אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "שובבי"ם"

292 בייטן צוגעלייגט ,  פֿאַר 1 יאָר
←‏פדיון התעניות: רעדאגירונג
(לינק צו העברי)
(←‏פדיון התעניות: רעדאגירונג)
צייכן: באַדייטן-לינקס
שורה 12: שורה 12:


=== פדיון התעניות ===
=== פדיון התעניות ===
ימי השובבימסוגלים לפדיון התעניות גם בכסף (בסכום של כמות מזון ל[[תענית]]) שיינתן ל[[צדקה]]. את הפדיון לתענית עורכים ב[[תפילת מנחה]] של השבוע המתאים ובה מוסיפים את תפילת "[[עננו]]" של ה[[שלום שרעבי|רש"ש]]. התפילה מלאה יסודות קבליים שבהם מבקש האדם לצרף ולזכך ולתקן את נפשו מכל סיגיה וחטאיה. במהלך התפילה והתענית נהגו ללבוש שק ולשים אפשר, לתקוע בשופרות, לומדים תורה ומתוודים על העוונות. היו פוסקים ומקובלים שחלקו על פדיון התעניות, אך [[רבי יוסף חיים מבגדאד]] יישב את המנהג. [[הרב בן ציון מוצפי]] כתב<ref>יסוד ציון פ"א סעי' יא, עמ' מח. </ref> שבשעת הדחק יכול לעשות כן ובלבד שיתענה יום או יומיים מלאים, ישוב ב[[תשובה (יהדות)|תשובה]], ויעסוק בתורה.
די שובביטעג זענען אויך מסוגל אויסצולייזן די תעניות אויך מיט געלט (מיט דער סכום פון עסן פאר א [[תענית]]) וואס ווערט געגעבן פאר [[צדקה]]. דער פדיון רעכט מען אפ ביי [[תפילת מנחה]] פונעם וואך און מען לייגט צו די תפילה פון [[עננו]] פון דער [[רש"ש]]. די תפילה איז פול מיט קבלישע יסודות וואס אין זיי בעט דער מענטש ריינצווואשן זיין זעל פון אלע זינד. בשעתן דאווענען אין פאסטן פירט מען זיך צו אנטון זעק און לייגן אש אויפן קאפ, בלאזן שופר, לערנען תורה און זיך מתוודה זיין אויף די זינד. עס זענען געווען פוסקים און מקובלים וואס האבן חולק געווען אויפן פודה זיין די תעניות, אבער דער [[חיד"א]] האט מיישב געווען דעם מנהג. [[הרב בן ציון מוצפי]] האט געשריבן {{הערה|יסוד ציון פ"א סעי' יא, עמ' מח.}} אז בשעת הדחק קען מען אזוי טון אבער אין באדינג אז מען זאל פאסטן איין טאג אדער צוויי, מען זאל [[תשובה]] טון, און עוסק זיין בתורה.
 
 


486

רעדאגירונגען