אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:גאלדע מאיר"
ק (החלפת טקסט – "אונדז" ב־"אונז") |
ק (החלפת טקסט – "וווי" ב־"וואוי") |
||
| שורה 45: | שורה 45: | ||
געבוירן אין [[אוקראינע]] אין 1898, זייענדיק גאר יונג, האט איר פאמיליע עמיגרירט קיין [[מילוואקי]], [[אמעריקע]]. | געבוירן אין [[אוקראינע]] אין 1898, זייענדיק גאר יונג, האט איר פאמיליע עמיגרירט קיין [[מילוואקי]], [[אמעריקע]]. | ||
ווען זי איז אלט געווען 23, איז זי געקומען | ווען זי איז אלט געווען 23, איז זי געקומען וואוינען קיין [[פאלעסטינע]], אין קיבוץ מרחביה. | ||
זי איז געווען א דיפלאמאט פוו דער [[יידישע אגענטור|יידישער אגענטור]], איידער דעם [[זעלבסטשטענדיגקייט קריג]], און געווען א ישראל דיפלאמאט אין [[רוסלאנד]] נאכדעם האט זי געדינט אלס מיניסטארין אין פארשידענע פאזיציעס. ווען [[לוי אשכול]] איז געשטארבן, האט מען זי אויסגעקליבן אלס פרעמיער, און ביי די נאציאנאלע וואלן האט זי געווינען. זי איז געווען פון 1969 ביז נאך דער [[יום כיפור מלחמה]], און אין יאר 1974 האט זי רעזיגנירט. | זי איז געווען א דיפלאמאט פוו דער [[יידישע אגענטור|יידישער אגענטור]], איידער דעם [[זעלבסטשטענדיגקייט קריג]], און געווען א ישראל דיפלאמאט אין [[רוסלאנד]] נאכדעם האט זי געדינט אלס מיניסטארין אין פארשידענע פאזיציעס. ווען [[לוי אשכול]] איז געשטארבן, האט מען זי אויסגעקליבן אלס פרעמיער, און ביי די נאציאנאלע וואלן האט זי געווינען. זי איז געווען פון 1969 ביז נאך דער [[יום כיפור מלחמה]], און אין יאר 1974 האט זי רעזיגנירט. | ||
רעוויזיע פון 09:38, 3 יאנואר 2023
| פארטיי | מפא"י, העבודה | ||||
|---|---|---|---|---|---|
|
| |||||
| |||||
| |||||
גאָלדע מאיר (אדער גאלדע מאירסאָן) (3טן מאי 1898; י"א אייר ה'תרנ"ח אין קיעוו - 8טן דעצעמבער 1978; ט' כסלו ה'תשל"ט) איז געווען די פערטע פרעמיער מיניסטארין פון ישראל.
געבוירן אין אוקראינע אין 1898, זייענדיק גאר יונג, האט איר פאמיליע עמיגרירט קיין מילוואקי, אמעריקע.
ווען זי איז אלט געווען 23, איז זי געקומען וואוינען קיין פאלעסטינע, אין קיבוץ מרחביה.
זי איז געווען א דיפלאמאט פוו דער יידישער אגענטור, איידער דעם זעלבסטשטענדיגקייט קריג, און געווען א ישראל דיפלאמאט אין רוסלאנד נאכדעם האט זי געדינט אלס מיניסטארין אין פארשידענע פאזיציעס. ווען לוי אשכול איז געשטארבן, האט מען זי אויסגעקליבן אלס פרעמיער, און ביי די נאציאנאלע וואלן האט זי געווינען. זי איז געווען פון 1969 ביז נאך דער יום כיפור מלחמה, און אין יאר 1974 האט זי רעזיגנירט.
זי האט פארארדענט די אפעראציע, אומצוברענגען די פאראנטווארטליכע, אין די ישראלדיקע ספארטלער אומקום ביי די מינכן אלימפיאדע, אין יאר 1972.
זי איז געווען באוואוסט אלס די באבע פון מדינת ישראל. זי איז געשטארבן אין 1978 אלט זייענדיק אכציג יאר, און דריי מאנאטן איידער זי איז געשטארבן, האט מנחם בעגין אונטער געשריבן דעם שלום אפמאך, צווישן ישראל און עגיפטן.
פון אירע באוואוסטע זאצן, נישטא א פאלק וואס הייסט פאלעסטינע פאלק, איך קאן נישט פארגעבן פאר די אראבער, פארן אונז צווינגען מלחמה צו האלטן מיט זיי.
כתביה
- בית אבי, תל אביב: הוצאת הקיבוץ המאוחד, תשל"ג–1972. עיצוב העטיפה, גלי הוס
- בדגל העבודה: מבחר דברים בשאלות ההסתדרות ותחיקת העבודה במדינה, תל אביב: הוצאת עם עובד, תשל"ג–1973.
- חיי, ספרית מעריב, 1975 (תורגם ליידיש).
- A land of our own: An oral autobiography. New York: G.P. Putnam’s Sons, 1973. ISBN 0399110690
- My Life by Golda Meir. New York: Dell Books, 1976. ASIN B0014CAK8U
משפחה
גולדה ווייב פון מוריס מאירסון האבן צוויי זין, מנחם, און שרה.
מוסטער:פרעמיער מיניסטארן פון ישראל
מוסטער:אינערן-מיניסטארן אין ישראל
דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!