מייבאים כמותיים, בדוקי עריכות אוטומטית, ביוראקראטן, אינטערפעיס רעדאקטארן, emailconfirmed, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, מנטרים, סיסאפן, צוות טכני, מייבאים, מעדכנים, אספקלריה רעדאקטארן
102,362
רעדאגירונגען
ק
החלפת טקסט – "[[יקותיאל יהודה האלבערשטאם" ב־"[[רבי יקותיאל יהודה האלבערשטאם"
ק (החלפת טקסט – "רבי [[" ב־"[[רבי ") |
ק (החלפת טקסט – "[[יקותיאל יהודה האלבערשטאם" ב־"[[רבי יקותיאל יהודה האלבערשטאם") |
||
| שורה 13: | שורה 13: | ||
אין תרמ"ט האט די חסידישע קהילה פון [[דענענבורג]] אים אויפגענומען פאר זייער רב און ער איז געבליבן דארט קרוב צו 50 יאר. דער רב פון דער מתנגדישער קהילה איז געווען הרב מאיר שמחה הכהן און די צוויי רבנים האבן געפירט די קהילה באחוה ורעות.<ref>HaRogatchover by Y. Borochov, 2005 p.77-79</ref> | אין תרמ"ט האט די חסידישע קהילה פון [[דענענבורג]] אים אויפגענומען פאר זייער רב און ער איז געבליבן דארט קרוב צו 50 יאר. דער רב פון דער מתנגדישער קהילה איז געווען הרב מאיר שמחה הכהן און די צוויי רבנים האבן געפירט די קהילה באחוה ורעות.<ref>HaRogatchover by Y. Borochov, 2005 p.77-79</ref> | ||
זיין גאונות, בקיאות און התמדה זענען געווען אויסערגעווענליך. דער [[יקותיאל יהודה האלבערשטאם|קלויזענבערגער רבי]] ברענגט אין נאמען פונעם [[מאיר יחיאל הלוי האלשטאק|אסטראווצער רב]] אז "ר' יאשע קען ש"ס [[תלמוד בבלי|בבלי]], [[תלמוד ירושלמי|ירושלמי]] און אלע ספרים פונעם [[רמב"ם]] בעסער ווי אלע אידן קענען זאגן [[אשרי]]. חסידים פארציילן אז אין זיינע יונגע יארן איז רבי יוסף ראזין געווען ביי [[רבי צדוק הכהן]] פון [[לובלין]] און זיי מפלפל געווען אין דברי תורה. צום סוף האט אים רבי צדוק געזאגט: "יונגערמאן, איך זע אין דיר אז דו ביסט אן עילוי, אבער נישט דאס אליין איז די כוונה אין די ווערטער "אתה חונן לאדם דעת"<ref>אין דער וואכעדיגער [[שמונה עשרה]]</ref> אז מען זאל קענען זאגן טיפע פילפולים … נאר "יראת ד' היא אוצרו" (דער אייבערשטער'ס אוצר איז יראת שמים)". ווען ער איז אוועק פון רבי צדוק, זענען זיינע ווערטער געווען גוט איינגעקריצט אויף זיין שטערן, און דאס איז געבליבן ביי אים זיין גאנצע לעבן.<ref>''מרביצי תורה מעולם החסידות'', חלק ד' עמוד פ"ח, ציטירט אין [[שבת בשבתו]] 837, ז' אדר א' תשע"א</ref> | זיין גאונות, בקיאות און התמדה זענען געווען אויסערגעווענליך. דער [[רבי יקותיאל יהודה האלבערשטאם|קלויזענבערגער רבי]] ברענגט אין נאמען פונעם [[מאיר יחיאל הלוי האלשטאק|אסטראווצער רב]] אז "ר' יאשע קען ש"ס [[תלמוד בבלי|בבלי]], [[תלמוד ירושלמי|ירושלמי]] און אלע ספרים פונעם [[רמב"ם]] בעסער ווי אלע אידן קענען זאגן [[אשרי]]. חסידים פארציילן אז אין זיינע יונגע יארן איז רבי יוסף ראזין געווען ביי [[רבי צדוק הכהן]] פון [[לובלין]] און זיי מפלפל געווען אין דברי תורה. צום סוף האט אים רבי צדוק געזאגט: "יונגערמאן, איך זע אין דיר אז דו ביסט אן עילוי, אבער נישט דאס אליין איז די כוונה אין די ווערטער "אתה חונן לאדם דעת"<ref>אין דער וואכעדיגער [[שמונה עשרה]]</ref> אז מען זאל קענען זאגן טיפע פילפולים … נאר "יראת ד' היא אוצרו" (דער אייבערשטער'ס אוצר איז יראת שמים)". ווען ער איז אוועק פון רבי צדוק, זענען זיינע ווערטער געווען גוט איינגעקריצט אויף זיין שטערן, און דאס איז געבליבן ביי אים זיין גאנצע לעבן.<ref>''מרביצי תורה מעולם החסידות'', חלק ד' עמוד פ"ח, ציטירט אין [[שבת בשבתו]] 837, ז' אדר א' תשע"א</ref> | ||
ווען זיין ווייב איז געווארן קראנק, איז זי געפארן קיין [[ווין]] אויף א רפואה, אבער זי איז געשטארבן דארט. האט רבי יוסף זיך ארויסגעלאזט אויפן וועג קיין ווין צו דער לוויה. ביי אים איז געווען א מינוט פון ביטול תורה א שאלה פון [[פיקוח נפש]], און ער האט גערעדט אין לערנען דעם גאנצן וועג אויף דער [[באן]], ביז ער האט פארגעסן די אורזאך פארוואס ער פארט קיין ווין. ווען די באן איז אנגעקומען, האט מען אים געזאגט אז מען איז שוין אין ווין און מען דארף גיין אויף דער לויה. האט ער געזאגט אזוי: "נשי במאי זכיין, וואס פאר א זכות האבן ווייבער, אז זיי ווארטן ביז זייערע מענער קומען אהיים פון בית המדרש. זאל זי ווארטן ביז איך ענדיג דעם פלפול.<ref>''שיח זקנים'', חלק ג' עמוד ת"ז, ציטירט אין [[שבת בשבתו]] 837, ז' אדר א' תשע"א</ref> | ווען זיין ווייב איז געווארן קראנק, איז זי געפארן קיין [[ווין]] אויף א רפואה, אבער זי איז געשטארבן דארט. האט רבי יוסף זיך ארויסגעלאזט אויפן וועג קיין ווין צו דער לוויה. ביי אים איז געווען א מינוט פון ביטול תורה א שאלה פון [[פיקוח נפש]], און ער האט גערעדט אין לערנען דעם גאנצן וועג אויף דער [[באן]], ביז ער האט פארגעסן די אורזאך פארוואס ער פארט קיין ווין. ווען די באן איז אנגעקומען, האט מען אים געזאגט אז מען איז שוין אין ווין און מען דארף גיין אויף דער לויה. האט ער געזאגט אזוי: "נשי במאי זכיין, וואס פאר א זכות האבן ווייבער, אז זיי ווארטן ביז זייערע מענער קומען אהיים פון בית המדרש. זאל זי ווארטן ביז איך ענדיג דעם פלפול.<ref>''שיח זקנים'', חלק ג' עמוד ת"ז, ציטירט אין [[שבת בשבתו]] 837, ז' אדר א' תשע"א</ref> | ||