אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:רבי חיים יוסף דוד אזולאי"

דער חיד"א איז שוואך געווארן סוף פון זיינע טעג אין יאר [[ה'תקס"ה]], ער האט מסדר געווען א צוואה, און געשריבן וויאזוי מען זאל זיך באגיין מיט זיין לויה, און אויך וואס מען זאל לערנען, ער שרייבט : יעדן טאג זאלן צען יודען לערענן אין זיין בית המדרש ח"י פרקים משנית. ער האט איברגעלאזט א סכום געלד פאר זיי. ווינטער אין יאר [[ה'תקס"ו]] איז ער קראנק געווארן, די קהילה אין ליווארנא האט באצהלט געלד פאר אידן מען זאל זאגן תהלים און מתפלל זיין פאר אים, פרייטיג צונאכטס פרשת זכור, עלף טאג אין חודש אדר איז ער נסתלק געווארן, נאך יענעם שבת האט מען געשטאלט משמרת צו זאגן תהלים און לערנען. מוצאי שבת האט מען אים מספיד געווען אין אים באערדיגט. מען האט אים געטועהן גרויס כבוד, און די חברה קדישא האט ארויס געגעבן א באפעל אז יענעם יאר פורים זאל מען נישט שפיעלן און נישט זיין ספעציעל פרייליך, זיי שרייבן אז ווער עס וועט עובר זיין אויף די באפעל "העבריינים יאסרו ויועמדו למשפט".

{{מוסטער:ספרי החיד"א}}

[[קאטעגאריע:רבנים אין ארץ ישראל]]

[[קאטעגאריע:אומבאקוקט]]

[[קאטעגאריע:אויף יידיש]]