רוי:מת מצוה

א מת מצוה איז א טויטער מענטש וואס מען באגעגנט אין מיטן וועג, פאדערט די הלכה אים צו באגראבן אויפן ארט, און נישט אוועקרירען פון דארט, אפילו מיטן ווילן אים צו באגראבען אויף א מכובד'יגע ארט, ווייל דאס איז צער פארן נפטר.

רבי עקיבא האט פארציילט אז ווען ער איז געווען אן עם הארץ האט ער איינמאל געפונען אן טויטען מענטש אויפן וועג און אים גענומען שלעפן אין שטאט אריין, ווען די חכמים האבן אים געזעהן האבן זיי אים אנגעשריגען וואס האסטו געטוהען, מיט יעדן טריט האסטו עובר געווען עבירה, דו וואלסט אים געדארפט באגראבן אויפן ארט באלד און גיך, און רבי עקיבא זעהנדיג וואו ער קומט אן מיטן עם הארצות, אז אפילו טוהענדיג אזא שווערע ארבעט פון שלעפן א טויטע מענטש מיט א גוטע כוונה האט ער גאר עובר געווען מיט יעדען איבריגען טריט אן עבירה, האט זיך גענומען צום הארצן, און זיך געזעצט לערנען תורה.

אפילו א כהן גדול אדער א נזיר וואס טאר זיך נישט מטמא זיין צו קיין שום מת, אבער צו א מת מצוה איז א מצוה אז ער זאל זיך מטמא זיין.