אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "נסכים"
משתתף (שמועס | ביישטייערונגען) אין תקציר עריכה |
משתתף (שמועס | ביישטייערונגען) אין תקציר עריכה |
||
| שורה 9: | שורה 9: | ||
די מאס פון די נסכים איז איינגעטיילט צעווישן די פארשידענע סארטן בהמות פון וואס מען ברענגט די קרבן. פאר א קרבן וואס קומט פון "שאף" און "ציגן" דארף מען ברענגען איין [[עשרון]] זעמל מעהל, א פערטל [[הין]] אויל, און א פערטל הין וויין. פאר א "ווידער" צוויי עשרונים זעמל מעהל, א דריטל הין אויל, און א דריטל הין וויין. פאר שטירן און קעלבלעך דריי עשרונים זעמל מעהל, א האלבע הין אויל, און א האלבע הין וויין{{הערה|במדבר טו}}. | די מאס פון די נסכים איז איינגעטיילט צעווישן די פארשידענע סארטן בהמות פון וואס מען ברענגט די קרבן. פאר א קרבן וואס קומט פון "שאף" און "ציגן" דארף מען ברענגען איין [[עשרון]] זעמל מעהל, א פערטל [[הין]] אויל, און א פערטל הין וויין. פאר א "ווידער" צוויי עשרונים זעמל מעהל, א דריטל הין אויל, און א דריטל הין וויין. פאר שטירן און קעלבלעך דריי עשרונים זעמל מעהל, א האלבע הין אויל, און א האלבע הין וויין{{הערה|במדבר טו}}. | ||
איין אויסנאם איז דא, דאס איז דער מנחה פונעם [[קרבן עומר]], וואס דאס דארף האבן צוויי עשרונים זעמל מעהל, א פערטל הין אויל, און א פערטל הין וויין. לויט איין שיטה האט עס געדארפט האבן א דריטל הין וויין{{הערה|משנה תורה הל' עבודת הקרבנות פ"ב ה"ד מחלוקת רמב"ם וראב"ד}} | איין אויסנאם איז דא, דאס איז דער מנחה פונעם [[קרבן עומר]], וואס דאס דארף האבן צוויי עשרונים זעמל מעהל, א פערטל הין אויל, און א פערטל הין וויין. לויט איין שיטה האט עס געדארפט האבן א דריטל הין וויין{{הערה|משנה תורה הל' עבודת הקרבנות פ"ב ה"ד מחלוקת רמב"ם וראב"ד}}. | ||
=== די קוואליטעט פון די נסכים === | === די קוואליטעט פון די נסכים === | ||
טראץ דעם וואס אפילו שוואכערע קוואליטעט איז כשר פאר די נסכים איז אבער א מצוה צו ברענגען פון די בעסטע קוואליטעט ווייץ, איילבירטן און טרויבן. אין די צייטן ווען דער [[בית המקדש]] איז געשטאנען זענען געווען דעזיגנירטע פלעצער פון העכסטע שטאפל און צווייט שטאפל קוואליטעט פון וואו מ'האט גענומען די פראדוקטן פאר די נסכים{{הערה|מנחות פ"ט מ"ה}}. | טראץ דעם וואס אפילו שוואכערע קוואליטעט איז כשר פאר די נסכים איז אבער א מצוה צו ברענגען פון די בעסטע קוואליטעט ווייץ, איילבירטן און טרויבן. אין די צייטן ווען דער [[בית המקדש]] איז געשטאנען זענען געווען דעזיגנירטע פלעצער פון העכסטע שטאפל און צווייט שטאפל קוואליטעט פון וואו מ'האט גענומען די פראדוקטן פאר די נסכים{{הערה|מנחות פ"ט מ"ה}}. | ||
== | == ווען ברענגט מען נסכים == | ||
יעדע קרבן עולה פון א בהמה און א קרבן שלמים, סיי פון א יחיד און סיי פונעם ציבור ווי צום ביישפיל די [[קרבן התמיד]], ווי אויך א חטאת און אן אשם פון א [[מצורע]], | יעדע קרבן עולה פון א בהמה און א קרבן שלמים, סיי פון א יחיד און סיי פונעם ציבור ווי צום ביישפיל די [[קרבן התמיד]], ווי אויך א חטאת און אן אשם פון א [[מצורע]], דארפן האבן נסכים. אבער אלע אנדערע חטאות און אשמות דארפן נישט קיין נסכים{{הערה|מנחות פרק ט' משנה ו'}}. | ||
א מענטש קען מנדב זיין א "מנחת נסכים" אליין אפילו ער ברענגט נישט קיין קרבן, און ער קען מנדב זיין סיי וועלכע פון די דריי סארטן מנחות, סיי די מנחה פון שאף, פון ווידער, און פון שטירן און קעלבלעך. אזוי אויך קען א מענטש מנדב זיין בלויז די מאס אויל אדער וויין פון איינע פון די מנחות{{הערה|מנחות ק"ד:, משנה תורה הל' עבודת הקרבנות פי"ב ה"א}}. | |||
רעוויזיע פון 23:06, 15 יוני 2023
נסכים איז די צוגאב וואס מען ברענגט צוזאמען מיט געוויסע קרבנות וואס באשטייט פון א מנחה צוזאמגעשטעלט פון זעמל מעהל מיט אויל, און וויין. טייל מאל ווערט נאר די וויין אנגערופן "נסכים" און טייל מאל ווערט די גאנצע צוזאמשטעל פון די מנחה מיט די וויין אנגערופן נסכים. די מנחה זעלבסט ווערט טיילמאל אנגערופן "מנחת נסכים"[1].
פון וואס באשטייט די "נסכים"
די נסכים באשטייט פון צוויי חלקים. איין חלק איז דער מנחה וואס איז צוזאמגעשטעלט פון זעמל מעהל אויסגעמישט מיט אויל, דערויף האט מען ארויפגעלייגט זאלץ, און מען האט דאס מקריב געווען אויפן מזבח החיצון. דער צווייטער חלק איז געווען די וויין, וואס דאס האט מען געגאסן אויפן מזבח. עס זענען דא וואס זאגן אז מ'האט דאס געגאסן אין איינס פון די צוויי גאלדענע שיסלען וועלכע זענען געליגן אויפן מזבח אין די לעכער וואס האבן דערגרייכט די שיתין[2], און עס זענען דא וואס זאגן אז מ'האט דאס געגאסן אויפן "יסוד המזבח" [3].
די מאס פון די נסכים
די מאס פון די נסכים איז איינגעטיילט צעווישן די פארשידענע סארטן בהמות פון וואס מען ברענגט די קרבן. פאר א קרבן וואס קומט פון "שאף" און "ציגן" דארף מען ברענגען איין עשרון זעמל מעהל, א פערטל הין אויל, און א פערטל הין וויין. פאר א "ווידער" צוויי עשרונים זעמל מעהל, א דריטל הין אויל, און א דריטל הין וויין. פאר שטירן און קעלבלעך דריי עשרונים זעמל מעהל, א האלבע הין אויל, און א האלבע הין וויין[4].
איין אויסנאם איז דא, דאס איז דער מנחה פונעם קרבן עומר, וואס דאס דארף האבן צוויי עשרונים זעמל מעהל, א פערטל הין אויל, און א פערטל הין וויין. לויט איין שיטה האט עס געדארפט האבן א דריטל הין וויין[5].
די קוואליטעט פון די נסכים
טראץ דעם וואס אפילו שוואכערע קוואליטעט איז כשר פאר די נסכים איז אבער א מצוה צו ברענגען פון די בעסטע קוואליטעט ווייץ, איילבירטן און טרויבן. אין די צייטן ווען דער בית המקדש איז געשטאנען זענען געווען דעזיגנירטע פלעצער פון העכסטע שטאפל און צווייט שטאפל קוואליטעט פון וואו מ'האט גענומען די פראדוקטן פאר די נסכים[6].
ווען ברענגט מען נסכים
יעדע קרבן עולה פון א בהמה און א קרבן שלמים, סיי פון א יחיד און סיי פונעם ציבור ווי צום ביישפיל די קרבן התמיד, ווי אויך א חטאת און אן אשם פון א מצורע, דארפן האבן נסכים. אבער אלע אנדערע חטאות און אשמות דארפן נישט קיין נסכים[7].
א מענטש קען מנדב זיין א "מנחת נסכים" אליין אפילו ער ברענגט נישט קיין קרבן, און ער קען מנדב זיין סיי וועלכע פון די דריי סארטן מנחות, סיי די מנחה פון שאף, פון ווידער, און פון שטירן און קעלבלעך. אזוי אויך קען א מענטש מנדב זיין בלויז די מאס אויל אדער וויין פון איינע פון די מנחות[8].