אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רבי יצחק פון דראהאביטש"

== דערנענטערט זיך צו [[חסידות]] ==

ס'ווערט ערציילט{{הערה|נתיב מצוותיך, נתיב היחוד שביל ד' אות ד'.}} אז ער פלעגט יעדן נאכט ביי [[קריאת שמע שעל המיטה]] זאגן די פסוק "בידך אפקיד רוחי" ({{תנ"ך|תהלים|לא|ו|קצר=כן}}) און איז גלייך אנטשלאפן געווארן, און אויב האט זיך געמאכט און ער איז נישט אנטשלאפן געווארן גלייך האט ער געוויסט אז דאס איז צוליב וואס ער האט עפעס געזינדיגט די טאג, און ער דארף [[תשובה]] טוהן דערויף. איינמאהל-שוין וואינענדיג אין דראהביטש, האט זיך געמאכט אזוי, און ער האט זיך ארומגעקווענקלט אדורכטראכטנדיג זיינע מעשים, און האט נישט געפונען גארנישט, ביז ער האט זיך דערמאנט אז ער האט געהערט ליצנות רייד איבער דעם [[בעל שם טוב]], און ער האט נישט מוחה געווען דערויף,, האט ער זיך גלייך אויפגעהויבן און געפארן קיין [[מעזשביזש|מעז'יבוז]] אים מפייס צו זיין, אזוי האט ער צומארגנס געדאוונט אין [[בית המדרש]] אינאיינעם מיטן בעש"ט, און ביי [[קריאת התורה]] האט דער בעש"ט אים ארויפגערופן צום [[ספר תורה]] (טראץ דעם וואס ער האט נישט געקענט בעפאר) מיטן טיטל "מורה מורינו רבי יצחק ב"ר יוסף", און האט אים דערנאך געזאגט:"מורי ורבי האט זיך צולייכט אויפן בעש"ט, און איז געפארן אזא וועג, דער בעש"ט איז אים מוחל בלב שלם". און נאך די מעשה איז ער שוין געבליבן א תלמיד פון די בעש"ט.

אזוי אויך איז מקובל{{הערה|אגרא דפרקא אות כט.}} אז צום ערשטן מאהל וואס ער איז געקומען צום בעש"ט האט ער געהייסן אים זייער מכבד זיין, זאגנדיג, אז ער האט באקומען פון הימל גאר א נידריגן [[נשמה]], און האט דאס דערהויבן ביז צום מעלה פון [[רבי שמעון בר יוחאי]].

זיין זוהן [[רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב]] האט געזאגט, אז אין יעדן טאג איז מען מכבד אדער אים אדער זיין טאטן זאגן א [[דרשה]] און א געוויסן [[היכל]] אין [[גן עדן]], איין טאג זיין טאטן, נאכוואס ער איז די טאטע פון רבי יחיאל מיכל, און איין טאג אים, נאכוואס ער איז דער זוהן פון רבי יצחק{{הערה|התגלות הצדיקים דף כג.}}.