אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:אורי צבי גרינבערג"

'''אורי צבי גרינבערג''' ([[22סטן סעפטעמבער]] [[1896]], בילקאמין, מזרח-גאליציע – [[9טן מאי]] [[1981]], [[רמת גן]]) איז געווען איינער פון די גרעסטער [[דיכטער]]-עקספּרעסיִאָניסטן אין ייִדישער און העברעיִשער ליטעראטור, דעפּוטאט פון דער ערשטער [[כנסת]] פון חרות-פּארטיי, לארעאט פון  [[ישראל פריז]] פאר קינסטלערישער ליטעראטור פארן 1957 יאָר.

גרינבערג איז געבוירן געוואָרן אין [[בילקאמין]], [[גאליציע]],{{הערה|1=אדער: ביאליקמין, ביאלה-קאמיין; [[פויליש]]: Biały Kamień. זעט [http://www.jewishgen.org/yizkor/pinkas_poland/pol2_00114.html בלאט וועגן דער שטאט]  אין '''פנקס קהילות פולין''', בהוצאת [[יד ושם]] {{לינקשפראך|ענגליש}}}} דעמאלט אין באשטאנד פון דער [[עסטרייך אונגארישע אימפעריע|עסטרייך־אונגארישער אימפעריע]], אין א  [[חסידות|חסידישער]] משפחה. פון זיין מאמעס צד איז ער געווען אן אייניקל פונעם [[אורי פון סטרעליסק|שרף פון סטרעליסק]], אויף וועמענס נאמען מ'האט אים גערופן. זיין פאטער איז געווען דער [[גלינע (הויף)|גלינער]] רבי, אן אייניקל פון  רבי [[יחיאל מיכל פון זלאטשאוו]] און רבי  [[מאירל פרעמישלאנער]]. ווען ער איז געוואן אלט אנדערהאלבן יאר אלט, האט זיך זיין משפחה געצויגן קיין [[לעמבערג]].  

אורי צבי האָט באקומען א טראדיציִאָנעלן ייִדישן חינוך. אלס דיכטער אויף ייִדיש האָט ער דעביוטירט אין 1912 אין דער צייטונג "דער ייִדישער ארבייטער" (לעמבערג) און אויף העברעיִש – אין צייטשריפט "השילוח" ([[אדעס|אָדעס]]). זיין ערשטע לידער-זאמלונג "ערגעץ אויף פעלדער" איז דערשינען אויף יידיש אין לעמבערג אין 1915. אין דעם זעלבן יאָר האָט מען גרינבערגן מאָביליזירט אין דער עסטרייכישער ארמיי און ער האָט אָנטיילגעמונען אין שלאכטן אויפן סערבישן פראָנט. בעת דער [[ערשטע וועלט מלחמה|מלחמה]] האָט ער געשריבן לידער אויף [[יידיש]] און אויף [[העברעיש]] און געפירט א פראָנט-טאָגבוך.

אין סוף פון דער מלחמה האָט גרינבערג זיך אומגעקערט קיין לעמבערג און אין נאָוועמבער 1918 איז ער געוואָרן אן עד פון א שוידערלעכן פּאָגראָם, וואָס פּאָליאקן האָבן געמאכט אויף די לעמבערגער ייִדן. אין 1919 האָט דער דיכטער ארויסגעגעבן אין לעמבערג זיין צווייט בוך – "אין צייטנס רויש". אין 1920 איז ער אריבערגעפאָרן קיין [[ווארשע]]. דאָרט איז ער געוואָרן באנאנד מיט [[פּרץ מארקיש]] און [[מלך ראוויטש]] איינער פון די גרינדער פון דער ייִדישער עקספּרעסיִאָניסטישער ליטעראטור-גרופּע "כאליאסטרע". באנאנד מיט ייִדיש האָט ער פארעפנטלעכט לידער אויך אויף העברעיִש. אין 1921 זענען אין ווארשע דערשינען גרינבערגס פּאָעמע "מעפיסאָ" און זיין לידער-בוך "פארנאכטן-גאָלד". אין 1922 האָט ער אָנגעהויבן ארויסצוגעבן א ליטעראטור-זשורנאל מיטן נאָמען "[[אלבאטראס (צייטשריפט)|אלבאטראָס]]". אויף זיינע שפּאלטן האָט דער דיכטער פארעפנטלעכט זיין פּאָעמע "אין מלכות פון צלם". די פּוילישע מאכט-אָרגאנען האָבן אים פאר דעם באשולדיקט אין פארשוועכן דאָס קריסטלעכע גלויבן און פארבאָטן ארויסגעבן "אלבאטראָס".

אין 1924 איז דער דיכטער עולה געווען קיין [[ארץ ישראל|ארץ-ישראל]]. פון דעמלט אָן האָט ער געשריבן איבערהויפּט העברעיִש. אין 1928 איז דערשינען זיין ערשטע העברעישע לידער-זאמלונג "אנקריאון על קוטב העצבות". מיט א יאָר שפּעטער איז דערשינען זיין צווייטע העברעיִשע זאמלונג "כלב בית". דער דיכטער איז געוואָרן אן אקטיווער מיטגליד פון דער רעוויזיִאָניסטן-פּארטיי בראש מיט [[זאב זשאבאטינסקי|זאב זשאבאָטינסקי]].  

אין 1931 – 1936 האָט ער רעדאגירט די ווארשעווער וואָכנשריפט פון די רעוויִזיאָניסטן "די וועלט". סוף 1938 איז ער ווידער ארויסגעפאָרן קיין פּוילן צו רעדאגירן די ווארשעווער צייטונג "דער מאָמענט". מיט א גרויסער מי האָט ער מצליח געווען אנטלויפן פון פּוילן און זיך אומקערן קיין ארץ-ישראל נאָכן אָנהייב פון דער [[צווייטע וועלט מלחמה|צווייטער וועלט-מלחמה]].

אורי צבי גרינבערג איז אָנערקענט געוואָרן ווי איינער פון די גרעסטע העברעיִשע דיכטער. פאר זיין העברעיִשער שאפונג איז ער באלוינט געוואָרן מיט חיים נחמן ביאליק-פּרייז (1947 און 1957), מיט מלוכה-פּרייז פון ישראל (1957), מיטן טיטל פון ערן-דאָקטאָר פונעם [[תל אביבער אוניווערסיטעט|תל-אָביבער אוניווערסיטעט]] (1978). ער איז אויסדערוויילט געוואָרן אלס מיטגליד פון אקאדעמיע פאר העברעיִשן לשון (1959). פונדעסטוועגן האָט ער פּאראלעל געשאפן לידער אויך אויף יידיש אין סוף 50ער - אָנהייב 60ער יאָרן.

==וועבלינקען==

[[קאַטעגאָריע:יידישע דיכטער]]

[[קאַטעגאָריע:נקבר אין הר הזיתים]]

[[קאַטעגאָריע:גאליציאנער יידן]]

[[קאַטעגאָריע:אומבאקוקט]]