אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:רבי יחיאל דאנציגער"

פון המכלול
קפיצה לניווט קפיצה לחיפוש
ק (קאטעגאריע)
אין תקציר עריכה
 
(15 מיטלסטע ווערסיעס פון 5 באַניצער נישט געוויזן.)
שורה 1: שורה 1:
{{אדמו"ר
{{דעסקריפציע|ערשטער אלעקסאנדער רבי}}
{{אדמו"ר2
|נאמען=רבי יחיאל דאנציגער
|נאמען=רבי יחיאל דאנציגער
|טיטל=דער ''אלטער רבי פון אלעקסאנדער''
|טיטל=דער ''אלטער רבי פון אלעקסאנדער''
שורה 5: שורה 6:
|באשרייבונג=  
|באשרייבונג=  
|עיקר חיבור=
|עיקר חיבור=
|געבורט דאטע=[[ה'תקפ"ח]]
|געבורט דאטום=[[ה'תקפ"ח]]
|געבורט ארט=
|געבורט ארט=
|פטירה דאטע=[[י"ד שבט]] [[ה'תרנ"ד]]
|פטירה דאטום=[[י"ד שבט]] [[ה'תרנ"ד]]
|פטירה ארט=  
|פטירה ארט=  
|הפטירה סיבה=
|הפטירה סיבה=
שורה 15: שורה 16:
|הויף ארט=
|הויף ארט=
|נומער אין דינאסטיע=1
|נומער אין דינאסטיע=1
|פאריגער= רבי [[דוב בעריש פון ביאלע]]
|פאריגער= [[רבי דוב בעריש לאנדא|רבי דוב בעריש פון ביאלא]]
|נאכפאלגער=רבי [[ירחמיאל ישראל יצחק דאנציגער]] , זיין זון
|נאכפאלגער=[[רבי ירחמיאל ישראל יצחק דאנציגער]] , זיין זון
|פירערשאפט=תרל"ו - [[י"ד שבט]] [[ה'תרנ"ד]]
|פירערשאפט=תרל"ו - [[י"ד שבט]] [[ה'תרנ"ד]]
|זיינע רביס= רבי [[ישראל יצחק קאליש|יצחק פון ווארקא]], רבי [[דוב בעריש פון ביאלע|דוב בעריש ביאלער]], און רבי [[מרדכי מנחם מענדל קאליש|מנחם מענדל פון ווארקא]], און זיין פאטער
|זיינע רביס= [[רבי ישראל יצחק קאליש|רבי יצחק פון ווארקא]], [[רבי דוב בעריש לאנדא|דוב בעריש ביאלער]], און [[רבי מרדכי מנחם מענדל קאליש|מנחם מענדל פון ווארקא]], און זיין פאטער
|נושאים בהם עסק=[[קבלה]], [[חסידות]], [[ש"ס]] [[חינוך]]
|נושאים בהם עסק=[[קבלה]], [[חסידות]], [[ש"ס]] [[חינוך]]
|ספרים=
|ספרים=
שורה 25: שורה 26:
|ווייב1=
|ווייב1=
|קינדער1=
|קינדער1=
|חתימה=
|אונטערשריפט=
|פטירה סיבה=}}
|פטירה סיבה=}}


רבי '''יחיאל דאנציגער''' (ה'תרצ"ח - י"ד בשבט ה'תרנ"ד) איז געווען דער ערשטער רבי און גרינדער פונעם [[אלעקסאנדער (הויף)|אלעקסאנדער]] דענאסטיע, און דער הויפט רבי פון דער [[ווארקא (הויף)|ווארקער]] חסידות. ער איז באקאנט אין אלעקסאנדער אלס "דער אלטער רבי".
רבי '''יחיאל דאנציגער''' (ה'תרצ"ח - י"ד בשבט ה'תרנ"ד) איז געווען דער ערשטער רבי און גרינדער פונעם [[אלכסנדר (חסידות)|אלכסנדר]] דענאסטיע, און דער הויפט רבי פון דער [[ווארקא (חסידות)|ווארקער]] חסידות. ער איז באקאנט אין אלכסנדר אלס "דער אלטער רבי".


==לעבענסגעשיכטע==
==לעבענסגעשיכטע==
ער איז געבוירן געווארן צו רבי שרגא פייוול פון גריצא, וועלכער האט געפירט דעם ווארקער חסידות פון נאכן פטירה פון רבי[[ישראל יצחק קאליש|יצחק פון ווארקא]]. אויף דער געבעהט פון רבי יצחק פון ווארקא האט זיין פאטער אים געשיקט צו בלייבן ביי אים אין ווארקא. אין עלטער פון 13 יאָר איז ער א חתן געווארן מיט רויזא מינדל, טאכטער פון רבי דוד פון פרשסיחא. די תנאים איז פארגעקומען אין הויז פון די ווארקא רבי און אזוי אויך האט ער אים אינטערגעפירט צום חופה. נאך זײן חתונה איז ער געבליבן א יאר אין װארקא, און דאן האט ער אויף דער באפעהל פון זײן רבי'ן זיך אריבערגעצויגן װאוינען בײם שווער אין פרשיסחא. נאכן פטירה פון רבי יצחק איז ער געווען א חסיד פון זיין פאטער, רבי פייוויל'ע גריצער, און דערנאך פון רבי מנחם מענדל פון ווארקא, און דאן פון רבי בעריש פון ביאלע, אין עלטער פון 17 יאר האט ער אנגעהויבן דינען אויפן רבנות אין שטאט טורטשין. שפעטער האט ער געדינט אין גריצא און אין פילץ. אין תרצ"ו, נאכן פטירה פון רבי בעריש פון ביאלע, האבן אים די חסידים אויפגענומען אלס רבי. ער איז אריבער פון זיין דעמאלטסדיגן וואינארט פילץ קיין [[אלעקסאנדער, פוילן|אלעקסאנדער]] נעבן [[לאדזש]] וואו ער האט אויך געדינט ברבנות, און האט אנגעהויבן פירן זיין הויף. ער האט געדינט אלס רבי 18 יאר.
ער איז געבוירן געווארן צו רבי שרגא פייוול פון גריצא, וועלכער האט געפירט דעם ווארקער חסידות פון נאכן פטירה פון רבי[[רבי ישראל יצחק קאליש|יצחק פון ווארקא]]. אויף דער געבעהט פון רבי יצחק פון ווארקא האט זיין פאטער אים געשיקט צו בלייבן ביי אים אין ווארקא. אין עלטער פון 13 יאָר איז ער א חתן געווארן מיט רויזא מינדל, טאכטער פון רבי דוד פון פרשסיחא. די תנאים איז פארגעקומען אין הויז פון די ווארקא רבי און אזוי אויך האט ער אים אינטערגעפירט צום חופה. נאך זיין חתונה איז ער געבליבן א יאר אין װארקא, און דאן האט ער אויף דער באפעהל פון זיין רבי'ן זיך אריבערגעצויגן װאוינען ביים שווער אין פרשיסחא. נאכן פטירה פון רבי יצחק איז ער געווען א חסיד פון זיין פאטער, רבי פייוויל'ע גריצער, און דערנאך פון רבי מנחם מענדל פון ווארקא, און דאן פון רבי בעריש פון ביאלע, אין עלטער פון 17 יאר האט ער אנגעהויבן דינען אויפן רבנות אין שטאט טורטשין. שפעטער האט ער געדינט אין גריצא און אין פילץ. אין תרצ"ו, נאכן פטירה פון רבי בעריש פון ביאלע, האבן אים די חסידים אויפגענומען אלס רבי. ער איז אריבער פון זיין דעמאלטסדיגן וואינארט פילץ קיין [[אלעקסאנדער, פוילן|אלעקסאנדער]] נעבן [[לאדזש]] וואו ער האט אויך געדינט ברבנות, און האט אנגעהויבן פירן זיין הויף. ער האט געדינט אלס רבי 18 יאר.


ער איז באקאנט מיט זיין גרויסע עניוות. אין א בריוו צו די ברודער רבי אלעזר מנדל און רבי יצחק דוד בידערמאן פון לעלאוו, שרייבט ער אז ער רופט אויף זיך "אוי לו למי שהעולם מטעין בו" און אז ער שרייט צו זיינע חסידים אז זיי זאלן אים אפלאזן, און בעט פון די ברידער אז זיי זאלן דאווענען פאר אים צו תשובה טון. זיין אייניקל דער [[יהודה משה דאנציגער|אמונת משה]], דער פינפטער אלעקסאנדער רבי, שרייבט אז זיין זיידע האט געהאלטן אז די ווארקא חסידים האבן אים באשטימט אלס רבי נאר ווייל זיי ווילן א גאר פשוטער מענטש, וואס וועט זיך נישט איינרעדן אז ער איז חשוב.
ער איז באקאנט מיט זיין גרויסע עניוות. אין א בריוו צו די ברודער רבי אלעזר מנדל און רבי יצחק דוד בידערמאן פון לעלוב, שרייבט ער אז ער שרייבט אויף זיך "אוי לו למי שהעולם מטעין בו" און אז ער שרייט צו זיינע חסידים אז זיי זאלן אים אפלאזן, און בעט פון די ברידער אז זיי זאלן דאווענען פאר אים צו תשובה טון. זיין אייניקל דער [[יהודה משה דאנציגער|אמונת משה]], דער פינפטער אלכסנדר רבי, שרייבט אז זיין זיידע האט געהאלטן אז די ווארקא חסידים האבן אים באשטימט אלס רבי נאר ווייל זיי ווילן א גאר פשוטער מענטש, וואס וועט זיך נישט איינרעדן אז ער איז חשוב.


אזוי ווי דער ווארקער וועג, האָט ער זיך אויסגעצייכנט און אסאך געטון אויף דער טעמע פון אהבת ישראל און שמחה. ער האט געזאגט צו זיינע חסידים: "לערנט גארנישט פון מיר ווייל איך בין דער ערגסטער פון אלעמען, נאר איין זאך זאלט איר זיך לערנען, אז כאטש איך בין אזוי שלעכט בין איך אלעמאל פריילעך".
אזוי ווי דער ווארקער וועג, האָט ער זיך אויסגעצייכנט און אסאך געטון אויף דער טעמע פון אהבת ישראל און שמחה. ער האט געזאגט צו זיינע חסידים: "לערנט גארנישט פון מיר ווייל איך בין דער ערגסטער פון אלעמען, נאר איין זאך זאלט איר זיך לערנען, אז כאטש איך בין אזוי שלעכט בין איך אלעמאל פריילעך".


נאך זיין פטירה איז געקרוינט געווארן זיין עלטסטער זון רבי [[ירחמיאל ישראל יצחק דאנציגער|ירחמיאל ישראל יצחק]], דער ישמח ישראל צו ערזעצן זיין ארט. און נאך אים האט געדינט נאך א זון, רבי שמואל צבי, דער תפארת שמואל. נאך א זון איז געווען רבי בצלאל יאיר וואס האט געוואוינט אין לאדזש, וועמענס איידעם רבי יהודה משה דאנציגער, האט ערזעצט זייער ארט נאכן חורבן.
נאך זיין פטירה איז געקרוינט געווארן זיין עלטסטער זון [[רבי ירחמיאל ישראל יצחק דאנציגער|ירחמיאל ישראל יצחק]], דער ישמח ישראל צו ערזעצן זיין ארט. און נאך אים האט געדינט נאך א זון, רבי שמואל צבי, דער תפארת שמואל. נאך א זון איז געווען [[רבי בצלאל יאיר דאנציגער|רבי בצלאל יאיר]] וואס האט געוואוינט אין לאדזש, וועמענס איידעם רבי יהודה משה דאנציגער, האט ערזעצט זייער ארט נאכן חורבן.


אסאך פון די זיינע דברי תורה ווערן ציטירט אין די ווערטער פון זיין זון אין זיין ספר "ישמח ישראל".
אסאך פון די זיינע דברי תורה ווערן ציטירט אין די ווערטער פון זיין זון אין זיין ספר "ישמח ישראל".


==זײנע קינדער==
==זיינע קינדער==
*זיין זון רבי ירחמיאל ישראל יצחק דער "ישמח ישראל"
*זיין זון רבי ירחמיאל ישראל יצחק דער "ישמח ישראל"
*זיין זון רבי שמואל צבי דער "תפארת שמואל"
*זיין זון רבי שמואל צבי דער "תפארת שמואל"
*זײן זון רבי בצלאל יאיר פון לאדזש
*זיין זון רבי בצלאל יאיר פון לאדזש
*זײן איידעם הרב בצלאל דעמבינסקי
*זיין איידעם הרב בצלאל דעמבינסקי
*זײן איידעם הרב אלעזר ליפשיץ
*זיין איידעם הרב אלעזר ליפשיץ
*זיין איידעם רבי ישעיה פון פשזעבורז-קאליש
*זיין איידעם רבי ישעיה פון פשזעבורז-קאליש


שורה 53: שורה 54:
[[קאַטעגאָריע:אויף יידיש]]
[[קאַטעגאָריע:אויף יידיש]]
{{קרד/ויקי/יידיש}}
{{קרד/ויקי/יידיש}}
[[he:יחיאל דנציגר]]
[[קאַטעגאָריע:וויקידאטא דעסקריפציע]]

יעצטיגע רעוויזיע זינט 16:28, 14 פעברואר 2024

רבי יחיאל דאנציגער
געבורט ה'תקפ"ח
פטירה י"ד שבט ה'תרנ"ד
מקום קבורה קיין
דינאסטיע אלעקסאנדער
1'טער אלעקסאנדער'ער רבי
תרל"ו - י"ד שבט ה'תרנ"ד


רבי יחיאל דאנציגער (ה'תרצ"ח - י"ד בשבט ה'תרנ"ד) איז געווען דער ערשטער רבי און גרינדער פונעם אלכסנדר דענאסטיע, און דער הויפט רבי פון דער ווארקער חסידות. ער איז באקאנט אין אלכסנדר אלס "דער אלטער רבי".

לעבענסגעשיכטע

ער איז געבוירן געווארן צו רבי שרגא פייוול פון גריצא, וועלכער האט געפירט דעם ווארקער חסידות פון נאכן פטירה פון רבייצחק פון ווארקא. אויף דער געבעהט פון רבי יצחק פון ווארקא האט זיין פאטער אים געשיקט צו בלייבן ביי אים אין ווארקא. אין עלטער פון 13 יאָר איז ער א חתן געווארן מיט רויזא מינדל, טאכטער פון רבי דוד פון פרשסיחא. די תנאים איז פארגעקומען אין הויז פון די ווארקא רבי און אזוי אויך האט ער אים אינטערגעפירט צום חופה. נאך זיין חתונה איז ער געבליבן א יאר אין װארקא, און דאן האט ער אויף דער באפעהל פון זיין רבי'ן זיך אריבערגעצויגן װאוינען ביים שווער אין פרשיסחא. נאכן פטירה פון רבי יצחק איז ער געווען א חסיד פון זיין פאטער, רבי פייוויל'ע גריצער, און דערנאך פון רבי מנחם מענדל פון ווארקא, און דאן פון רבי בעריש פון ביאלע, אין עלטער פון 17 יאר האט ער אנגעהויבן דינען אויפן רבנות אין שטאט טורטשין. שפעטער האט ער געדינט אין גריצא און אין פילץ. אין תרצ"ו, נאכן פטירה פון רבי בעריש פון ביאלע, האבן אים די חסידים אויפגענומען אלס רבי. ער איז אריבער פון זיין דעמאלטסדיגן וואינארט פילץ קיין אלעקסאנדער נעבן לאדזש וואו ער האט אויך געדינט ברבנות, און האט אנגעהויבן פירן זיין הויף. ער האט געדינט אלס רבי 18 יאר.

ער איז באקאנט מיט זיין גרויסע עניוות. אין א בריוו צו די ברודער רבי אלעזר מנדל און רבי יצחק דוד בידערמאן פון לעלוב, שרייבט ער אז ער שרייבט אויף זיך "אוי לו למי שהעולם מטעין בו" און אז ער שרייט צו זיינע חסידים אז זיי זאלן אים אפלאזן, און בעט פון די ברידער אז זיי זאלן דאווענען פאר אים צו תשובה טון. זיין אייניקל דער אמונת משה, דער פינפטער אלכסנדר רבי, שרייבט אז זיין זיידע האט געהאלטן אז די ווארקא חסידים האבן אים באשטימט אלס רבי נאר ווייל זיי ווילן א גאר פשוטער מענטש, וואס וועט זיך נישט איינרעדן אז ער איז חשוב.

אזוי ווי דער ווארקער וועג, האָט ער זיך אויסגעצייכנט און אסאך געטון אויף דער טעמע פון אהבת ישראל און שמחה. ער האט געזאגט צו זיינע חסידים: "לערנט גארנישט פון מיר ווייל איך בין דער ערגסטער פון אלעמען, נאר איין זאך זאלט איר זיך לערנען, אז כאטש איך בין אזוי שלעכט בין איך אלעמאל פריילעך".

נאך זיין פטירה איז געקרוינט געווארן זיין עלטסטער זון ירחמיאל ישראל יצחק, דער ישמח ישראל צו ערזעצן זיין ארט. און נאך אים האט געדינט נאך א זון, רבי שמואל צבי, דער תפארת שמואל. נאך א זון איז געווען רבי בצלאל יאיר וואס האט געוואוינט אין לאדזש, וועמענס איידעם רבי יהודה משה דאנציגער, האט ערזעצט זייער ארט נאכן חורבן.

אסאך פון די זיינע דברי תורה ווערן ציטירט אין די ווערטער פון זיין זון אין זיין ספר "ישמח ישראל".

זיינע קינדער

  • זיין זון רבי ירחמיאל ישראל יצחק דער "ישמח ישראל"
  • זיין זון רבי שמואל צבי דער "תפארת שמואל"
  • זיין זון רבי בצלאל יאיר פון לאדזש
  • זיין איידעם הרב בצלאל דעמבינסקי
  • זיין איידעם הרב אלעזר ליפשיץ
  • זיין איידעם רבי ישעיה פון פשזעבורז-קאליש

דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!