רוי:מנין
מוסטער:יידישקייט א מנין איז דער קווארום פון צען אידישע מענער פון דרייצן יאר און העכער וואס מען באדארף אויף צו קענען מתפלל זיין געוויסע חלקים פון די אידישע תפלות. די חלקים רופן זיך דברים שבקדושה, און בטציען זיך געווענליך צו קדיש, קדושה, ברכו, חזרת הש"ץ, און קריאת התורה.
נישט דער גאנצער מנין מוזן זיך באטייליגן אין די פולע תפלות אויף צו קענען זאגן די אויבנדערמאנטע תפלות. עס פארלאנגט זיך נאר זעקס אקטיווע מתפללים, און די רעשט קענען זיין פשוטע צוהערער און ענטפערן נאר אויף די דברים שבקדושה.
אין הלכה ווערט אויך פארעכנט א מנין אין אלגעמיין אלץ דער אידיאלער אופן פון אידישער תפלה, אפילו אויב די תפלות האבן נישט קיין דברים שבקדושה, ווי צ.ב.ש. אויף צו זאגן תהלים, אדער א צבור'ישע מצווה ווי חופה וקידושין, ברית מילה, פדיון הבן, א.ד.ג.
דער טערמין מנין ווערט אויך באנוצט אין אלגעמיין אויף דער ארגאניזירטער צוזאמקום אויף איינע פון די טעגליכע תפלות, אומאפהענגיג אויב דער מנין באשטייט פון צען מענטשן אדער פיל מער.