אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "שובבי"ם"

'''שובבי"ם''' (אין אן [[עיבור יאר]]: '''שובבי"ם ת"ת''') איז די צייט פון די זעקס וואכן וואס מען ליינט די ערשטע [[פרשת השבוע|פרשות]] פון [[שמות|ספר שמות]]: [[פרשת שמות|'''ש'''מות]], [[פרשת וארא|'''ו'''ארא]], [[פרשת בא|'''ב'''א]], [[פרשת בשלח|'''ב'''שלח]], [[פרשת יתרו|'''י'''תרו]], [[פרשת משפטים|'''מ'''שפטים]]. די תקופה פאנגט זיך אן ארום צוויי וואכן נאך [[חנוכה]] און ענדיגט זיך נאנט צו ראש חודש [[אדר]]. אין אן [[עיבור יאר]] פארלענגערט זיך די תקופה אריינצו אין חודש [[אדר א']] און עס ווערט אנגערופן '''שובבי"ם ת"ת''' נאך די צוויי קומענדיגע פרשות: [[פרשת תרומה|'''ת'''רומה]], [[פרשת תצוה|'''ת'''צוה]]. די טעג זענען זייער מסוגל צו מתקן זיין דעם [[פגם היסוד]].

אין פארגאנגענהייט איז געווען צושפרייט דער מנהג צו פאסטן אין די שובבי"ם טעג אדער אין א טייל פון זיי. אזוי אויך איז פארהאן א מנהג צו פאסטן אין די טעג א [[תענית דיבור]].{{הערה|{{דבר||צום שובבים ותענית דיבור|1961/02/17|00317}}}}

דער ערשטער מקור צו א תענית אין די שובבי"ם טעג איז פון [[הרב יוסף אוסטרייכר]] וואס האט מעיד געווען אז די מנהג אין [[עסטרייך]] איז צו פאסטן אין אן [[עיבור יאר]] אכט תעניות יעדן [[דאנערשטאג]], אין די פרשיות. הרב אוסטרייכר האט מעיד געווען אז זיין רבי, בעל [[תרומת הדשן]], האט געפאסט אין די טעג.{{הערה|[http://www.hebrewbooks.org/pdfpager.aspx?req=8859&st=&pgnum=116 לקט יושר עמוד 116]}} אויך אין ספר המנהגים פון [[רבי יצחק אייזיק מטירנא]] שטייט אז מען פירט זיך צו פאסטן דאנערשטאג יעדע וואך פון די שובבי"ם טעג אין די עיבור יארן.{{הערה|הגהות מנהגים פורים אות י'}} די מנהג ווערט געברענגט אין ספר [[מגן אברהם]] אויפן שולחן ערוך.{{הערה|סימן תרפה אין די הקדמה}} ווי אין יעדן תענית ציבור, האט מען זיך אויך געפירט צו זאגן סליחות ביי שחרית פון די תענית טעג.{{הערה|מחזור כל בו חלק ג, דפוס וילנא, [http://www.hebrewbooks.org/pdfpager.aspx?req=20298&st=&pgnum=323 עמ' 324] ואילך.}} אין פריערדיגע מקורות, ערשיינט דער מנהג נאר ביי עיבור יארן (וואס נאר ביי זיי לייגט מען צו די ווערטער ביי תפילת [[מוסף]] פון [[ראש חודש]] "ולכפרת פשע"), און אזוי האבן געשריבן די מקובלים אז דער עיקר תיקון איז ביי אן עיבור יאר<ref>{{צ-ספר|מחבר=הרב בן ציון מוצפי|שם=יסוד ציון|עמ=כא}}</ref>.

כדי צו מתקן זיין דעם חטא פאדערט זיך על פי סוד צו פאסטן א געוויסן צאל פון תעניתים (צום ביישפיל: אויף [[פגם היסוד]] דארף מען פאסטן פ"ד תעניות, אויף [[רציחה]] דארף מען פאסטן תתש"י תעניות און אזוי ווייטער). כדי צו אנפילן די פ"ד תעניות איז איינגעפירט צו פאסטן יעדן וואכנטאג, און צומאל צו פאסטן אין די שובבי"ם טעג צוויי טעג נאכנאנד (אזא דאפלטע תענית איז ווערד ווי זיבן און צוואנציג תעניות) - סה"כ פ"ד תעניות (54 פון די צוויי דאפלטע תעניתים און נאך 30 טעג פון אלע וואכנטעג).{{הערה|[http://www.hebrewbooks.org/pagefeed/hebrewbooks_org_34732_20.pdf צפורן שמיר]}} אין די ישיבות המקובלים אין ירושלים אין שפיץ פון 'שער השמים' 'השלום' און 'נהר שלום', און אין די שולן פון [[הרב ציון בוארון]] פירט מען זיך צו פאסטן און זאגן די תפילת ״תיקון השובבים״ לויט דער [[רבי שלום שרעבי|רש״ש]], צוויי מאל א וואך - [[מאנטאג]] און דאנערשטאג אין די שובבי"ם טעג. איינציגע זענען די וואס פאסטן יעדן טאג, צווישן זיי די חכמי [[ישיבת המקובלים שער השמים]], אבער א מערהייט פאסטן נאר מאנטאג און דאנערשטאג אדער נאר א [[תענית דיבור]], ווי דער [[גר"א]] האט איינגעפירט.

די שובבי"ם טעג זענען אויך מסוגל אויסצולייזן די תעניות אויך מיט געלט (מיט דער סכום פון עסן פאר א [[תענית]]) וואס ווערט געגעבן פאר [[צדקה]]. דער פדיון רעכט מען אפ ביי [[תפילת מנחה]] פונעם וואך און מען לייגט צו די תפילה פון [[עננו]] פון דער [[רבי שלום שרעבי (רוי)|רש"ש]]. די תפילה איז פול מיט קבלישע יסודות וואס אין זיי בעט דער מענטש ריינצווואשן זיין זעל פון אלע זינד. בשעתן דאווענען אין פאסטן פירט מען זיך צו אנטון זעק און לייגן אש אויפן קאפ, בלאזן שופר, לערנען תורה און זיך מתוודה זיין אויף די זינד. עס זענען געווען פוסקים און מקובלים וואס האבן חולק געווען אויפן פודה זיין די תעניות, אבער דער [[חיד"א]] האט מיישב געווען דעם מנהג. [[הרב בן ציון מוצפי]] האט געשריבן{{הערה|יסוד ציון פ"א סעי' יא, עמ' מח.}} אז בשעת הדחק קען מען אזוי טון אבער אין באדינג אז מען זאל פאסטן איין טאג אדער צוויי, מען זאל [[תשובה]] טון, און עוסק זיין בתורה.