אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:רבי יוסף ראזין"

קיין ענדערונג אין גרייס ,  פֿאַר 2 יאָר
ק
החלפת טקסט – " יידן" ב־" אידן"
ק (החלפת טקסט – "(הויף)" ב־"(חסידות)")
ק (החלפת טקסט – " יידן" ב־" אידן")
שורה 13: שורה 13:
אין תרמ"ט האט די חסידישע קהילה פון [[דענענבורג]] אים אויפגענומען פאר זייער רב און ער איז געבליבן דארט קרוב צו 50 יאר. דער רב פון דער מתנגדישער קהילה איז געווען הרב מאיר שמחה הכהן און די צוויי רבנים האבן געפירט די קהילה באחוה ורעות.<ref>HaRogatchover by Y. Borochov, 2005 p.77-79</ref>  
אין תרמ"ט האט די חסידישע קהילה פון [[דענענבורג]] אים אויפגענומען פאר זייער רב און ער איז געבליבן דארט קרוב צו 50 יאר. דער רב פון דער מתנגדישער קהילה איז געווען הרב מאיר שמחה הכהן און די צוויי רבנים האבן געפירט די קהילה באחוה ורעות.<ref>HaRogatchover by Y. Borochov, 2005 p.77-79</ref>  


זיין גאונות, בקיאות און התמדה זענען געווען אויסערגעווענליך. דער [[יקותיאל יהודה האלבערשטאם|קלויזענבערגער רבי]] ברענגט אין נאמען פונעם [[מאיר יחיאל הלוי האלשטאק|אסטראווצער רב]] אז "ר' יאשע קען ש"ס [[תלמוד בבלי|בבלי]], [[תלמוד ירושלמי|ירושלמי]] און אלע ספרים פונעם [[רמב"ם]] בעסער ווי אלע יידן קענען זאגן [[אשרי]]. חסידים פארציילן אז אין זיינע יונגע יארן איז  רבי יוסף ראזין געווען ביי רבי [[צדוק הכהן]] פון [[לובלין]] און זיי מפלפל געווען אין דברי תורה. צום סוף האט אים רבי צדוק געזאגט: "יונגערמאן, איך זע אין דיר אז דו ביסט אן עילוי, אבער נישט דאס אליין איז די כוונה אין די ווערטער "אתה חונן לאדם דעת"<ref>אין דער וואכעדיגער [[שמונה עשרה]]</ref> אז מען זאל קענען זאגן טיפע פילפולים … נאר "יראת ד' היא אוצרו" (דער אייבערשטער'ס אוצר איז יראת שמים)". ווען ער איז אוועק פון רבי צדוק, זענען זיינע ווערטער געווען גוט איינגעקריצט אויף זיין שטערן, און דאס איז געבליבן ביי אים זיין גאנצע לעבן.<ref>''מרביצי תורה מעולם החסידות'', חלק ד' עמוד פ"ח, ציטירט אין [[שבת בשבתו]] 837, ז' אדר א' תשע"א</ref>
זיין גאונות, בקיאות און התמדה זענען געווען אויסערגעווענליך. דער [[יקותיאל יהודה האלבערשטאם|קלויזענבערגער רבי]] ברענגט אין נאמען פונעם [[מאיר יחיאל הלוי האלשטאק|אסטראווצער רב]] אז "ר' יאשע קען ש"ס [[תלמוד בבלי|בבלי]], [[תלמוד ירושלמי|ירושלמי]] און אלע ספרים פונעם [[רמב"ם]] בעסער ווי אלע אידן קענען זאגן [[אשרי]]. חסידים פארציילן אז אין זיינע יונגע יארן איז  רבי יוסף ראזין געווען ביי רבי [[צדוק הכהן]] פון [[לובלין]] און זיי מפלפל געווען אין דברי תורה. צום סוף האט אים רבי צדוק געזאגט: "יונגערמאן, איך זע אין דיר אז דו ביסט אן עילוי, אבער נישט דאס אליין איז די כוונה אין די ווערטער "אתה חונן לאדם דעת"<ref>אין דער וואכעדיגער [[שמונה עשרה]]</ref> אז מען זאל קענען זאגן טיפע פילפולים … נאר "יראת ד' היא אוצרו" (דער אייבערשטער'ס אוצר איז יראת שמים)". ווען ער איז אוועק פון רבי צדוק, זענען זיינע ווערטער געווען גוט איינגעקריצט אויף זיין שטערן, און דאס איז געבליבן ביי אים זיין גאנצע לעבן.<ref>''מרביצי תורה מעולם החסידות'', חלק ד' עמוד פ"ח, ציטירט אין [[שבת בשבתו]] 837, ז' אדר א' תשע"א</ref>


ווען זיין ווייב איז געווארן קראנק, איז זי געפארן קיין [[ווין]] אויף א רפואה, אבער זי איז געשטארבן דארט. האט רבי יוסף זיך ארויסגעלאזט אויפן וועג קיין ווין צו דער לוויה. ביי אים איז געווען א מינוט פון ביטול תורה א שאלה פון [[פיקוח נפש]], און ער האט גערעדט אין לערנען דעם גאנצן וועג אויף דער [[באן]], ביז ער האט פארגעסן די אורזאך פארוואס ער פארט קיין ווין. ווען די באן איז אנגעקומען, האט מען אים געזאגט אז מען איז שוין אין ווין און מען דארף גיין אויף דער לויה. האט ער געזאגט אזוי: "נשי במאי זכיין, וואס פאר א זכות האבן ווייבער, אז זיי ווארטן ביז זייערע מענער קומען אהיים פון בית המדרש. זאל זי ווארטן ביז איך ענדיג דעם פלפול.<ref>''שיח זקנים'', חלק ג' עמוד ת"ז, ציטירט אין [[שבת בשבתו]] 837, ז' אדר א' תשע"א</ref>
ווען זיין ווייב איז געווארן קראנק, איז זי געפארן קיין [[ווין]] אויף א רפואה, אבער זי איז געשטארבן דארט. האט רבי יוסף זיך ארויסגעלאזט אויפן וועג קיין ווין צו דער לוויה. ביי אים איז געווען א מינוט פון ביטול תורה א שאלה פון [[פיקוח נפש]], און ער האט גערעדט אין לערנען דעם גאנצן וועג אויף דער [[באן]], ביז ער האט פארגעסן די אורזאך פארוואס ער פארט קיין ווין. ווען די באן איז אנגעקומען, האט מען אים געזאגט אז מען איז שוין אין ווין און מען דארף גיין אויף דער לויה. האט ער געזאגט אזוי: "נשי במאי זכיין, וואס פאר א זכות האבן ווייבער, אז זיי ווארטן ביז זייערע מענער קומען אהיים פון בית המדרש. זאל זי ווארטן ביז איך ענדיג דעם פלפול.<ref>''שיח זקנים'', חלק ג' עמוד ת"ז, ציטירט אין [[שבת בשבתו]] 837, ז' אדר א' תשע"א</ref>
שורה 20: שורה 20:


== משפחה ==
== משפחה ==
רבי יוסף און זיין ווייב האבן געהאט צוויי טעכטער. איינע, רחל, האט חתונה געהאט מיט הרב ישראל אבא ציטראן, דער צווייטער רב פון [[פתח תקוה]]. ער איז נפטר געווארן תרפ"ז, און זייער איינציקער זון א קורצע צייט נאכהער. אין תרצ"ט איז זי צוריקגעפארן קיין דענענבורג צו העלפן הרב ישראל אלטער סאפערן־פוקס, איר פאטערס ממלא מקום, מסדר זיין דעם ראגאטשאווערס כתבי ידות. זי איז אומגעקומען אין [[חורבן אייראפע]] מיט אלע יידן פון [[דענענבורג]], אין תש"א.  
רבי יוסף און זיין ווייב האבן געהאט צוויי טעכטער. איינע, רחל, האט חתונה געהאט מיט הרב ישראל אבא ציטראן, דער צווייטער רב פון [[פתח תקוה]]. ער איז נפטר געווארן תרפ"ז, און זייער איינציקער זון א קורצע צייט נאכהער. אין תרצ"ט איז זי צוריקגעפארן קיין דענענבורג צו העלפן הרב ישראל אלטער סאפערן־פוקס, איר פאטערס ממלא מקום, מסדר זיין דעם ראגאטשאווערס כתבי ידות. זי איז אומגעקומען אין [[חורבן אייראפע]] מיט אלע אידן פון [[דענענבורג]], אין תש"א.  


די צווייטע טאכטער, חנה, האט חתונה געהאט מיט הרב אבא דוד גאלדפיין, רב אין [[מאסקווע]]. זיי האבן געהאט צוויי זון, אבער מען ווייס נישט וואס איז געשען צו איר מיט אירע קינדער ביים חורבן.
די צווייטע טאכטער, חנה, האט חתונה געהאט מיט הרב אבא דוד גאלדפיין, רב אין [[מאסקווע]]. זיי האבן געהאט צוויי זון, אבער מען ווייס נישט וואס איז געשען צו איר מיט אירע קינדער ביים חורבן.
שורה 28: שורה 28:
{{גרונטסארטיר:ראזין, יוסף}}
{{גרונטסארטיר:ראזין, יוסף}}
[[קאַטעגאָריע:חסידישע רבנים]]
[[קאַטעגאָריע:חסידישע רבנים]]
[[קאַטעגאָריע:ליטווישע יידן]]
[[קאַטעגאָריע:ליטווישע אידן]]
[[קאַטעגאָריע:אחרונים]]
[[קאַטעגאָריע:אחרונים]]
[[קאטעגאריע:אויף יידיש]]  
[[קאטעגאריע:אויף יידיש]]  
{{קרד/ויקי/יידיש}}
{{קרד/ויקי/יידיש}}