רוי:עשו

עשו

עשו איז דער עלטסטער זון פון יצחק אבינו און רבקה. אין חומש בראשית כ"ה װערט דערציילט, אז רבקה האָט געבוירן אַ צווילינג עשו און יעקב, און אז עשו איז געווען "איש שדה יודע ציד", אַ פעלד מענטש, װאָס האָט זיך פאַרנומען מיט יאַכט, פאַנג, און יעקב איז געווען דער "איש תם יושב אהלים", װאָס איז געזעסן אין געצעלט. עשו איז געווען דער בכור, נאָר יעקב האָט ביי אים אָפּגעקויפט די בכורה פאַר אַ נזיד עדשים, געקעכטס פון לינזן.

אין חומש בראשית ווערט אויך דערציילט, װי יצחק, וועלכער איז שוין געווען בלינד, האָט געװאָלט בענטשן עשון, נאָר יעקב האָט זיך פאַרשטעלט פאַר עשו און באַקומען פון יצחק די ברכה. יעקב אויס מורא פאַר עשו איז אַנטלאָפן, ווען יעקב איז צוריקגעקומען איז אים עשו אַנטקײגנ־געגאַנגען, און יעקב האָט מורא געהאַט, אז עשו װעט אים און זיין פאמיליע אומברענגען. אָבער עשו האָט אים אויפגענומען ברידערלעך, זיך געקושט מיט אים, און דעמאָלט האָבן זיי זיך צעשיידט (בראשית קאַפּיטלעך כ"ה – ל"ג). עשו האָט זיך באַזעצט אין שעיר, אין לאַנד אדום. לויט אַ שפּעטערער מסורה (סוטה י"ג) איז עשו געהרגעט געװאָרן דורך חושים בן דן, און לויט אַן אַנדערער מסורה. דורך יהודה (ירושלמי גטין ה'.)

עשו פּונקט ווי אדום, איז געװאָרן דער סימבאָל פון יעדן ניט־ייד, און באַזונדערס פון רוים. אויף דעם פּסוק אין חומש "והידים ידי עשו" זאָגט די גמרא אין גטין נ"ד, אַז דאָס מיינט מען דעם רוימישן קייסער אדרינוס, וועלכער האָט פאַרניכטעט ארץ־ישראל.

זעט אויך

• אדום

קוואלן

• דער דאָזיקער אַרטיקל נעמט אַריין דעם טעקסט וואָס געפינט זיך אונטערן זוכוואָרט „עשו” אין דער ייִדישער פאָלקס־ענציקלאָפּעדיע (באַנד 2) (1949), וואָס איז היינט אינעם רשות־הרבים.