוואוסט ביי די ענד פון זיינע טעג פאר א גרויסע בעל מופת איינער וואס מאכט אסאך וואונדליכע זאכן.

זיינע קינדער

ר' יודל האט געהאט א קינד מיטן נאמען ר' ישעי' שלום, אויך א ברעסלעווער חסיד, א חסיד פון רבי נתן מברסלב. ר' ישעי' שלום האט געהאט א זון ר' יחיאל מענדל א גרויסע ברעסלעווער חסיד א תלמיד פון רבי נתן מברסלב ער האט געמאכט א ספר וואס הייסט שיר ידידות.

זיין אייניקל איז געווען ר' דוד צבי דאשינסקווע פון די גרויסע ברעסלעווער חסידים אין דור פון דער ערשטער וועלט קריג, ער האט געוואוינט אין אומאן.

דער בלאט קומט פון יידיש-וויקיפעדיע.
אריגינעלער בלאט • ערלויבעניש cc-by-sa 3.0.

דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!