דרעפט:טענקסגיווינג

דאס איז א דרעפט ארטיקל. עס איז אַן אַרבעט אין פּראָגרעס וואָס איז אָפן פאַר רעדאַגירונג דורך סיי וועם. ווען דער דרעפט איז פארטיג, ביטע גייט איבער דעם אריבערפירן טשעקליסט, זיכער צו מאכן אז עס איז גרייט. דערנאך קענט איר בעטן פון די דרעפט אריבערפירער אז זיי זאלן עס איבערגיין און אריבערפירן צום הויפט געביט. (אייער בקשה וועט פובליצירט ווערן אין המכלול:אריבערפירן דרעפטס, און דארט וועט אויך ערשיינען דער ענטפער - אויב פעלט אויס).

ביטע אריבערפירן

טענקסגיווינג (ענגליש: Thanksgiving) איז אַ חגא וואָס ווערט געפייערט יערליך אין די פאַראייניגטע שטאַטן אויפ'ן פערטן דאָנערשטיג אין נאָוועמבער. פאַר אַ סך אַמעריקאַנער מענטשן (אריינגערעכנט טייל אידן), איז דאָס אַ געלעגנהייט זיך צו זאַמלען מיט דער משפּחה, עסן אַ מאלצייט פון טערקי (אינדיק) און אַנדערע מאכלים, און פייערן אַ ספּעציפיש אַמעריקאַנישע טראַדיציע. דער קאָמפּלעקסער באַציונג צווישן אידן און דעם חגא איז אַרום די פראַגע צי טענקסגיווינג איז אַ סעקולערע, נאַציאָנאַלע פייערונג, צי אַ רעליגיעזער חגא פון אַן אַנדער גלויבן, וואָס וואָלט דעמאָלט געווען פאַרבאָטן דורך הלכה.

די טראַדיציאָנעלע אידן פייערן נישט קיין חגאות פון אַן אַנדער רעליגיע, און האָבן זיך תמיד אויסגעמיטן פון אפילו נאָמינעל סעקולערע חגאות וואָס זענען טאַקע רעליגיעז, ווי קריסטמעס. טענקסגיווינג איז אָבער אַן אַנדער פאַל, ווייל עס איז אַן אויסגעצייכנטער אַמעריקאַנישער חגא, וואָס איז (לכל-הפּחות היינט) נישט פאַרבונדן מיט קיין באַזונדערן רעליגיעזן גלויבן, הגם עס האָט געהאַט פּיוריטאַנער אָפּשטאַם (אַ מנהג וואָס איז ענלעך צו אַ רעליגיעזער סעודה).

היסטאָרישע און קולטורעלע באַציונגען

פון אַ היסטאָרישער פּערספּעקטיוו, האָבן אַמעריקאַנער אידן געפייערט טענקסגיווינג זינט פרעזידענט דזשאָרדזש וואַשינגטאָן האָט דאָס פּראָקלאַמירט אין 1789. אין מאַנהעטן האָט קאָנגרעגיישאן שארית ישראל, די עלטסטע שול אין צפון-אַמעריקע, אָבזערווירט דעם טאג יעדן יאָר זינט דעמאָלט.

אין דעם 19טן יאָרהונדערט האָבן רבנים אָנגענומען דעם טאג ווי אַ טייל פון אַ "קולט פון סינטעז" (cult of synthesis), וואָס האָט פאַרשטאַרקט דעם געדאַנק אַז אידישקייט און אַמעריקאַניזם באַפעסטיגן זיך איינער דעם אַנדערן.

די עיקר-טעמע פון דאַנקבאַרקייט (הכרת הטוב) איז זייער קאָמפּאַטיבל מיט אידישע ווירדן. עס ווערט אָנגעמערקט אַז די פּיוריטאַנער האָבן מעגליך געבויט זייער טענקסגיווינג נאָך דעם אידישן יום-טוב סוכות.

הלכה'דיגער חילוקי דעות

די גאַנצע פראַגע איז אָפּהענגיג פון דער הלכה פון חוקת הגוים — דער פאַרבאָט נישט נאָכצומאַכן די מנהגים פון די גוים. די רבנישע אויטאָריטעטן פון 20סטן יאָרהונדערט אין אַמעריקע האָבן זיך שטאַרק געטיילט אין מיינונגען:

שיטת רבי משה פיינשטיין

רבי משה פיינשטיין, דער גרעסטער הלכה-פּוסק אין אַמעריקע אין זיין צייט, האָט געשריבן פיר תשובות וועגן דעם ענין.

סעקולערער סטאַטוס: אין זיינע שפּעטערדיגע תשובות, האָט רבי משה אונטערגעשטראָכן, אַז טענקסגיווינג איז אַ סעקולערער חגא און נישט אַ רעליגיעזער.
היתר פאַר סעודה: ער האָט געפּסק'נט, אַז עס איז נישט פאַראַן קיין הלכה-פאַרבאָט אין מאַכן אַ פרייליכע סעודה און עסן טערקי (אינדיק), ווייל דאָס איז אַ טאָג פון דערמאנונג פאַר די בירגער פונעם לאַנד, און עס איז נישט פאַראַן קיין חובה אין זייערע רעליגיעזע ביכער צו האַלטן אַזאַ סעודה.
קביעות פאַרבאָט: ער האָט אָבער געהאַלטן, אַז עס איז פאַרבאָטן צו מאַכן דאָס אַ יערליכע, אָבליגאַטאָרישע חובה (מיט אַ חשש פון בַּל תּוֹסִיף – דעם פאַרבאָט צוצולייגן געבאָטן צו דער תּורה), און אַז מען זאָל עס מאַכן אַ פרייוויליגע פייערונג (שמחת הרשות).
בעלי נפש זאָלן מחמיר זיין: טראָץ דעם היתר לויט'ן דין, האָט רבי משה געזאָגט, אַז בעלי נפש (פרומע מענטשן) זאָלן מחמיר זיין און דאָס נישט פייערן.

שיטת הרב יוסף דוב סאָלאָווייטשיק

הרב יוסף דוב סאָלאָווייטשיק האָט געהאַלטן אַ קלאָרע מיינונג, אַז טענקסגיווינג איז אַ ריין סעקולערער חגא.

ער האָט געהאַלטן, אַז עס איז מותר צו עסן טערקי און צו פייערן, און זיין גאַנג פון לעבן האָט געוויזן אַז דאָס איז אַ טייל פון זיין זיין אַ גוטער אַמעריקאַנער.
הרב סאָלאָווייטשיק האָט אפילו אָנגעהויבן זיין גמרא-שיעור פריער ווי געווענליך אין טענקסגיווינג טאָג, כּדי ער זאָל קענען פאַרענדיגן און פאָרן צוריק קיין באָסטאָן צו האָבן אַ סעודה מיט דער משפּחה.

שיטת רבי יצחק הוטנער

רבי יצחק הוטנער, אַן אַנדער גדול בישראל, האָט געהאַלטן אַז פייערן טענקסגיווינג איז אסור.

ער האָט באַטראַכט דעם יום-טוב ווי אַן ענין וואָס איז "קלאָר אַ חגא באַזירט אויף דעם קריסטליכן קאַלענדאַר".

זיין צוגאַנג איז געווען צו שטעלן אַ שטאַרקן טראָפּ אויף קולטורעלער אָפּטיילונג, כּדי צו היטן זיך פון חוקות הגויים.

שיטת רבי אַביגדור מיללער

רבי אביגדור מיללער האָט געהאַלטן, אַז טענקסגיווינג איז אַ "טשורטש האלידעי" (קירכע-חגא).

• זיין מיינונג איז געווען, אַז צו עסן טערקי ספּעציעל פאַר טענקסגיווינג איז אביזרייהו דעבודה זרה, און אַז דאָס איז אַן איסור יהרג ואל יעבור.

• ר' מיללער האָט געטענה'ט, אַז ער פאַרלאָזט זיך אויף ענציקלאָפּעדיעס פון "כשר'ע גוים" וואָס האָבן באַשטימט אַז טענקסגיווינג איז רעליגיעז, און אַז ער פרעגט נישט קיין גדולים וועגן דעם.

טערקי (אינדיק) – כּשרות און שפּראַך

דער ענין פון טערקי אַליין האָט אַ באַזונדערע הלכה-פראַגע, ווייל עס איז אַ נייע-וועלט פויגל, און לויט דער רמ"א איז נויטיג אַ מסורה צו וויסן אַז אַ פויגל איז כשר, אויסער די סימנים (כשרות-צייכנס). טראָץ דעם, ווערט טערקי געגעסן דורך דער מערהייט פון כלל ישראל, אַריינגערעכנט אין אַמעריקע און אין ארץ ישראל, ווייל:

די טערקי האָט די כשרות-סימנים פון אַ כשר'ן פויגל.
די מסורה ווערט היינט אַריינגענומען, ווייל פרומע אידן עסן עס שוין עטליכע יאָרהונדערטער.

געוויסע באַקאַנטע רבנים (ווי רבי יעקב קאַמענעצקי) האָבן זיך יאָ אָפּגעהאַלטן פון עסן טערקי צוליב דער מסורה פראַגע.

טייל מערקן אָן אז דער העברעישער נאָמען פאַר טערקי איז תרנגול-הודו ("אינדישער האָן"), און דער וואָרט הודו איז פאַרבונדן מיט הודאה (דאַנק), דער עיקר-אינהאַלט פון דעם חגא. דאס איז אבער, ווי פארשטענדליך, נישט דער ריכטיגער עטימילאגיע פונעם ווארט "תרנגול-הודו".

ליטורגישע אַנערקענונג

אין געוויסע מאָדערנע אָרטאָדאָקסישע קרייזן איז אַנטוויקלט געוואָרן אַ מנהג נישט צו זאָגן תּחנון אין טענקסגיווינג-אינדערפרי^[^{מקור פארלאנגט}^], וויבאַלד דאָס ווערט באַטראַכט ווי אַ טאָג פון נאַציאָנאַלער פרייד (יום שמחה), ענליך צו די נייע מדינת ישראל'דיגע חגאות ווי יום העצמאות. אין דער קלאַסישער אָרטאָדאָקסיע אָדער חסיד'ישע קרייזן, זאָגט מען יאָ תחנון, ווייל דער טאָג פעלט אין אידישער קדושה.

קולטורעלע אינטעגראַציע

די איבערלעבונג פון אידן אין די פאַראייניגטע שטאַטן איז געווען כמעט אייגנאַרטיג, ווייל אַמעריקע האָט געשאַפן אַ סעקולערע קולטור, בשעת אייראָפּע האָט נאָענט אינטעגרירט רעגירונגען מיט רעליגיע. דעריבער, פאַר אַמעריקאַנער אידן, אפילו די טראַדיציאָנעלע, האָט מען אונטערגעשמאַצט^{[אויסקלארונג פארלאנגט]} דעם ווערט פון זיין אַן אַמעריקאַנער.

פילאָזאָפיע: הרב סאָלאָווייטשיק האָט געזען אַ פּאָזיטיווע סעקולערע קולטור אין אַמעריקע; הרב פיינשטיין האָט געהאַלטן אַז סעקולערע קולטור איז אפּציאָנעל, אָבער נישט פאַרבאָטן; און הרב הוטנער האָט כמעט נישט געזען קיין סעקולערע קולטור.

פּאַטריאָטיזם: אַ טייל פּוסקים האָבן געשטיצט פייערן טענקסגיווינג ווי אַן אויסדרוק פון פּאַטריאָטיזם און דאַנקבאַרקייט צום מַלְכוּת שֶׁל חֶסֶד וואָס אַמעריקע שטעלט מיט איר רעליגיעזער פרייהייט.

קעגנערשאַפט: דער קעגנערישער צוגאַנג, אָנגעפירט פון הרב הוטנער און הרב קליין^{[אויסקלארונג פארלאנגט]}, לייגט דעם טראָפּ אויף קולטורעלע אָפּשיידונג, אַזוי אַז אַן אינסולירטע חרדישע קהילה זאָל קענען עקזיסטירן.

רעפערענצן

קלארשטעלונג: די אינפארמאציע אויף המכלול איז בלויז פאר בארייכערונג און זאל נישט געזען ווערן ווי א פסק הלכה.