אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:פאנעוועזש"

נאך דער  [[אינדוסטריעלע רעוואלוציע|אינדוסטריעלער רעוואלוציע]], וואס האט פאסירט אין ליטע אינעם סוף פונעם 19טן יארהונדערט, זענען די ערשטע אונטערנעמונגען אויפגעשטעלט געווארן אין דער שטאט, די באנק סיסטעם איז געווארן פארברייטערט און דער האנדל האט געוואקסן. אין אנהייב דעם 20סטן יארהונדערט איז די שטאט געווארן א חשובער עקאנאמישער און קולטורעלער צענטער. אין דער תקופה צווישן די צוויי וועלט-מלחמות, ווען ליטע איז געוואן אומאפהענגיק האט די באפעלקערונג פון דער שטאט ווייטער געוואקסן. ביים צענזוס פון 1923, האט די שטאט געהאט 19,000 באוואוינער. אין 1939 איז די צאל ארויף צו 26 טויזנטע. אין יוני [[1940]] האבן רוסישע קראפטן איבערגעוועלטיגט די שטאט, און האבן געמאלדן איר אנעקסירונג צום [[סאוועטן פארבאנד|סאוועטן פארבאנ]]. א גרויסע צאל איינוואוינער זענען געווארן דעפארטירט קיין סיביר אדער האבן געליטן אנדערע רדיפות. אין יולי [[1941]] איז די שטאט איינגענומען געווארן דורך די נאציס אין [[אפעראציע בארבאראסע]].

אין דער יידישער היסטאריע איז די שטאט באוואוסט צוליב דער [[פאנאוועזשער ישיבה|פאנעוועזשער ישיבה]] וואס דער לעצטער רב (פון תרע"ט ביז ת"ש), הרב [[יוסף שלמה כהנעמאן]], האט אויפגעשטעלט אין בני ברק אויפן נאמען פון דער פאנעוועזשער קהילה.