רוי:זיגמונד פרויד
זיגמונד שלמה פֿרױד, (1856, מעהרן - 1939, לאנדאן) איז געווען אַ ייִדישער עסטרײַכישער נעווראָלאָג און דער ערפינדער פון דער מאדערנער פסיכאלאגיע.
ער איז באוואוסט וועגן זיין טעאריע פון דעם אומבאוואוסטיגן זינען.
אין 1860 איז זיין משפּחה אריבערגעפארן מיט אים זייענדיג א קליין יונגל צו וויען. ער האט געלערנט געזונט אין שולע און איז געווארן אַ דאָקטער. ער האט געהייראט מארטא בערנעיס אין 1886. זיי האבן געהאט זעקס קינדער. פרויד האט געלעבט אין עסטרייך אין די 1930ער. נאָך די אַנשלוס ווען דייַטשלאַנד און עסטרייַך האבן זיך צוזאמגעשטעלט, האט ער באקומען אַ וויזיט פון די געסטאַפּאָ ווייַל ער איז געווען יודיש, פרויד און זיין משפּחה האט מער נישט געפילט זיכער, האט ער זיך געווענדעט קיין ענגלאנד אין יוני 1938.
פרויד'ס ערפינדונגען
פרויד האט טעאריזירט אַז א מענטש'ס פּערזענלעכקייט ווערט אנטוויקלט דורך אַ מענטש'ס קינדשאַפט דערפארונג.
די אונטערן באוואוסטזיין
פרויד האט פארפירט וועגן די וויכטיקייט פון די אונטערן באוואוסטזיניגע שכל. אבער די ערפינדונג איז נישט געווארן אויסגעטראפן דורך פרויד. פרויד האט גערופן חלומות די "קעניגליכע וועג צו די וויסן פון די אונטערן-באוויסטזיין אין גייַסטיקע לעבן". דאס מיינט אַז חלומות אילוסטרירן די "לאָגיק" פון די באהאלטענע פאַרשטאַנד.