אבן משכית

אבן משכית
(הויפט מקורות)

מקרא	ויקרא כו, א
תלמוד בבלי	פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:בבלי פאראמעטער [ ללא ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע מגילה כב, ב
משנה תורה	פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:רמב"ם פאראמעטער [ ללא ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע משנה תורה לרמב"ם, הלכות עבודה זרה וחוקות הגויים, פרק ו', הלכה ו'
ספרי מניין המצוות	ספר המצוות, לאו י"ב ספר החינוך, מצוה שמ"ט

אֶבֶן מַשְׂכִּית איז א שטיין באשטימט זיך צו ביקן דערויף. עס איז אן איסור זיך צו ביקן איבער שטיין אינדרויסן פון בית המקדש, אפילו צו השי"ת.

נאמען

דער טערמין "אבן משכית", דערמאנט אין פסוק: 'וְאֶבֶן מַשְׂכִּית לֹא תִתְּנוּ בְּאַרְצְכֶם לְהִשְׁתַּחֲוֹת עָלֶיהָ', ווערט געטייטשט דורך אסאך ראשונים אלס א באצירטע שטיין; רש"י טייטשט עס א שטיין וואס מען האט דערמיט געפלאסטערט די ערד. לויט ביידע פירושים, איז דער באדייט א שטיין וואס מען ביקט זיך דערויף.

דער איסור

מען טאר זיך נישט ביקן אויף אן אבן משכית אפילו צו השי"ת, דער איסור ווערט אויסגערעכנט דורך די ראשונים צווישן די לאוין.

אנדערע באנוץ, ווי שטעלן א קעסטל אויף אן אבן משכית, איז מותר.

עטליכע דעות ווערן דערמאנט אין די ראשונים איבער דעם טעם פון דער איסור:

• אזוי איז געווען דער סדר פון די עובדי עבודה זרה, צו שטעלן א שטיין בעפאר די עבודה זרה זיך צו ביקן דערויף, דעריבער איז עס געווארן גע'אסר'ט אויך פאר עבודת ה'.
• צוליב חשד, ווייל עס קוקט אויס ווי ער ביקט זיך צום שטיין. דעריבער האט די תורה נישט גע'אסר'ט זיך צו ביקן איבער שיינע קליידער, ווייל א קלייד איז נישט קיין שטאנדהאפטיגע זאך און א מענטש מאכט עס נישט אלס זיין געטשקע.
• ווייל מען טאר נישט טון קיין זאך אויפ'ן זעלבן אופן ווי עס איז אין בית המקדש, (וואס אין בית המקדש האט מען זיך געביקט איבער ערד געפלאסטערט מיט שטיין), פונקט ווי עס איז אסור צו בויען א שטוב אויסגעשטעלט ווי דער היכל אדער נאכמאכן די מנורה.

דער שטיין

אלע געפלאסטערטע שטיינער גייען אריין אין כלל פון "אבן משכית", אויך אויב זיי זענען נישט באצירט. עס איז דעריבער אסור זיך צו ביקן איבער סיי וועלכע שטיינערנע באלאטעס, און אפילו איבער א פאדלאגע פון בעטאן געמישט מיט קליינע שטיינדלעך. ציגל הייסן נישט ווי שטיין בנוגע צו דעם איסור, ווי אין פסוק שטייט: ”וַתְּהִי לָהֶם הַלְּבֵנָה לְאָבֶן” (בראשית יא, ג).

טייל פירן זיך נישט צו ביקן איבער סיי וועלכע געפלאסטערטע פאדלאגע, אפילו ווען עס איז פון האלצערנע ברעטער, זיך צו דערווייטערן פון איסור.

דאס ביקן

מן התורה איז נאר אסור ווען מען ביקט זיך "בפישוט ידים ורגלים", און מען ליגט אינגאנצן אויפ'ן שטיין. אויב האט ער זיך געביקט אן פישוט ידים ורגלים, איז א מחלוקת: לויט'ן רמב"ם געבט מען אים מכת מרדות, ווייל עס איז אסור מדרבנן; און לויט דער אור זרוע איז אזא השתחוויה אינגאנצן מותר, אפילו מדרבנן. דער רמב"ם איז אויך מודה אז זיך ביקן זייטיג איז אינגאנצן מותר.