רוי:תקיעת שופר
תקיעת שופר איז א מצות עשה פון דער תורה, צו בלאזן שופר ראש השנה.
די תורה רופט אן די טאג פון ראש השנה ”יום תרועה”[1] ו”זכרון תרועה”[2], און חז"ל האבן ארויס געלערנט פון דעם אז מען דארף בלאזן מיט א שופר אין דעם טאג.
די סארטן בלאזן
חז"ל האבן ארויס געלערנט אז די מצווה פון בלאזן מיטן שופר ראש השנה איז אזוי ווי די מצווה פון בלאזן ביים יובל. און ווי באלד עס שטייט דריי מאל די ווארט תרועה ביי די פסוקים פון ראש השנה און יובל[3], לערנט מען אויס אז מען דארף בלאזן דריי מאל. פון די פסוק ”והעברת שופר תרועה ... תעבירו שופר בכל ארצכם”[4] האבן חז"ל ארויס געלערנט אז מען דארף בלאזן א גלאטע תקיעה פאר און נאך יעדן תרועה[5]. קומט אויס אז די מצווה פון תורה איז בלאזן ניין מאל - דריי תרועות און זעקס תקיעות.
אבער חז"ל האבן זיך מסתפק געווען וואס מיינט דאס א 'תרועה': צו מיינט עס א "שברים", אדער א "תרועה", אדער מיינט עס ביידע צוזאמען איינע נאך די אנדערע (שברים - תרועה):
- שברים - דריי קורצע קולות. עס ווערט אויך אן גערופן אין גמרא גניחות.
- תרועה - גאר קורצע קולות. רוב מפרשים זענען מסביר אז עס מיינט צו מאכן דריי אזעלכע קולות{{הערה|רש"י, ראש השנה לג, ד"ה שלש יבבות, עס איז דא וואס זאגן אז עס מיינט איין קול וואס טרייסלט[6], אבער עס איז איינגעפירט צו מאכן לכל הפחות ניין קורצע קולות[7] עס ווערט אויך אן גערופן אין גמרא יבבות.
- שברים - תרועה - גניחות און שפעטער יבבות.
לויט רב האי גאון[8] איז דאס נישט קיין עכטער ספק נאר אין יעדן פלאץ האט מען זיך געפירט אנדערש; אבער לויטן רמב"ם[9] איז דאס אן עכטער ספק וואס די תורה מיינט.
מאה קולות
תקיעות דמעומד ומיושב
זעט אויך
דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!
- ↑ במדבר כט
- ↑ ויקרא כג
- ↑ במדבר כט, ויקרא כג וכה
- ↑ ויקרא כה, ט
- ↑ ראש השנה לג, ב-לד.
- ↑ רב סעדיה גאון בסידורו, הרמב"ם ומגדל עוז.
- ↑ כדעת ריב"א בתוספות, ראש השנה לג, ב, ד"ה שיעור תרועה
- ↑ זיין תשובה ווערט געברענגט אין ספר תמים דעים לראב"ד סימן קי"ט, און אין קורצן ביי רבינו חננאל לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:בבלי) נמצא פרמטר לא בשימוש "ללא=".ראש השנה לד, א
- ↑ משנה תורה לרמב"ם, ספר זמנים, הלכות שופר וסוכה ולולב, פרק ג', הלכה ב'