אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:שלום זכר"
(קרדיט + קטגוריות) |
ק (טשעקטי און אנדערע רייניגונג, typos fixed: פרייטיג ← פרייטאג, <references/> ← {{רעפערענצן}}) |
||
| שורה 1: | שורה 1: | ||
'''שלום זכר''' אדער '''סעודת זכר''' אדער '''זכר''' איז א מנהג ביי אשכנזים צו האבן א צוזאמענברענגען | '''שלום זכר''' אדער '''סעודת זכר''' אדער '''זכר''' איז א מנהג ביי אשכנזים צו האבן א צוזאמענברענגען פרייטאג ביינאכט נאכדעם וואס א [[אינגל]] ווערט געבוירן.<ref>רמ"א אין שו"ע יורה דעה רסה סעיף יב</ref> | ||
עס איז דער מנהג צו טרינקען א [[לחיים]] פון [[ביר]] מיט [[נאהיט]] (ווייסע [[ארבעס]]) און "שלום-זכר באנדלעך"אדער [[וויין]] אדער [[בראנפען]] און נארמאל איז אויך אויסגלייגט קוכן מיט אנדערע נאשן. מענטשן זאגן א סימן צו עסן ארבעס ווייל עס שטייט אין בראשית (כ"ב, י"ז) "והרבה ארבה את זרעך ככוכבי השמים" און די ווארט "ארבה" איז ענליך צו "ארבעס". | עס איז דער מנהג צו טרינקען א [[לחיים]] פון [[ביר]] מיט [[נאהיט]] (ווייסע [[ארבעס]]) און "שלום-זכר באנדלעך"אדער [[וויין]] אדער [[בראנפען]] און נארמאל איז אויך אויסגלייגט קוכן מיט אנדערע נאשן. מענטשן זאגן א סימן צו עסן ארבעס ווייל עס שטייט אין בראשית (כ"ב, י"ז) "והרבה ארבה את זרעך ככוכבי השמים" און די ווארט "ארבה" איז ענליך צו "ארבעס". | ||
| שורה 8: | שורה 8: | ||
== מקורות== | == מקורות== | ||
{{רעפערענצן}} | |||
[[קאַטעגאָריע:מנהגים]] | [[קאַטעגאָריע:מנהגים]] | ||
[[קאַטעגאָריע:שבת]] | [[קאַטעגאָריע:שבת]] | ||
[[ | [[קאַטעגאָריע:אומבאקוקט]] | ||
[[ | [[קאַטעגאָריע:אויף יידיש]] | ||
{{קרד/ויקי/יידיש}} | {{קרד/ויקי/יידיש}} | ||
רעוויזיע פון 00:58, 9 דעצעמבער 2022
שלום זכר אדער סעודת זכר אדער זכר איז א מנהג ביי אשכנזים צו האבן א צוזאמענברענגען פרייטאג ביינאכט נאכדעם וואס א אינגל ווערט געבוירן.[1]
עס איז דער מנהג צו טרינקען א לחיים פון ביר מיט נאהיט (ווייסע ארבעס) און "שלום-זכר באנדלעך"אדער וויין אדער בראנפען און נארמאל איז אויך אויסגלייגט קוכן מיט אנדערע נאשן. מענטשן זאגן א סימן צו עסן ארבעס ווייל עס שטייט אין בראשית (כ"ב, י"ז) "והרבה ארבה את זרעך ככוכבי השמים" און די ווארט "ארבה" איז ענליך צו "ארבעס".
דעם טעם פארוואס מען מאכט א שלום זכור ווערט דערמאנט אין די ספרים איז כדי צו דערמאנען אז ווען דער זון ווערט געבוירן פארגעסט ער אלץ וואס ער האט געלערנט מיטן מלאך אונעם רחם פון דער מאמען. אבער געוויינליך איז עס גאנץ א פרייליכע צייט און מען ווינטשט אן מזל-טוב פאר דעם טאטן פונעם ניי-געבוירענעם.
נאך א טעם ווערט דערמאנט אז מען מאכט עס צוליב דער שמחה אז עס איז געבוירן א קינד, און עס גייט זיין א ברית פארן קינד, לויט דעם טעם איז פארשטענדליך פארוואס מען איז דאן פרייליך.
מקורות
- ↑ רמ"א אין שו"ע יורה דעה רסה סעיף יב
דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!