מייבאים כמותיים, בדוקי עריכות אוטומטית, ביוראקראטן, אינטערפעיס רעדאקטארן, emailconfirmed, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, מנטרים, סיסאפן, צוות טכני, מייבאים, מעדכנים, אספקלריה רעדאקטארן
102,362
רעדאגירונגען
ק
החלפת טקסט – "[[ת:" ב־"[[שית:"
ק (החלפת טקסט – "[[ש:" ב־"[[ת:") |
ק (החלפת טקסט – "[[ת:" ב־"[[שית:") |
||
| שורה 3: | שורה 3: | ||
| תמונה = Holy_smoke%3F.jpg | | תמונה = Holy_smoke%3F.jpg | ||
| מקרא = {{תנ"ך|במדבר|כט|א}} | | מקרא = {{תנ"ך|במדבר|כט|א}} | ||
| משנה = [[מסכת ראש השנה]], [[ | | משנה = [[מסכת ראש השנה]], [[שית:Mishnah_Rosh_Hashanah/3|פרקים ג'-ד']] | ||
| משנה תורה לרמב"ם = הלכות שופר וסוכה ולולב, [[ | | משנה תורה לרמב"ם = הלכות שופר וסוכה ולולב, [[שית:Mishneh Torah, Shofar, Sukkah and Lulav/1|פרקים א'-ג']] | ||
| שולחן ערוך = [[אורח חיים]], [[ | | שולחן ערוך = [[אורח חיים]], [[שית:Shulchan_Arukh,_Orach_Chayim/585|סימנים תקפ"ה-תקצ"ו]] | ||
| ספרי מניין המצוות = {{ספר המצוות|עשה|קע}}{{ש}}{{ספר החינוך|תה}} | | ספרי מניין המצוות = {{ספר המצוות|עשה|קע}}{{ש}}{{ספר החינוך|תה}} | ||
}} | }} | ||
| שורה 20: | שורה 20: | ||
אין גמרא שטייט אז בלאזן שופר אין ראש השנה איז א גזירת הכתוב: "רחמנא אמר תקעו"{{הערה|שם=רהטזא|{{בבלי|ראש השנה|טז|א}}}}. פונדעסטוועגן ווערן געברענגט אין גמרא און אין די ראשונים א צאל טעמים און רמזים. אין גמרא איז מבואר אז מיט דעם טוט דער אויבערשטער געדענקען די אידן לטובה{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|טז|א}}: "שיעלה זכרוניכם לפני לטובה ובמה בשופר"}}{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|כו|א}}: "שופר… לזכרון הוא/קא אתי}} אין דעם טאג וואס איז א יום דין און א משפט, און בלאזן איז פעהיג אויף דעם ווי עס שטייט{{הערה|{{תנ"ך|במדבר|י|ט}}}}: "וַהֲרֵעֹתֶם בַּחֲצֹצְרֹת וְנִזְכַּרְתֶּם לִפְנֵי ה' אֱלֹקֵיכֶם{{הערה|רשב"ם און {{תנ"ך|ויקרא|כג|כד|מפרש=רמב"ן}}}}. אזוי אויך שטייט אין גמרא פארוואס מ'בלאזט מיט א שופר פון א ווידער, ווייל דער אויבערשטער זאגט: בלאזט פאר מיר מיט א שופר של איל כדי איך זאל ענק געדענקען דעם [[עקידת יצחק]] בן אברהם, און איך רעכן אויף ענק כאילו עקדתם עצמכם לפני{{הערה|שם=רהטזא}}. ווייטער שטייט אז מ'בלאזט זיצנדיג און דערנאך שטייענדיג "כדי לערבב השטן". | אין גמרא שטייט אז בלאזן שופר אין ראש השנה איז א גזירת הכתוב: "רחמנא אמר תקעו"{{הערה|שם=רהטזא|{{בבלי|ראש השנה|טז|א}}}}. פונדעסטוועגן ווערן געברענגט אין גמרא און אין די ראשונים א צאל טעמים און רמזים. אין גמרא איז מבואר אז מיט דעם טוט דער אויבערשטער געדענקען די אידן לטובה{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|טז|א}}: "שיעלה זכרוניכם לפני לטובה ובמה בשופר"}}{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|כו|א}}: "שופר… לזכרון הוא/קא אתי}} אין דעם טאג וואס איז א יום דין און א משפט, און בלאזן איז פעהיג אויף דעם ווי עס שטייט{{הערה|{{תנ"ך|במדבר|י|ט}}}}: "וַהֲרֵעֹתֶם בַּחֲצֹצְרֹת וְנִזְכַּרְתֶּם לִפְנֵי ה' אֱלֹקֵיכֶם{{הערה|רשב"ם און {{תנ"ך|ויקרא|כג|כד|מפרש=רמב"ן}}}}. אזוי אויך שטייט אין גמרא פארוואס מ'בלאזט מיט א שופר פון א ווידער, ווייל דער אויבערשטער זאגט: בלאזט פאר מיר מיט א שופר של איל כדי איך זאל ענק געדענקען דעם [[עקידת יצחק]] בן אברהם, און איך רעכן אויף ענק כאילו עקדתם עצמכם לפני{{הערה|שם=רהטזא}}. ווייטער שטייט אז מ'בלאזט זיצנדיג און דערנאך שטייענדיג "כדי לערבב השטן". | ||
אין נאמען פון [[רב סעדיה גאון]] איז מפורסם א ליסטע פון צען טעמים אויף די מצוה{{הערה|געברענגט אין זיין נאמען, אין [[אבודרהם]], [[ | אין נאמען פון [[רב סעדיה גאון]] איז מפורסם א ליסטע פון צען טעמים אויף די מצוה{{הערה|געברענגט אין זיין נאמען, אין [[אבודרהם]], [[שית:Abudarham,_Rosh_HaShanah,_Blowing_the_Shofar/15|תקיעת שופר]]; אויך געברענגט דורך {{היברובוקס|רבי יצחק אבוהב|מנורת המאור|37509|נר ה, כלל ב, חלק א, פרק ה (סי' רצ"ד)|עמוד=217}}}}: | ||
# ראש השנה איז דער טאג וואס דער אויבערשטער איז געווארן קעניג אויף דער וועלט. און פאר קעניגן בלאזט מען מיט טראמפייטערס ווען זיי ווערן קעניג. דער טעם ווערט געברענגט אין נאך ראשונים{{הערה|[[אברבנאל]] [https://shitufta.org.il/Abarbanel_on_Torah,_Leviticus/23?selectedunittext=25 ויקרא כג] לויט {{תנ"ך|מלכים א|א|לט}}}}, געוויסע לייגן צו אז דאס איז א שאלן פון פרייד אז דער קעניג גייט אונז מזכה זיין בדין און העלפן{{הערה|{{תנ"ך|ויקרא|כג|כד|מפרש=ספורנו}}}}. דער גר"א איז טאקע געווען שטארק בשמחה ביי תקיעת שופר{{הערה|געברענגט אין [[s:ארחות חיים (כתר ראש)|ארחות חיים (כתר ראש), אות קד]]}}. | # ראש השנה איז דער טאג וואס דער אויבערשטער איז געווארן קעניג אויף דער וועלט. און פאר קעניגן בלאזט מען מיט טראמפייטערס ווען זיי ווערן קעניג. דער טעם ווערט געברענגט אין נאך ראשונים{{הערה|[[אברבנאל]] [https://shitufta.org.il/Abarbanel_on_Torah,_Leviticus/23?selectedunittext=25 ויקרא כג] לויט {{תנ"ך|מלכים א|א|לט}}}}, געוויסע לייגן צו אז דאס איז א שאלן פון פרייד אז דער קעניג גייט אונז מזכה זיין בדין און העלפן{{הערה|{{תנ"ך|ויקרא|כג|כד|מפרש=ספורנו}}}}. דער גר"א איז טאקע געווען שטארק בשמחה ביי תקיעת שופר{{הערה|געברענגט אין [[s:ארחות חיים (כתר ראש)|ארחות חיים (כתר ראש), אות קד]]}}. | ||
# ראש השנה איז דער ערשטער טאג פון עשרת ימי תשובה, וועקט מען אויף מיט דעם די מענטשן זיי זאלן תשובה טון. דער טעם איז געברענגט אין רמב"ם{{הערה|{{רמב"ם|תשובה|ג|ד|ספר=מדע}}}}. | # ראש השנה איז דער ערשטער טאג פון עשרת ימי תשובה, וועקט מען אויף מיט דעם די מענטשן זיי זאלן תשובה טון. דער טעם איז געברענגט אין רמב"ם{{הערה|{{רמב"ם|תשובה|ג|ד|ספר=מדע}}}}. | ||
| שורה 55: | שורה 55: | ||
==דיני התוקע והשומע== | ==דיני התוקע והשומע== | ||
סיי דער וואס הערט און סיי דער וואס בלאזט דארפן מכוון זיין צו יוצא זיין די מצוה{{הערה|{{משנה|ראש השנה|ג|ז}}}}. דערפאר, אויב איינער האט זיך געשפילט מיט א שופר און עס איז ארויס א תקיעה, אדער דער וואס הערט האט נישט געוואוסט אז עס איז א קול פון א שופר, אדער אויב האט ער געבלאזן כדי צו זיך אויסלערנען אדער צו זינגען איז מען נישט יוצא{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|כח|ב}} און אזוי איז גע'פסק'נט אין {{שוע|אורח חיים|תקפט|ח}}}}. א [[חרש]], [[שוטה]], אדער [[קטן]] וואס זענען נישט חייב במצוות קענען נישט מוציא זיין אנדערע{{הערה|{{משנה|ראש השנה|ג|ח}}}}. מען דארף בלאזן שטייענדיג{{הערה|{{טור|אורח חיים|תקפה}}}} און דערפאר טאר מען זיך נישט אָנלאַנען אויף א זאך וואס אויב מען וועט דאס אוועקנעמען וועט ער פאלן{{הערה|[[מהרי"ל]] הלכות שופר סימן ג'}}. מען פירט זיך צו בלאזן ביים [[באלעמער]]{{הערה|כלבו, [[ | סיי דער וואס הערט און סיי דער וואס בלאזט דארפן מכוון זיין צו יוצא זיין די מצוה{{הערה|{{משנה|ראש השנה|ג|ז}}}}. דערפאר, אויב איינער האט זיך געשפילט מיט א שופר און עס איז ארויס א תקיעה, אדער דער וואס הערט האט נישט געוואוסט אז עס איז א קול פון א שופר, אדער אויב האט ער געבלאזן כדי צו זיך אויסלערנען אדער צו זינגען איז מען נישט יוצא{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|כח|ב}} און אזוי איז גע'פסק'נט אין {{שוע|אורח חיים|תקפט|ח}}}}. א [[חרש]], [[שוטה]], אדער [[קטן]] וואס זענען נישט חייב במצוות קענען נישט מוציא זיין אנדערע{{הערה|{{משנה|ראש השנה|ג|ח}}}}. מען דארף בלאזן שטייענדיג{{הערה|{{טור|אורח חיים|תקפה}}}} און דערפאר טאר מען זיך נישט אָנלאַנען אויף א זאך וואס אויב מען וועט דאס אוועקנעמען וועט ער פאלן{{הערה|[[מהרי"ל]] הלכות שופר סימן ג'}}. מען פירט זיך צו בלאזן ביים [[באלעמער]]{{הערה|כלבו, [[שית:Kol_Bo.64|סימן סד]]}} ווייל דארטן ליינט מען אין [[קריאת התורה|תורה]] כדי די זכות פון תורה זאל זיך מצרף זיין צו די זכות פון שופר{{הערה|{{משנה ברורה|תקפה|ג}}}}. מען דארף בלאזן אין די רעכטע זייט פון מויל, און דער עפענונג פון שופר זאל זיין אויף ארויף{{הערה|רמ"א אין {{שוע|אורח חיים|תקפה|ב}}}}. | ||
דער וואס הערט די תקיעות דארף הערן די גאנצע תקיעה. און אויב האט ער געהערט נאר א טייל פון תקיעה אפילו עס איז געווען כשיעור תקיעה איז ער נישט יוצא{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|כח|א}}, לויט דער [[רמב"ן]] און דער [[ר"ן]] און די ערשטע שיטה אין {{שוע|אורח חיים|תקפז}}. און לויט דער [[תוספות הרא"ש]] און די צווייטע דעה אין [[שלחן ערוך]] איז ער יא יוצא אויב עס איז געווען כשיעור תקיעה}}. | דער וואס הערט די תקיעות דארף הערן די גאנצע תקיעה. און אויב האט ער געהערט נאר א טייל פון תקיעה אפילו עס איז געווען כשיעור תקיעה איז ער נישט יוצא{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|כח|א}}, לויט דער [[רמב"ן]] און דער [[ר"ן]] און די ערשטע שיטה אין {{שוע|אורח חיים|תקפז}}. און לויט דער [[תוספות הרא"ש]] און די צווייטע דעה אין [[שלחן ערוך]] איז ער יא יוצא אויב עס איז געווען כשיעור תקיעה}}. | ||
| שורה 114: | שורה 114: | ||
אין די משנה שטייט אבער:{{ציטוט|תוכן=יום טוב של ראש השנה שחל להיות בשבת, במקדש היו תוקעין; אבל לא במדינה. משחרב בית המקדש, התקין רבן יוחנן בן זכאי, שיהו תוקעין בכל מקום שיש בו בית דין. אמר רבי אליעזר, כשהתקין רבן יוחנן בן זכאי שיהו תוקעין, לא התקין אלא ביבנה; אמרו לו, אחד יבנה ואחד כל מקום שיש בו בית דין. ועוד זאת הייתה ירושלים יתרה על יבנה – שכל עיר שהייתה רואה ושומעת וקרובה ויכולה לבוא, תוקעין בה; וביבנה, לא היו תוקעין אלא בבית דין בלבד|מקור={{משנה|ראש השנה|ד|א}}-ב'|אנגלית=|מירכאות=כן}} | אין די משנה שטייט אבער:{{ציטוט|תוכן=יום טוב של ראש השנה שחל להיות בשבת, במקדש היו תוקעין; אבל לא במדינה. משחרב בית המקדש, התקין רבן יוחנן בן זכאי, שיהו תוקעין בכל מקום שיש בו בית דין. אמר רבי אליעזר, כשהתקין רבן יוחנן בן זכאי שיהו תוקעין, לא התקין אלא ביבנה; אמרו לו, אחד יבנה ואחד כל מקום שיש בו בית דין. ועוד זאת הייתה ירושלים יתרה על יבנה – שכל עיר שהייתה רואה ושומעת וקרובה ויכולה לבוא, תוקעין בה; וביבנה, לא היו תוקעין אלא בבית דין בלבד|מקור={{משנה|ראש השנה|ד|א}}-ב'|אנגלית=|מירכאות=כן}} | ||
צוליב די משנה האט דער [[רי"ף]] געהייסן אז ביי יעדע בית דין חשוב דארף מען בלאזן אויך אויב עס איז שבת, אפילו אז עס איז נישטא היינט קיין סמיכה, און אזוי האט ער זיך געפירט למעשה{{הערה|זעט [[ר"ן]], [[ריטב"א]] און מלחמות ל[[רמב"ן]] ביים סוגיא}}, אבער זיין שיטה איז נישט אנגענומען געווארן אין קיין שום פלאץ נאר איבעראל האט מען זיך געפירט נישט צו בלאזן ראש השנה שחל בשבת{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|כט|ב|מפרש=ריטב"א}}; [[שיבולי הלקט]], [[ | צוליב די משנה האט דער [[רי"ף]] געהייסן אז ביי יעדע בית דין חשוב דארף מען בלאזן אויך אויב עס איז שבת, אפילו אז עס איז נישטא היינט קיין סמיכה, און אזוי האט ער זיך געפירט למעשה{{הערה|זעט [[ר"ן]], [[ריטב"א]] און מלחמות ל[[רמב"ן]] ביים סוגיא}}, אבער זיין שיטה איז נישט אנגענומען געווארן אין קיין שום פלאץ נאר איבעראל האט מען זיך געפירט נישט צו בלאזן ראש השנה שחל בשבת{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|כט|ב|מפרש=ריטב"א}}; [[שיבולי הלקט]], [[שית:Shibbolei_HaLeket/294|סימן רצ"ד]]}}. און אויך זיינע תלמידים האבן זיך נישט געפירט אזוי, און אין רמב"ם, טור, און שולחן ערוך איז גע'פסק'נט נישט ווי דער רי"ף. | ||
די שאלה האט זיך אנגעהויבן נאכאמאל אין ירושלים אין די יארן [[ה'תרס"ה]] און [[ה'תרס"ו]], ווען ביידע יארן איז ראש השנה געווען שבת. [[רבי עקיבא יוסף שלעזינגער]] האט געוואלט מחדש זיין די תקיעות אום שבת, און האט מפרסם געווען אפאר מאמרים אויף דעם. לויט זיין טענה האבן [[רבי שמואל סאלאנט]] און [[רבי אליהו דוד ראבינאוויטש|דער אדר"ת]] מסכים געווען צו אים. עס איז געווארן א גרויסן טומל, און למעשה האט מען אים נישט געלאזט בלאזן. | די שאלה האט זיך אנגעהויבן נאכאמאל אין ירושלים אין די יארן [[ה'תרס"ה]] און [[ה'תרס"ו]], ווען ביידע יארן איז ראש השנה געווען שבת. [[רבי עקיבא יוסף שלעזינגער]] האט געוואלט מחדש זיין די תקיעות אום שבת, און האט מפרסם געווען אפאר מאמרים אויף דעם. לויט זיין טענה האבן [[רבי שמואל סאלאנט]] און [[רבי אליהו דוד ראבינאוויטש|דער אדר"ת]] מסכים געווען צו אים. עס איז געווארן א גרויסן טומל, און למעשה האט מען אים נישט געלאזט בלאזן. | ||