אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:די טיילונג אין אונגארישן אידנטום"

אום ט'-י' כסלו [[ה'תרכ"ו]] האט ר' הלל געהאלטן א רבנישע זיצונג אין מיהאלאוויץ, וואס האט ארויסגעגעבן תקנות וואס האבן פאַרווערט הערן דרשות אין "לשון אומות העולם", אריינקומען אין בתי כנסיות ווי די בימה איז נישט געווען אין מיטען דעם זאל (די נעאלאגן האבן זי געלייגט אין פאָרנט) אדער וואס האבן געהאט אנדערע שינויים. ד"ר מיכאל סילוועער האט געשריבן אז די תקנות זענען נישט געווען הויפטזעכליך קעגן די רעפארמער; די קנאים האבן זיי געמיינט קעגן די מאדערן ארטאדאקס. אין דער זעלבער צייט האט הרב הילדעסהיימער געשטיצט די נעאלאגישע פארשלאג צו גרינדען א מאדערנע סעמינאר פאר רבנים; ער האט געגלויבט אז עס איז נישט צו פארמיידן, און ס'עט זיין בעסער צו פאָדערן דאס די גייסט פון די אינסטיטאָט זאל זיין פרום. די סעמינאר איז געווען א יהרג ובל יעבור פאר די אנדערע ארטאדאקסן, קנאים און נישט קנאים. סילווער האט אפגעטיילט די פרומע רבנים אין אונגארן אין דריי מחנות: די קנאים, געפירט פון ליכטנשטיין, וואס האבן אונטערגעשריבן די מיהאלאוויץ תקנות; די מילדע, געפירט פון הילדעסהיימער, וואס האבן געשטיצט די סעמינאר; און די הויפט-שטראָם (מעינסטריעם), וואס האט אריינגענימען רבנים ווי [[מהר"ם שיק]], אברהם שאג-צוועבנער, כתב סופר, ירמיהו לעוו און אנדערע. די הויפשטארם רבנים זענען געווען קעגן די מיהאלאוויץ תקנות - פיר מאנאטן בעפאר דעהם קאנפערענץ, שרייבט דער מהר"ם שיק צו ר' הלל אז ס'נישטאָ א הלכה'דיגער איסור אויף האלטן דרשה אין דייטש אדער אנדערע גוי'אישע שפראכן -  און אויך קעגן די סעמינאר.