486
רעדאגירונגען
אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "דרעפט:בראשית רבה"
קפיצה לניווט
קפיצה לחיפוש
←הפתיחתאות: אידיש, (איך קען נישט פארשטיין פארוואס איך טייטש דאס בכלל איבער, עס זעט מיר אויס א געמיש פון שטותים והבלים, לדעתי דארף מען ארויסווארפן די גענצע שטיקל פון דא...)
(←געבוי און אינהאלט: רעדאגירונג) |
(←הפתיחתאות: אידיש, (איך קען נישט פארשטיין פארוואס איך טייטש דאס בכלל איבער, עס זעט מיר אויס א געמיש פון שטותים והבלים, לדעתי דארף מען ארויסווארפן די גענצע שטיקל פון דא...)) |
||
| שורה 9: | שורה 9: | ||
מדרש בראשית רבה איז איינגעטיילט אין הונדערט פרשיות. א מערהייט פרשיות שטימען צו די אפענע און פארמאכטע פרשיות פון די תורה וואס געפינט זיך היינט אין אונזערע הענט, דעריבער איז די אלגעמיינע שאצונג אז דאס צוטיילן די פרשיות איז אפהענגיג אין די פרשיות פון די תורה. דאס טראץ וואס די איינטיילונג פון די פרשיות וואס איז אנגענומען היינט שטימט נישט הונדערט פראצענט מיטן איינטיילונג אין בראשית רבה. פון סטרוקטור זייט, יעדע פרשה ערהאלט על פי רוב א סעריע פון [[פתיחתא]]ות, און דערנאך דרשות אויף א רייע פסוקים נאכאנאנד, און צומאל איז אויך דא א פארענדיג ווארט ענדע פרשה. רוב פרשיות זענען געבויט פון צוויי דריי פתיחתאות, אבער עס זענען פארהאן אפאר פרשיות וואס פאנגען זיך אן אן קיין פתיחתא{{הערה||שם=צונץ 77}}. דער פארענדיגן די פרשה קען זיך אויסדריקן מיט אפאר צורות אבער על פי רוב וועט דאס ערהאלטן אדער דברי פורענות אדער א גוטע זאך. צומאל, אנשטאט צו ענדיגן מיט עפעס א ווארט וועט די פרשה זיך ענדיגן מיטן פסוק וואס הייבט אן די קומענדיגע פרשה. נאך א כאראקטער פון בראשית רבה איז די ערשיינונג פון דאפלטקייט. די ערשיינונג איז געווען צושפרייט צווישן די [[תלמוד]]ים און די מדרשים פון תנאים, און אין איר ראם קען מען טרעפן דרשות וואס ווארן איבערגעחזרט אין צוויי דריי פארשידענע פלעצער אינעם טעקסט. אזוי אויך ווערן די דרשות קאפירט ווארט ביי ווארט אויך אויב נאר א טייל פון די דרשה פאסט צו די נייע פלאץ. צומאל קען מען געפינען דרשות וואס זענען געדאפלט ביי א פלאץ וואס עס פאסט נישט אריין קאנסעפטיש, און די פארשער מוטשען זיך דערויף. דערפאר איז די טעמע פון די דאפלטע דרשות אויך היינט א אביעקט אונטער פארשונג. | מדרש בראשית רבה איז איינגעטיילט אין הונדערט פרשיות. א מערהייט פרשיות שטימען צו די אפענע און פארמאכטע פרשיות פון די תורה וואס געפינט זיך היינט אין אונזערע הענט, דעריבער איז די אלגעמיינע שאצונג אז דאס צוטיילן די פרשיות איז אפהענגיג אין די פרשיות פון די תורה. דאס טראץ וואס די איינטיילונג פון די פרשיות וואס איז אנגענומען היינט שטימט נישט הונדערט פראצענט מיטן איינטיילונג אין בראשית רבה. פון סטרוקטור זייט, יעדע פרשה ערהאלט על פי רוב א סעריע פון [[פתיחתא]]ות, און דערנאך דרשות אויף א רייע פסוקים נאכאנאנד, און צומאל איז אויך דא א פארענדיג ווארט ענדע פרשה. רוב פרשיות זענען געבויט פון צוויי דריי פתיחתאות, אבער עס זענען פארהאן אפאר פרשיות וואס פאנגען זיך אן אן קיין פתיחתא{{הערה||שם=צונץ 77}}. דער פארענדיגן די פרשה קען זיך אויסדריקן מיט אפאר צורות אבער על פי רוב וועט דאס ערהאלטן אדער דברי פורענות אדער א גוטע זאך. צומאל, אנשטאט צו ענדיגן מיט עפעס א ווארט וועט די פרשה זיך ענדיגן מיטן פסוק וואס הייבט אן די קומענדיגע פרשה. נאך א כאראקטער פון בראשית רבה איז די ערשיינונג פון דאפלטקייט. די ערשיינונג איז געווען צושפרייט צווישן די [[תלמוד]]ים און די מדרשים פון תנאים, און אין איר ראם קען מען טרעפן דרשות וואס ווארן איבערגעחזרט אין צוויי דריי פארשידענע פלעצער אינעם טעקסט. אזוי אויך ווערן די דרשות קאפירט ווארט ביי ווארט אויך אויב נאר א טייל פון די דרשה פאסט צו די נייע פלאץ. צומאל קען מען געפינען דרשות וואס זענען געדאפלט ביי א פלאץ וואס עס פאסט נישט אריין קאנסעפטיש, און די פארשער מוטשען זיך דערויף. דערפאר איז די טעמע פון די דאפלטע דרשות אויך היינט א אביעקט אונטער פארשונג. | ||
==== | ==== די פתיחתאות ==== | ||
דער מדרש פירט זיך צו אנפאנגען די פרשות מיט א געבוי וואס ווערט אנגערופן פתיחתא - א פארמאכטע געבוי, פון ליטעראטורישער קוק, וואס שטייט פאר זיך. אין א קלאסישע פתיחתא פארבינדט מען צווישן א ווייטער פסוק מיט א פסוק וואס מען ערקלערט אין די פרשה. דער ווייטער פסוק וועט מען געווענליך נעמען פון [[תהילים]] אדער פון אנדערע ספרים פון כתובים, און נאר אין איינציגע פאלן קען מען טרעפן פתיחתאות וואס פאנגען אן מיט א פסוק פון די תורה וואס איז נישט שייך צו די פרשה{{הערה|ח. מאק '''מדרש ואגדה''', האוניברסיטה המשודרת, עמוד 66.|שם=}}. דאס פארבינדונג אליין טוט דער דרשן דורך היקשים, ווערטער שפילערייען און [[משל]]ים אוועקשטעלנדיג זיינע רייד אויף פסוקים פון תנ"ך. די פתיחתא פאנגט זיך אן צומאל מיט דירעקטע טערמינען ווי: "רבי האט אנגעפאנגען.... ער האט אנגעפאנגען און געזאגט" ("ר' פתח.... פתח ואמר"), "עס שטייט געשריבן" ("כתיב") אדער "דאס מיינט דער פסוק", ("הדא הוא דכתיב"), און צומאל פאנגט דאס אן גלייך מיט צוגלייכן די פסוקים. אויסער די קלאסישע פתיחתאות קען מען אויך באמערקן אביסל דרשות וואס זענען קיילעכיג באהאפטן, דאס מיינט, די דרשות וועלן ביים ענדע זיך צוריקערן צום ערשטן פסוק וואס מיט אים האט מען אנגעפאנגען, און נישט אזוי ווי די אנדערע פתיחתאות וואס ענדיגן מיט א פסוק פון די פרשה וואס מען באהאנדלט יעצט. | |||
אין בראשית רבה וועט די פתיחתא אליין נעמען א קליין טייל פון די דרשה, און אין רוב פאלן וועט זי זיין אנאנים. דערפאר וועט על פי רוב די פתיחתא אנפאנגען גלייך מיטן צוגלייכן פסוקים{{הערה|שם=רייזל 109|ע. רייזל, '''מבוא למדרשים''' ,עמוד 109, תשע"א.}}{{הערה|י.ל. צונץ '''הדרשות בישראל''' ביאליק 1974 עמוד 78.|שם=צונץ 78}}. לויט א מערהייט פארשער, געווענליך איז די מקור פון די פתיחתאות נישט אין בית המדרש אדער בית הכנסת וואס דארט זענען זיי געשריבן געווארן{{הערה|שם=רייזל 109}}, אבער עס איז פארהאן א קאנצענזוס אז א טייל פון זיי זענען יא אטענטישע דרשות פון די חכמים וועס ווערן דערמאנט אין די דרשה, וואס זענען געזאגט געווארן אלס פאשידענע צושטאנדן{{הערה||שם=מאק 2}}. דאקעגן, דער פארשער י. היינמן טענהעט אז אלע פתיחתאות זענען גאשאפן געווערן פון א שמועס צווישן דרשן און קהילה, און ווי א באווייז לייגט ער פאר די געדרייעכטצער וואס דער דרשן איז געצווינגען צו דורכפירן כדי צו פארבינדן צווישן די פסוקים וואס האבן נישט קיין שייכות איינער צום צווייטן. לויט אים, ווען די פתיחאות וואלטן געווען אן אייגענע ערפינדונג, וואלט דער דרשן נישט אויסגעקליבן פסוקים וואס זייער קשר איז אזוי שוואך. | |||
א ביישפיל צו א רעפרעזענטירטע פתיחתא: | |||
{{ציטוט|תוכן="וַיִּיצֶר ה' אֱלֹקִים" (בראשית ב, ז), '''כְּתִיב''' (משלי כט, ד): "מֶלֶךְ בְּמִשְׁפָּט יַעֲמִיד אָרֶץ וגו' ", מֶלֶךְ זֶה מֶלֶךְ מַלְכֵי הַמְלָכִים הַקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא, בְּמִשְׁפָּט יַעֲמִיד אָרֶץ, שֶׁבָּרָא אֶת הָעוֹלָם בַּדִּין, שֶׁנֶּאֱמַר (בראשית א, א): "בְּרֵאשִׁית בָּרָא אֱלֹקִים". (משלי כט, ד): "וְאִישׁ תְּרוּמוֹת יֶהֶרְסֶנָּה", זֶה אָדָם הָרִאשׁוֹן שֶׁהָיָה גְּמַר חַלָּתוֹ שֶׁל עוֹלָם, וְנִקְרֵאת חַלָּה תְּרוּמָה, שֶׁנֶּאֱמַר (במדבר טו, כ): "רֵאשִׁית עֲרִסֹתֵכֶם וגו' ", אָמַר רַבִּי יוֹסֵי בֶּן קְצַרְתָּה, כָּאִשָּׁה הַזֹּאת שֶׁהִיא מְשַׁקְשֶׁקֶת עִסָּתָהּ בַּמַּיִם וְהַגְבָּהַת חַלָּתָה מִבֵּנְתַיִם, כָּךְ בַּתְּחִלָּה וְאֵד יַעֲלֶה מִן הָאָרֶץ וגו', וְאַחַר כָּךְ "וַיִּיצֶר ה' אֱלֹקִים וגו' ".|מקור=בראשית רבה יא א|אנגלית=}} | {{ציטוט|תוכן="וַיִּיצֶר ה' אֱלֹקִים" (בראשית ב, ז), '''כְּתִיב''' (משלי כט, ד): "מֶלֶךְ בְּמִשְׁפָּט יַעֲמִיד אָרֶץ וגו' ", מֶלֶךְ זֶה מֶלֶךְ מַלְכֵי הַמְלָכִים הַקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא, בְּמִשְׁפָּט יַעֲמִיד אָרֶץ, שֶׁבָּרָא אֶת הָעוֹלָם בַּדִּין, שֶׁנֶּאֱמַר (בראשית א, א): "בְּרֵאשִׁית בָּרָא אֱלֹקִים". (משלי כט, ד): "וְאִישׁ תְּרוּמוֹת יֶהֶרְסֶנָּה", זֶה אָדָם הָרִאשׁוֹן שֶׁהָיָה גְּמַר חַלָּתוֹ שֶׁל עוֹלָם, וְנִקְרֵאת חַלָּה תְּרוּמָה, שֶׁנֶּאֱמַר (במדבר טו, כ): "רֵאשִׁית עֲרִסֹתֵכֶם וגו' ", אָמַר רַבִּי יוֹסֵי בֶּן קְצַרְתָּה, כָּאִשָּׁה הַזֹּאת שֶׁהִיא מְשַׁקְשֶׁקֶת עִסָּתָהּ בַּמַּיִם וְהַגְבָּהַת חַלָּתָה מִבֵּנְתַיִם, כָּךְ בַּתְּחִלָּה וְאֵד יַעֲלֶה מִן הָאָרֶץ וגו', וְאַחַר כָּךְ "וַיִּיצֶר ה' אֱלֹקִים וגו' ".|מקור=בראשית רבה יא א|אנגלית=}} | ||
די פתיחתא איז א זעלבסטענדיגע שטיקל פון ליטעראטורישע קוק, מען קען מערקן איר שטארקע קאמפרעשע, און אז עס איז נישט געצייכנט דער דורש הפתיחתא. אזוי אויך, קען מען זען די פסוק פון בראשית אנפאנג פרשה, דענאך די פארבינדוגס ווארט "עס שטייט געשריבן" ('כתיב'), און דעמאלט די פסוק פון [[משלי]]. דער דרשן פאנגט אן מיטן פארבינדונג פראצעדור: אנהייב באווייזט ער אז אין משלי רעדט מען נישט פון א מלך בשר ודם ווייל אויב יא וואלט געקענט שטיין "דבר במשפט יעמיד ארץ", נאך די מסקנא קען מען זאגן אז גאט האט באשאפן די וועלט מיט 'משפט' דאס מיינט מיטן כוח הדין. כוח הדין איז א שווערער לשון און אין אלגעמיין אין חז"ל רופט מען דאס שם אלוקים, און ער ווייזט אויף פון א פסוק אין בראשית אז טאקע ביי די בריאה שטייט שם אלוקים וואס סימבאליזירט א לשון תקיפה. דערנאך פאבינדט דער דרשן צו [[אדם הראשון]] מיט דעם וואס ער איז שטארק געשטראפן געווארן וויבאלד ער איז געווען די עק פון די חלה פון די וועלט, דאס מיינט דער בעסטער חלק פון די וועלט. און פון דא זעט מען אז בעפאר גאט האט באשאפן דעם מענטש איז דאס געווען אין א פראצעדור אזוי ווי באקן חלה, פון מישן די פארע וואס גייט ארויף פון ערד מיט די זאמד{{הערה|עץ יוסף על המדרש}}. נאכן פארשטיין די פראצעדור פונעם פארבינדן קען מען זען די געדרייעכצער וואס דער דרשן גייט אריבער דורכאויס די דרשה כדי צו פארבינדן צווישן די פסוקים. | |||
==== מדרש פרשני ==== | ==== מדרש פרשני ==== | ||