אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "ביטול חמץ"

1,417 בייטן צוגעלייגט ,  פֿאַר 2 יאָר
←‏הלכות: פארברייטערט
אין תקציר עריכה
(←‏הלכות: פארברייטערט)
שורה 31: שורה 31:
דער ביטול העלפט נאר איידער דער חמץ ווערט אסור, [[ערב פסח]] בייטאג ביי [[חצות]], ווייל ווען עס איז שוין [[איסור הנאה|אסור הנאה צו האבן דערפון]] איז עס שוין נישט אין זיין רשות אז ער זאל עס קענען מבטל זיין{{הערה|{{בבלי|פסחים|ז|א}}}}. מען פירט זיך צו מבטל זיין צוויי מאל: ביינאכט, באלד נאך די בדיקה, וואס דאן איז ער נאר מבטל דעם חמץ וואס ער האט נישט געטראפן (ווייל דעם חמץ וואס ער ווייסט דערפון האלט ער נאך אויף מארגן), און אויפצומארגנס, באלד נאכ'ן פארברענען, וואס דאן איז ער מבטל אויך דאס חמץ וואס ער האט יא געזען, טאמער איז געפאלן עפעס דערפון אין א ווינקל{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תלד}}. זעט דארט טורי זהב, סעיף קטן ה'}}. דעם צווייטן ביטול זאל ער מאכן נאר נאכן פארברענען, אז ער זאל מקיים זיין די מצוה פון ביעור חמץ מיט אייגענע חמץ{{הערה|רמ"א, סוף סימן תל"ד}}.
דער ביטול העלפט נאר איידער דער חמץ ווערט אסור, [[ערב פסח]] בייטאג ביי [[חצות]], ווייל ווען עס איז שוין [[איסור הנאה|אסור הנאה צו האבן דערפון]] איז עס שוין נישט אין זיין רשות אז ער זאל עס קענען מבטל זיין{{הערה|{{בבלי|פסחים|ז|א}}}}. מען פירט זיך צו מבטל זיין צוויי מאל: ביינאכט, באלד נאך די בדיקה, וואס דאן איז ער נאר מבטל דעם חמץ וואס ער האט נישט געטראפן (ווייל דעם חמץ וואס ער ווייסט דערפון האלט ער נאך אויף מארגן), און אויפצומארגנס, באלד נאכ'ן פארברענען, וואס דאן איז ער מבטל אויך דאס חמץ וואס ער האט יא געזען, טאמער איז געפאלן עפעס דערפון אין א ווינקל{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תלד}}. זעט דארט טורי זהב, סעיף קטן ה'}}. דעם צווייטן ביטול זאל ער מאכן נאר נאכן פארברענען, אז ער זאל מקיים זיין די מצוה פון ביעור חמץ מיט אייגענע חמץ{{הערה|רמ"א, סוף סימן תל"ד}}.


מען דארף עס זאגן אויף א שפראך וואס מען פארשטייט, אבער די וואס זאגן אן פארשטאנד און מיינען אז עס איז א געבעט האבן נישט יוצא געווען{{הערה|רמ"א {{שולחן ערוך|אורח חיים|תלד|ללא=שם}}, און מגן אברהם דארט, סעיף קטן ו'}}.
מען דארף עס זאגן אויף א שפראך וואס מען פארשטייט, אבער די וואס זאגן אן פארשטאנד און מיינען אז עס איז א געבעט האבן נישט יוצא געווען{{הערה|רמ"א {{שולחן ערוך|אורח חיים|תלד|ללא=שם}}, און מגן אברהם דארט, סעיף קטן ו'}}. דער נוסח פון ביטול, "כל חמירא", שטאמט פון די גאונים{{הערה|זעט סידור רב סעדיה גאון, עמוד קל"ב; הלכות גדולות, הלכות פסח ד"ה ומאן דבדיק. עס איז באזירט אויף {{ירושלמי|פסחים|ב|ב}}}}, און עס איז דעריבער אין [[אראמיש]] ווי מען האט דאן גערעדט אין [[בבל]]{{הערה|דרכי משה סימן תל"ד}}.
 
עס איז א מחלוקת הפוסקים אויב מען קען מבטל זיין דורך א [[שליח]]. בשעת הדחק קען מען מקיל זיין, אבער נאר ווען דער באטרעפנדער האט געשטעלט דעם שליח און נישט ווען ער טוט עס פון זיך אליין{{הערה|{{משנה ברורה|תלד|טו}}}}.
 
לויט איין דעה, קען מען נאר מבטל זיין חמץ פון וועלכע מען ווייסט נישט{{הערה|כסף משנה אויף {{רמב"ם|2=חמץ ומצה|3=ב|4=ב}}, לויט איין גירסא אין רמב"ם; כלבו, הלכות חמץ ומצה סימן מ"ח}}, אבער לויט רוב ראשונים העלפט דער ביטול אויך אויף חמץ וואס איז באקאנט{{הערה|ר"ן פסחים ב., ד"ה אלא. זעט כסף משנה אויף {{רמב"ם|2=חמץ ומצה|3=ב|4=ב}}; פרי חדש סימן תל"א}}.


==זעט אויך==
==זעט אויך==