אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת האזינו"

ק
(←‏דאטומען: פארברייטערט)
ק (←‏הפטורה: הגהה)
שורה 49: שורה 49:


==הפטורה==
==הפטורה==
אויב מען ליינט דעם פרשה ביים שבת צווישן [[ראש השנה]] מיט [[יום כיפור]], ליינט מען די הפטרה "שובה ישראל", און דערפאר ווערט אנגערופן דער שבת '[[שבת שובה]]'. אנדערש, איז מען מפטיר ביי [[שירת דוד]], {{תנ"ך|שמואל ב|כב|א|נא}}. און די תימנים און די איטלקים זענען מפטיר ביי {{תנ"ך|יחזקאל|יז|כב}} - {{תנ"ך|יחזקאל|יח|לב|אן=ספר}}. אין חומש פון מנהגי [[רומניה]] (קושטא רס"ה), איז דערמאנט ביידע מנהגים.
אויב מען ליינט די פרשה אין שבת צווישן [[ראש השנה]] און [[יום כיפור]], ליינט מען די [[הפטורה]] "שובה ישראל"{{הערה|{{תנ"ך|הושע|יד}}}}, און דערפאר ווערט דער שבת אנגערופן [[שבת שובה]]. אויב נישט, איז מען מפטיר מיט [[שירת דוד]], {{תנ"ך|שמואל ב|כב|א|נא}}. די תימנים און די איטאליענער ליינען {{תנ"ך|יחזקאל|יז|כב}} - {{תנ"ך|יחזקאל|יח|לב|אן=ספר}}. אין חומש פון די [[ראמאניאטן]] (קושטא רס"ה) ווערן דערמאנט ביידע מנהגים.


לויט איין מנהג וואס עס איז דערמאנט אין 'קונטרס פוזנא', איז ביים שבת צווישן [[ראש השנה]] מיט [[יום כיפור]] איז מען מפטיר "דרשו ה' בהמצאו", און ביים שבת צווישן יום כיפור מיט [[סוכות]] איז מען מפטיר "שובה ישראל".
לויט איין מנהג וואס ווערט דערמאנט אין קונטרס פוזנא, האט מען אין שבת צווישן ראש השנה און יום כיפור געליינט די הפטורה פון "דרשו ה' בהמצאו", און נאר ווען עס איז געפאלן צווישן יום כיפור און [[סוכות]] האט מען געליינט "שובה ישראל".


==רעפרענצן==
==רעפרענצן==