486
רעדאגירונגען
←הגיית הביטוי: רעדאגירונג
(←טעם פונעם מנהג: רעדאגירונג) |
(←הגיית הביטוי: רעדאגירונג) |
||
| שורה 20: | שורה 20: | ||
דער עולה אליינס דארף נישט זאגן "חזק", ווייל דאס איז געווענדעט צו אים, און א טייל פוסקים אסרן אים עס צו זאגן, וויבאלד דאס איז אן [[הפסק (הלכה)|הפסק]] צווישן דעם ליינען אין די [[עלייה לתורה#סדר העלייה לתורה|ברכת התורה]]{{הערה|שו"ת [[שבט הלוי (שו"ת)|שבט הלוי]] חלק ז' סימן ר"ב. [[לוח לארץ ישראל|לוח ארץ ישראל]].}}. און אזוי האט געשריבן דער [[קצות השולחן]], און אין זיין ספר 'בדי השולחן' לייגט ער צו אז עס האט נישט קיין פשט אז ער זאל זאגן פאר זיך חזק. אזוי האבן אויך געשריבן [[רבי משה דנישבסקי|באר משה]] און [[רבי מנשה קליין|משנה הלכות]]. [[רבי מנחם מענדל שניאורסאהן|דער ליובאוויטשער רבי]] האט אפגעווארפן די צוויי טענות, אז עס איז נישט קיין הפסק וויבאלד דאס באלאנגט צום ענדיגן ליינען און דאס איז א טייל דערפון, און ער ערקלערט אז די ענין פון די ברכה איז גלייך צו די ענין פון 'חזק חזק ונתחזק', און צו די טענה אז דאס איז א ווינטש פונעם קהל צום עולה, ענטפערט ער אז "לויט אונזער נוסח זאגט מען 'ונתחזק'", דאס מיינט אז די ברכה איז אויך געווענדעט צום קהל, בלשון רבים{{מקור}}. | דער עולה אליינס דארף נישט זאגן "חזק", ווייל דאס איז געווענדעט צו אים, און א טייל פוסקים אסרן אים עס צו זאגן, וויבאלד דאס איז אן [[הפסק (הלכה)|הפסק]] צווישן דעם ליינען אין די [[עלייה לתורה#סדר העלייה לתורה|ברכת התורה]]{{הערה|שו"ת [[שבט הלוי (שו"ת)|שבט הלוי]] חלק ז' סימן ר"ב. [[לוח לארץ ישראל|לוח ארץ ישראל]].}}. און אזוי האט געשריבן דער [[קצות השולחן]], און אין זיין ספר 'בדי השולחן' לייגט ער צו אז עס האט נישט קיין פשט אז ער זאל זאגן פאר זיך חזק. אזוי האבן אויך געשריבן [[רבי משה דנישבסקי|באר משה]] און [[רבי מנשה קליין|משנה הלכות]]. [[רבי מנחם מענדל שניאורסאהן|דער ליובאוויטשער רבי]] האט אפגעווארפן די צוויי טענות, אז עס איז נישט קיין הפסק וויבאלד דאס באלאנגט צום ענדיגן ליינען און דאס איז א טייל דערפון, און ער ערקלערט אז די ענין פון די ברכה איז גלייך צו די ענין פון 'חזק חזק ונתחזק', און צו די טענה אז דאס איז א ווינטש פונעם קהל צום עולה, ענטפערט ער אז "לויט אונזער נוסח זאגט מען 'ונתחזק'", דאס מיינט אז די ברכה איז אויך געווענדעט צום קהל, בלשון רבים{{מקור}}. | ||
== | ==ארויסרעדן== | ||
דער צושפרייטער מנהג איז צו זאגן "ונתחזֵּק", מיט א [[צירי]]{{הערה|1=יהודה טשזנר, שיח תפילה, אופקים תשס"ז, עמ' רעז}}, און אזוי שטייט אויך אין מנהגי [[חב"ד]]{{הערה|1=זעט צום ביישפיל התקשרות תלט, ויחי תשס"ג, עמ' 19}}. מיט דעם, האבן אפאר מדקדקים{{הערה|צווישן זיי [[מילון אבן שושן]]}} אויפגעמערקט אז מען דארף זאגן מיט א פתח, "וְנִתְחַזַּק", ווי די נקודות פון "חֲזַק וְנִתְחַזַּק" אין ספר [[שמואל ב]] (י יב), וואס ווארשיינליך האבן זיי באאיינפלוסט דעם מנהג{{הערה|1=יעקב ש' שפיגל, "אמירת חזק ויישר כוח", בתוך: '''בר-אילן''' כ"ו-כ"ז, תשנ"ה, עמ' 357 הערה 68. דאס איז די איינציגסטע מאל וואס עס שטייט אין תנ"ך די ווארט "ונתחזק". די ווערטער "ויתחזק" און "התחזק" זענען עפ"י רוב מנוקד מיט א פתח און א קליינע טייל מיט א צירי.}}. | |||
==זעט אויך== | ==זעט אויך== | ||