בן הא הא

בן הא הא איז א תנא וואס ווערט דערמאנט איין מאל אין משניות, מיט זיין מימרא "לפום צערא אגרא". לויט די אנגענומענע מיינונג, האט ער געלעבט אין די תקופה פון די זוגות, אין דור פון הלל הזקן.

צוזאמען מיט אים ווערט דערמאנט בן בג בג, וואס האט געהאט אן ענליכן נאמען און ענליכע געשיכטע. רבי אברהם זכות האלט אז בן בג בג און בן הא הא זענען דער זעלבער מאן.

לויט תוספות, זענען בן בג בג און בן הא הא געווען גרים, און זייערע נעמען זענען רמזים דערויף: ה', און "בג" וואס איז גימטריא ה', צייגט אויף אברהם און שרה צו וועמען מען האט צוגעלייגט א ה' צו זייער נאמען. רבי שמואל די אוזידא זאגט אז די צונעמען האט מען זיי געגעבן זיי צו באהאלטן פון די רוימישע אימפעריע וואס פלעגט נאכיאגן גרים, און דער תוספות יום טוב שרייבט אז זיי האבן נישט מאריך ימים געווען און דערפאר האט מען זיי נישט גערופן ביים נאמען, אזוי ווי מען טרעפט ביי שמעון בן עזאי.

אין די גמרא אין מסכת חגיגה ווערט געברענגט א שמועס צווישן בר הי הי און הלל איבער ענינים אין עבודת ה'; עס ווערט דארט אויך דערמאנט אז בר הי הי האט זוכה געווען צו גילוי אליהו. די אנגענומענע מיינונג איז אז בר הי הי איז דער זעלבער בן הא הא (אויף אראמיש), און הלל איז דער ערשטער הלל הזקן.

דער אר"י האט מגלה געווען אז בן הא הא ליגט אין דער געגנט פון עין זיתים, אבער מען קען נישט טרעפן דעם גענויעם ארט.