אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "שבת חזון"
ק ({{רעפערענצן}}) |
ק ({{טור}}) |
||
| שורה 4: | שורה 4: | ||
==מקור און מנהג הפטורה== | ==מקור און מנהג הפטורה== | ||
שבת חזון איז דער לעצטער אין די רייע פון די "תלת דפרענותא", דאס זענען די הפטורות פון שטראף רייד וואס מען זאגט אין די דריי שבתות פאר תשעה באב{{הערה|טור | שבת חזון איז דער לעצטער אין די רייע פון די "תלת דפרענותא", דאס זענען די הפטורות פון שטראף רייד וואס מען זאגט אין די דריי שבתות פאר תשעה באב{{הערה|{{טור|אורח חיים|תכח}} בשם הפסיקתא. דער רמב"ם (אהבה פי"ג הי"ט) פסק'ט אבער אז די צווייטע שבת זאגט מען "חזון" און די שבת פאר תשעה באב הייבט מען אן פון "איכה היתה לזונה" (וצ"ע בדבריו סוף אהבה), און אין טייל קהילות תימן פירט מען זיך טאקע ווי דער רמב"ם. אין געוויסע קהילות אין אפריקע ווי למשל אין [[ג'ברא]] זאגט מען די הפטורה פון מַשָּׂא גֵיא חִזָּיוֹן (ספר ישעיהו, פרק כ"ב, פסוקים א'–י"ד), און מען טרעפט שוין אזא מנהג אין די ווערטער פון רבי שרירא גאון (אוצרות הגאונים מגילה סימן רמ"ב)}}. מען טרעפט שוין אין די צייטן פון די ראשונים אז דער שבת איז געווארן גערופן "שבת חזון"{{הערה|ספר הרוקח סימן שיא; תשובת הריב"ש סימן קי"ב}}. | ||
עס שטייט אין [[מגן אברהם]] (או"ח סי' רפ"ב) אז דער [[מנהג]] איז אז דער [[רב]] פון שטאט זאגט די הפטורה פון חזון. דער טעם איז ווייל עס שטייט דארט "שריך סוררים" וואס מיינט אז די מנהיגי ישראל זענען ווידערשפעניגער, און עס איז בעסער צו ווערן פארשעמט פון זיך אליין ווי איידער פון א צווייטן{{הערה|ליקוטי חבר בן חיים}}. | עס שטייט אין [[מגן אברהם]] (או"ח סי' רפ"ב) אז דער [[מנהג]] איז אז דער [[רב]] פון שטאט זאגט די הפטורה פון חזון. דער טעם איז ווייל עס שטייט דארט "שריך סוררים" וואס מיינט אז די מנהיגי ישראל זענען ווידערשפעניגער, און עס איז בעסער צו ווערן פארשעמט פון זיך אליין ווי איידער פון א צווייטן{{הערה|ליקוטי חבר בן חיים}}. | ||
רעוויזיע פון 10:11, 24 יולי 2023
שבת חזון ווערט אנגערופן די שבת פאר תשעה באב ווייל דעמאלטס זאגט מען די הפטורה פון "חזון ישעיהו בן אמוץ" (ישעיה א) וואו השי"ת מוסר'ט די אידן אויף זייערע שלעכטע מעשים וועלכע ברענגען צו דעם חורבן בית המקדש, און ער זאגט פאר אז נאר נאך די שווערע שטראפן וואס ער וועט זיי געבן וועלן זיי צוריקקומען צו זייער ריכטיגן שטאנד. די שבת קומט אלץ אויס אין פרשת דברים.
מקור און מנהג הפטורה
שבת חזון איז דער לעצטער אין די רייע פון די "תלת דפרענותא", דאס זענען די הפטורות פון שטראף רייד וואס מען זאגט אין די דריי שבתות פאר תשעה באב[1]. מען טרעפט שוין אין די צייטן פון די ראשונים אז דער שבת איז געווארן גערופן "שבת חזון"[2].
עס שטייט אין מגן אברהם (או"ח סי' רפ"ב) אז דער מנהג איז אז דער רב פון שטאט זאגט די הפטורה פון חזון. דער טעם איז ווייל עס שטייט דארט "שריך סוררים" וואס מיינט אז די מנהיגי ישראל זענען ווידערשפעניגער, און עס איז בעסער צו ווערן פארשעמט פון זיך אליין ווי איידער פון א צווייטן[3].
מנהגים פון דעם שבת
טראץ דעם וואס אין שבת גייט נישט אן קיין דיני אבילות, אין דעם שבת פירן זיך א טייל קהילות מיט פארשידענע מנהגים וועלכע דערמאנען די אבילות. דער רמ"א זאגט אז מען טוט נישט אן די בגדי שבת דעם שבת, און אין טייל אשכנז'ישע פלעצער פירט מען זיך נאך אזוי. אבער אין רוב פלעצער פירט מען זיך נישט אזוי.
אזוי אויך זענען דא אשכנז'ישע פלעצער וועלכע פירן זיך אז מען ליינט אין די תורה די פסוק "איכה אשא לבדי טרחכם ומשאכם וריבכם" וואס מען ליינט די וואך מיטן נוסח פון מגילת איכה, אזוי אויך די הפטורה זאגט מען מיט די טראפן פון מגילת איכה, און מען זינגט דעם פיוט לכה דודי מיטן ניגון פון "אלי ציון ועריה".
אין מערב אשכנז'ישע פלעצער זאגט מען דעם שבת די פיוטים וואס מען זאגט פאר שבועות, דאס הייסט דער פיוט אהבה "אותך כל היום קוינו" פון רבי אפרים בן יצחק מרגנשבורג און "א-להים באזנינו שמענו" פונעם ראב"ן. אזוי אויך אין רוב פון די קהילות זאגט מען "אב הרחמים" נאר אין די שבת, און אינעם שבת פאר שבועות[4]. אין טייל אשכנז'ישע קהילות זאגט מען אויך א קורצן יזכור דעם שבת[5].
די ספרדים פירן זיך ווי דער מחבר אז שבת פאר א תענית מאכט מען אן הכרזה צו מודיע זיין ווען דער תענית געפאלט, אבער שבת פאר תשעה באב איז איינע פון די דריי פעלער ווען מען רופט נישט אויס[6], און די טעם איז ווייל די תענית איז באקאנט פאר יעדעם איינעם צוליב דעם וואס מען גרייט זיך שוין צו דעם דריי וואכן בעפאר[7].
רעפערענצן
- ↑ טור, אורח חיים, סימן תכ"ח בשם הפסיקתא. דער רמב"ם (אהבה פי"ג הי"ט) פסק'ט אבער אז די צווייטע שבת זאגט מען "חזון" און די שבת פאר תשעה באב הייבט מען אן פון "איכה היתה לזונה" (וצ"ע בדבריו סוף אהבה), און אין טייל קהילות תימן פירט מען זיך טאקע ווי דער רמב"ם. אין געוויסע קהילות אין אפריקע ווי למשל אין ג'ברא זאגט מען די הפטורה פון מַשָּׂא גֵיא חִזָּיוֹן (ספר ישעיהו, פרק כ"ב, פסוקים א'–י"ד), און מען טרעפט שוין אזא מנהג אין די ווערטער פון רבי שרירא גאון (אוצרות הגאונים מגילה סימן רמ"ב)
- ↑ ספר הרוקח סימן שיא; תשובת הריב"ש סימן קי"ב
- ↑ ליקוטי חבר בן חיים
- ↑ סדר עבודת ישראל, רעדלהיים תרכ"ח, עמ' 233
- ↑ מחזור שבחי ישורון, נוא יארק תשע"ו, עמ' 549 ואילך.
- ↑ מחבר סימן תק"נ ס"ד
- ↑ ארחות חיים