אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:רבי יוסף מאיר כהנא"

קיין ענדערונג אין גרייס ,  פֿאַר 1 יאָר
ק (הוספת קישור בינוויקי he:יוסף מאיר כהנא)
שורה 2: שורה 2:


==לעבנסגעשיכטע==
==לעבנסגעשיכטע==
רבי יוסף מאיר איז געבוירן געווארן אין [[רומעניע]], אין יאר ה'תר"ע, צו זיין פאטער רבי [[צבי הירש כהנא]], וואס איז געווען אן אייניקל פון רבי [[יוסף מאיר ווייס]], גרינדער פון ספינקער חסידות, און נאך וועמען ער הייסט, און צו זיין מוטער מרת מירל גאולה, טאכטער פון רבי ברוך רובין, דער [[קאלאמיי|קאלאמאייער]] רבי. ער האט געהייראט מרת מלכה, טאכטער פון רבי יצחק טייטלבוים פון האסאקאוו (אן אפצווייג פונעם [[סיגעט (חסידות)|סיגעטער]] חסידות.). נאך דער חתונה האט ער געוואוינט אין דער שטאט [[אונגוואר]], נאענט צו זיין שווער. אין פארלויף פון צוויי יאר האט ער געדינט אלס רב אין א דערנעבנדיגן שטעטל, און שפעטער האט ער געעפנט א [[ישיבה]] אין אונגוואר.
רבי יוסף מאיר איז געבוירן געווארן אין [[רומעניע]], אין יאר ה'תר"ע, צו זיין פאטער רבי [[צבי הירש כהנא]], וואס איז געווען אן אייניקל פון [[רבי יוסף מאיר ווייס]], גרינדער פון ספינקער חסידות, און נאך וועמען ער הייסט, און צו זיין מוטער מרת מירל גאולה, טאכטער פון רבי ברוך רובין, דער [[קאלאמיי|קאלאמאייער]] רבי. ער האט געהייראט מרת מלכה, טאכטער פון רבי יצחק טייטלבוים פון האסאקאוו (אן אפצווייג פונעם [[סיגעט (חסידות)|סיגעטער]] חסידות.). נאך דער חתונה האט ער געוואוינט אין דער שטאט [[אונגוואר]], נאענט צו זיין שווער. אין פארלויף פון צוויי יאר האט ער געדינט אלס רב אין א דערנעבנדיגן שטעטל, און שפעטער האט ער געעפנט א [[ישיבה]] אין אונגוואר.


זיין באבע מרת שרה שלאמצע (זיין מאמע'ס מאמע), איז ארויפגעקומען אין די 30ער יארן פונעם פארגאנגענעם יארהונדערט קיין [[ארץ ישראל]] אליין, איבערלאזנדיג איר מאן און אירע קינדער אין [[אייראפע]]. מיט דער אויסברוך פון דער [[צווייטע וועלט קריג|צווייטער וועלט קריג]], האט זי געשיקט א מעלדונג פאר אירע אייניקלעך, פארשפרעכנדיג ערלעדיגן פאסיגע סערטיפיקאטן און אונטערלאגען פאר ווער ס'איז וויל, פון אירע אייניקלעך ארויפקומען קיין ארץ ישראל. רבי יוסף מאיר האט אנגענומען דער איינלאדונג. אין משך פון צוויי יארן האט זי געטון השתדלות און פראבירט צו פארשאפן סערטיפיקאט פאר אים, דערקלערנדיג אז ער איז איר איידעם, ווען ענדליך איינער פון די מיטגלידער פון דער אגענטור, וועלכער איז געווען א זידיטשאווער חסיד האט איר געזען, און ווען ער האט געהערט אז זי איז א טאכטער פון רבי מנחם מענדל פון [[זידיטשוב]] האט ער זיך באזארגט צו ערלעדיגן פאר איר אייניקל אלע נויטיגע דאקומענטן. [[אייר]] [[ה'תש"א]] איז ער אנגעקומען אין ארץ ישראל, געציילטע וואכן פאר דער פארטרייבונג פון די פרעמדע בירגער פון אונגוואר צום [[פוילן|פוילישן]] גרעניץ. נאר איינציגע האבן איבערגעלבט, די מערהייט זענען ל"ע געשטראבן פון הונגער און פארשידענע קראנקייטן און די איבריגע זענען אומגעברענגט געווארן דורך די נאציס. אין ארץ ישראל, אין פארלויף פון צוויי יארן, האט רבי יוסף מאיר געדינט אלס א רב פון [[וויזשניץ (חסידות)|וויזשניצער]] [[בית מדרש]] אין דער ווערנער הייזער געגנט. ער האט געוואוינט אין שכונת הבוכרים געגנט און שפעטער האט ער זיך אריבערגעצויגן אין [[מאה שערים]] געגנט. אין יאר [[ה'תש"ה]] האט ער געעפנט א שוהל אין דער נחלת שבעה געגנט, און האט אנגעהויבן דינען אלס ספינקער רבי. ווען די [[אומאפהענגיגקייט מלחמה]] האט אויסגעברויכן, איז ער אנטלאפן פון זיין שטוב וואס פלעגט זיך געפינען ביים גרעניץ מיט [[ירדן]], צו די דרומ'דיגע געגנטער פון ירושלים, און נאך דער קריג האט ער זיך צוריקגעקערט קיין מאה שערים און האט אויפגעשטעלט און באזירט זיין בית מדרש פונדאסניי.
זיין באבע מרת שרה שלאמצע (זיין מאמע'ס מאמע), איז ארויפגעקומען אין די 30ער יארן פונעם פארגאנגענעם יארהונדערט קיין [[ארץ ישראל]] אליין, איבערלאזנדיג איר מאן און אירע קינדער אין [[אייראפע]]. מיט דער אויסברוך פון דער [[צווייטע וועלט קריג|צווייטער וועלט קריג]], האט זי געשיקט א מעלדונג פאר אירע אייניקלעך, פארשפרעכנדיג ערלעדיגן פאסיגע סערטיפיקאטן און אונטערלאגען פאר ווער ס'איז וויל, פון אירע אייניקלעך ארויפקומען קיין ארץ ישראל. רבי יוסף מאיר האט אנגענומען דער איינלאדונג. אין משך פון צוויי יארן האט זי געטון השתדלות און פראבירט צו פארשאפן סערטיפיקאט פאר אים, דערקלערנדיג אז ער איז איר איידעם, ווען ענדליך איינער פון די מיטגלידער פון דער אגענטור, וועלכער איז געווען א זידיטשאווער חסיד האט איר געזען, און ווען ער האט געהערט אז זי איז א טאכטער פון רבי מנחם מענדל פון [[זידיטשוב]] האט ער זיך באזארגט צו ערלעדיגן פאר איר אייניקל אלע נויטיגע דאקומענטן. [[אייר]] [[ה'תש"א]] איז ער אנגעקומען אין ארץ ישראל, געציילטע וואכן פאר דער פארטרייבונג פון די פרעמדע בירגער פון אונגוואר צום [[פוילן|פוילישן]] גרעניץ. נאר איינציגע האבן איבערגעלבט, די מערהייט זענען ל"ע געשטראבן פון הונגער און פארשידענע קראנקייטן און די איבריגע זענען אומגעברענגט געווארן דורך די נאציס. אין ארץ ישראל, אין פארלויף פון צוויי יארן, האט רבי יוסף מאיר געדינט אלס א רב פון [[וויזשניץ (חסידות)|וויזשניצער]] [[בית מדרש]] אין דער ווערנער הייזער געגנט. ער האט געוואוינט אין שכונת הבוכרים געגנט און שפעטער האט ער זיך אריבערגעצויגן אין [[מאה שערים]] געגנט. אין יאר [[ה'תש"ה]] האט ער געעפנט א שוהל אין דער נחלת שבעה געגנט, און האט אנגעהויבן דינען אלס ספינקער רבי. ווען די [[אומאפהענגיגקייט מלחמה]] האט אויסגעברויכן, איז ער אנטלאפן פון זיין שטוב וואס פלעגט זיך געפינען ביים גרעניץ מיט [[ירדן]], צו די דרומ'דיגע געגנטער פון ירושלים, און נאך דער קריג האט ער זיך צוריקגעקערט קיין מאה שערים און האט אויפגעשטעלט און באזירט זיין בית מדרש פונדאסניי.