אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:בוקאווסק"
ק (דעסקריפציע) |
ק (החלפת טקסט – "קאַטעגאָריע:וויקידאטא שפראכן דעסקריפציע" ב־"") |
||
| שורה 29: | שורה 29: | ||
{{קרד/ויקי/יידיש}} | {{קרד/ויקי/יידיש}} | ||
[[he:בוקובסקו]] | [[he:בוקובסקו]] | ||
רעוויזיע פון 06:11, 24 אקטאבער 2023
בוקאווסק איז א דארף אין מערב־גאליציע וואס איז געווען ביז צום צווייטער וועלט קריג א יידיש שטעטל.
געשיכטע
דער ערשטער אדמו"ר פון בוקאווסק איז געווען הרב מאיר יהודה שפירא (ה'תר"ו - י"ט תשרי ה'תרס"ח) וואס האט געהאט די דינאווער חסידים מיט זיך. נאך אים האט זיין זון הרב דוד שפירא (ה' שבט ה'תרל"ז - כ"ט שבט ה'תרפ"ד) איבערגענומען, און נאך אים זיין איידעם הרב משה טייטלבוים, וואס האט ווייטער געפריט די דינאווער חסידים אין בוקאווסק. ער איז געווען א געראטענער בעל תפלה און בעל מנגן.[1] אבער די טיטעל בוקאווסקער רבי האט געירש'נט ר' דוד'לס עלסטער זון, הרב אלטר ראובן שפירא פון סאניק הי"ד.[2]
כדי צו פארמיידן מחלוקת עס איז אויך געווען א "רב" וואס האט משמש צאנזער חסידים[1]. אין תרכ"ד איז רבי שלמה האלבערשטאם (היינט באוואוסט אלס באבאווער רב) געווארן רב אין בוקאווסק, ביז" תרל"ט. שפעטער האט מען גענומען אלס רב רבי חיים פינטער (דער פאטער פון רבי שמואל שמעלקע פינטער פון לאנדאן). בשעת דעם ערשטן וועלט קריג איז גאליציע געווען דער פראנט צווישן עסטרייך און רוסלאנד און אסאך אידן זענען אנטלאפן קיין ווין, די הויפטשטאט. נאכ'ן קריג איז דער רב געבליבן אין ווין און זיין זון רבי אברהם פינטער איז געווארן רב.
צווישן די חסידישע שטיבלעך אין בוקאווסק זענען געווען א צאנזער שטיבל, א דינאווער שטיבל, א סאדיגורער שטיבל ווי אויך א שטיבל וואס האט געהייסן נאך רבי מענדעלע פון רימאנאוו.
אין די חורבן יארן פון אייראפע האבן די דייטשע רשעים אויפגעשטעלט אין בוקאווסק א "באזונדערער לאגער" וואו אהין מ'האט געפירט די איבערגעבליבענע אידן פון סאניק, לינסק און דאבראמיל.
וועבלינק
רעפערענצן
דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!