אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "זרוע"

פון המכלול
קפיצה לניווט קפיצה לחיפוש
(←‏מקור פון מנהג: פארברייטערט)
(טעמים)
שורה 1: שורה 1:
די '''זרוע''' איז א שטיקל [[פלייש]] וואס מען לייגט אין די [[קערה]] פון [[סדר נאכט]], אלס אנדענק צום [[קרבן פסח]].
די '''זרוע''' (ווערטערליך: [[ארעם]]) איז א שטיקל [[פלייש]] וואס מען לייגט אין די [[קערה]] פון [[סדר נאכט]], אלס אנדענק צום [[קרבן פסח]].


==מקור פון מנהג==
==מקור און טעמים פון מנהג==
אין די משנה{{הערה|{{משנה|פסחים|י|ג}}}} ווערט דערמאנט אז מען ברענגט אריין - צוזאמען מיט די [[מצה]] און [[מרור]] און [[חרוסת]] - אויך {{ציטוטון|שני תבשילין}}. אין [[תלמוד ירושלמי]] און אין [[תלמוד בבלי]] אויפ'ן ארט ווערן געברענגט עטליכע מיינונגען, וואס די צוויי געקעכטס זענען.
אין די משנה{{הערה|{{משנה|פסחים|י|ג}}}} ווערט דערמאנט אז מען ברענגט אריין - צוזאמען מיט די [[מצה]] און [[מרור]] און [[חרוסת]] - אויך {{ציטוטון|שני תבשילין}}. אין [[תלמוד ירושלמי]] און אין [[תלמוד בבלי]] אויפ'ן ארט ווערן געברענגט עטליכע מיינונגען, וואס די צוויי געקעכטס זענען.


{{ציטוט|מרכאות=כן|מאי שני תבשילין? אמר [[רב הונא]]: {{מונחון|סילקא וארוזא|צוויקל און רייז}}{{הערה|לויט רב הונא איז אפילו דאס אויך גוט, כל שכן צוויי סארטן פלייש ([[רשב"ם]] און {{בבלי|פסחים|קיד|ב|מפרש=תוספות|ד"ה=סילקא}})}}. [[רבא]] {{מונחון|הוה מיהדר אסילקא וארוזא|האט געזוכט צו ניצן צוויקל און רייז}} הואיל ונפיק מפומיה דרב הונא. אמר [[רב אשי]]: שמע מינה דרב הונא, לית דחייש להא ד[[רבי יוחנן בן נורי]]. דתניא רבי יוחנן בן נורי אומר: אורז מין דגן הוא וחייבין על [[חמץ|חימוצו]] [[כרת]] ואדם יוצא בו ידי חובתו בפסח. חזקיה אמר: אפילו דג וביצה שעליו. [[רב יוסף]] אמר: צריך שני מיני בשר – אחד זכר ל[[קרבן פסח|פסח]] ואחד זכר ל[[חגיגת ארבעה עשר|חגיגה]]. [[רבינא]] אמר: אפילו {{מונחון|גרמא|א שטיקל פלייש}} ו{{מונחון|בישולא|יויך אין וואס עס איז געקאכט געווארן}}.|{{בבלי|פסחים|קיד|ב}}}}
{{ציטוט|מרכאות=כן|מאי שני תבשילין? אמר [[רב הונא]]: {{מונחון|סילקא וארוזא|צוויקל און רייז}}{{הערה|לויט רב הונא איז אפילו דאס אויך גוט, כל שכן צוויי סארטן פלייש ([[רשב"ם]] און {{בבלי|פסחים|קיד|ב|מפרש=תוספות|ד"ה=סילקא}})}}. [[רבא]] {{מונחון|הוה מיהדר אסילקא וארוזא|האט געזוכט צו ניצן צוויקל און רייז}} הואיל ונפיק מפומיה דרב הונא. אמר [[רב אשי]]: שמע מינה דרב הונא, לית דחייש להא ד[[רבי יוחנן בן נורי]]. דתניא רבי יוחנן בן נורי אומר: אורז מין דגן הוא וחייבין על [[חמץ|חימוצו]] [[כרת]] ואדם יוצא בו ידי חובתו בפסח. חזקיה אמר: אפילו דג וביצה שעליו. [[רב יוסף]] אמר: צריך שני מיני בשר – אחד זכר ל[[קרבן פסח|פסח]] ואחד זכר ל[[חגיגת ארבעה עשר|חגיגה]]. [[רבינא]] אמר: אפילו {{מונחון|גרמא|א שטיקל פלייש}} ו{{מונחון|בישולא|יויך אין וואס עס איז געקאכט געווארן}}.|{{בבלי|פסחים|קיד|ב}}}}


די פוסקים זענען צעטיילט אין זייערע מיינונגען להלכה: לויט טייל ראשונים דארף מען ברענגען דווקא צוויי סארטן פלייש{{הערה|{{רמב"ם||חמץ ומצה|ח|א}}; הגהות מיימוניות אויפ'ן ארט אין נאמען פון רבינו שמחה; מהר"ש מאוסטרייך געברענגט אין מהרי"ל סדר ההגדה עמוד צ' סימן ו'}}; אנדערע נעמען אן אז סיי וועלכע מינים זענען גוט{{הערה|{{טור|אורח חיים|תעג}}; אור זרוע חלק שני, סימן רנ"ו; סמ"ג, עשין מ"א; רבינו ירוחם, נתיב ה' חלק ד'; של"ה, מסכת פסחים פרק נר מצוה אות ל"ב}}. פילע מקורות ברענגען דעם [[מנהג]] צו נעמען א שטיקל פלייש (די "זרוע") אלס זכר צום קרבן פסח און אן [[איי]] אלס זכר צום קרבן חגיגה{{הערה|כלבו, סימן נ' ד"ה והנה לך; [[רבי מנחם המאירי]], בית הבחירה אויף {{בבלי|פסחים|קיד|ב|ללא=שם}}; [[רבי דוד אבודרהם]], סדר ההגדה ד"ה וכך היא, [[רשב"ץ]], מאמר חמץ אות קכו; ארחות חיים, ליל הסדר סימן י"ב}}, און אזוי ווערט גע'פסק'נט אין [[שולחן ערוך]]{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תעג|ד|ללא=שם}}}}.
די פוסקים זענען צעטיילט אין זייערע מיינונגען להלכה: לויט טייל ראשונים דארף מען ברענגען דווקא צוויי סארטן פלייש{{הערה|{{רמב"ם||חמץ ומצה|ח|א}}; הגהות מיימוניות אויפ'ן ארט אין נאמען פון רבינו שמחה; מהר"ש מאוסטרייך געברענגט אין מהרי"ל סדר ההגדה עמוד צ' סימן ו'}}; אנדערע נעמען אן אז סיי וועלכע מינים זענען גוט{{הערה|{{טור|אורח חיים|תעג}}; אור זרוע חלק שני, סימן רנ"ו; סמ"ג, עשין מ"א; רבינו ירוחם, נתיב ה' חלק ד'; של"ה, מסכת פסחים פרק נר מצוה אות ל"ב}}. פילע מקורות ברענגען דעם [[מנהג]] צו נעמען א שטיקל פלייש (די "זרוע") אלס זכר צום קרבן פסח און אן [[איי]] אלס זכר צום קרבן חגיגה{{הערה|נאמען=זרוע|כלבו, סימן נ' ד"ה והנה לך; [[רבי מנחם המאירי]], בית הבחירה אויף {{בבלי|פסחים|קיד|ב|ללא=שם}}; [[רבי דוד אבודרהם]], סדר ההגדה ד"ה וכך היא, [[רשב"ץ]], מאמר חמץ אות קכו; ארחות חיים, ליל הסדר סימן י"ב}}, און אזוי ווערט גע'פסק'נט אין [[שולחן ערוך]]{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תעג|ד|ללא=שם}}}}.
 
דער טעם וואס רב יוסף געבט אן פאר די צוויי געקעכטס, צו דערמאנען די קרבנות, איז ריכטיג אויך לויט די אנדערע שיטות וועלכע פארלאנגען נישט דווקא פלייש{{הערה|חידושי רבינו דוד און חידושי הר"ן אויף {{בבלי|פסחים|קיד|ב|ללא=שם}}}}. נאך א טעם ווערט דערמאנט דורך די ראשונים, אז זיי זענען קעגן [[משה]] און [[אהרן]] וועלכע זענען געווען די שליחים צו באפרייען אידן פון מצרים{{הערה|דעת זקנים אויף {{תנ"ך|שמות|יב|ח|קצר=כן}}; רוקח, סימן רפ"ג. אין מעשה רוקח, סימן נ"ט, ווערט געברענגט צו נעמען אויך א דריטן געקעכטס, צו דערמאנען אויך [[מרים הנביאה]]}}.
 
א טעם צום מנהג צו נעמען די "זרוע", די ארעם פון א באשעפעניש (זעט ווייטער), איז על שם די {{ציטוטון|זְרוֹעַ נְטוּיָה}} וואס ווערט דערמאנט ביי [[יציאת מצרים]]{{הערה|נאמען=זרוע}}.


==רעפערענצן==
==רעפערענצן==
{{רעפערענצן}}
{{רעפערענצן}}

רעוויזיע פון 23:49, 13 מערץ 2023

די זרוע (ווערטערליך: ארעם) איז א שטיקל פלייש וואס מען לייגט אין די קערה פון סדר נאכט, אלס אנדענק צום קרבן פסח.

מקור און טעמים פון מנהג

אין די משנה[1] ווערט דערמאנט אז מען ברענגט אריין - צוזאמען מיט די מצה און מרור און חרוסת - אויך ”שני תבשילין”. אין תלמוד ירושלמי און אין תלמוד בבלי אויפ'ן ארט ווערן געברענגט עטליכע מיינונגען, וואס די צוויי געקעכטס זענען.

מאי שני תבשילין? אמר רב הונא: סילקא וארוזא[2]. רבא הוה מיהדר אסילקא וארוזא הואיל ונפיק מפומיה דרב הונא. אמר רב אשי: שמע מינה דרב הונא, לית דחייש להא דרבי יוחנן בן נורי. דתניא רבי יוחנן בן נורי אומר: אורז מין דגן הוא וחייבין על חימוצו כרת ואדם יוצא בו ידי חובתו בפסח. חזקיה אמר: אפילו דג וביצה שעליו. רב יוסף אמר: צריך שני מיני בשר – אחד זכר לפסח ואחד זכר לחגיגה. רבינא אמר: אפילו גרמא ובישולא.

די פוסקים זענען צעטיילט אין זייערע מיינונגען להלכה: לויט טייל ראשונים דארף מען ברענגען דווקא צוויי סארטן פלייש[3]; אנדערע נעמען אן אז סיי וועלכע מינים זענען גוט[4]. פילע מקורות ברענגען דעם מנהג צו נעמען א שטיקל פלייש (די "זרוע") אלס זכר צום קרבן פסח און אן איי אלס זכר צום קרבן חגיגה[5], און אזוי ווערט גע'פסק'נט אין שולחן ערוך[6].

דער טעם וואס רב יוסף געבט אן פאר די צוויי געקעכטס, צו דערמאנען די קרבנות, איז ריכטיג אויך לויט די אנדערע שיטות וועלכע פארלאנגען נישט דווקא פלייש[7]. נאך א טעם ווערט דערמאנט דורך די ראשונים, אז זיי זענען קעגן משה און אהרן וועלכע זענען געווען די שליחים צו באפרייען אידן פון מצרים[8].

א טעם צום מנהג צו נעמען די "זרוע", די ארעם פון א באשעפעניש (זעט ווייטער), איז על שם די ”זְרוֹעַ נְטוּיָה” וואס ווערט דערמאנט ביי יציאת מצרים[5].

רעפערענצן

  1. משנה, פסחים י, ג
  2. לויט רב הונא איז אפילו דאס אויך גוט, כל שכן צוויי סארטן פלייש (רשב"ם און תוספות, פסחים קיד, ב, ד"ה סילקא)

  3. פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:רמב"ם

    פארלאנגטע פאראמעטער [ 1 ] פעלן
    לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:רמב"ם) פעלט נאמען פון הלכות.משנה תורה לרמב"ם, הלכות חמץ ומצה, פרק חמץ ומצ"ה, הלכות ח'–א'; הגהות מיימוניות אויפ'ן ארט אין נאמען פון רבינו שמחה; מהר"ש מאוסטרייך געברענגט אין מהרי"ל סדר ההגדה עמוד צ' סימן ו'
  4. טור, אורח חיים, סימן תע"ג; אור זרוע חלק שני, סימן רנ"ו; סמ"ג, עשין מ"א; רבינו ירוחם, נתיב ה' חלק ד'; של"ה, מסכת פסחים פרק נר מצוה אות ל"ב
  5. 5.0 5.1 כלבו, סימן נ' ד"ה והנה לך; רבי מנחם המאירי, בית הבחירה אויף
    פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:בבלי

    פאראמעטער [ ללא ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע
    לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:בבלי) נמצא פרמטר לא בשימוש "ללא=".פסחים קיד, ב; רבי דוד אבודרהם, סדר ההגדה ד"ה וכך היא, רשב"ץ, מאמר חמץ אות קכו; ארחות חיים, ליל הסדר סימן י"ב

  6. פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:שלחן ערוך

    פאראמעטער [ ללא ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע
    לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:שולחן ערוך) נמצא פרמטר לא בשימוש "ללא=".שולחן ערוך, אורח חיים, סימן תע"ג, סעיף ד'
  7. חידושי רבינו דוד און חידושי הר"ן אויף
    פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:בבלי

    פאראמעטער [ ללא ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע
    לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:בבלי) נמצא פרמטר לא בשימוש "ללא=".פסחים קיד, ב
  8. דעת זקנים אויף
    פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:תנ"ך

    פאראמעטער [ קצר ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע
    לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:תנ"ך) נמצא פרמטר לא בשימוש "קצר=".שמות יב, ח; רוקח, סימן רפ"ג. אין מעשה רוקח, סימן נ"ט, ווערט געברענגט צו נעמען אויך א דריטן געקעכטס, צו דערמאנען אויך מרים הנביאה