אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:האלשטאט"

אויסער זיין אומבאשרייבליכער שיינקייט, דאס דארף איז בארימט און באקאנט צוליב צוויי גרונדן: דער ערשטער גרונד איז אז דאס דארף האט דערלאנגט זיין נאמען צו דער האלשטאט [[קולטור]] וועלכע איז געווען א קעלטישע קולטור פון דער פריצייטיגע [[אייזן עפאכע]], און דער צווייטער גרונד איז געווען די ערשטע זאלץ מינע אין דער גאנצער וועלט וואס געפינט זיך אין דעם זאלץ-בערג (דייטשיש: Salzberg). די צוויי אויבנדערמאנטע סיבות האבן געברענגט די [[אונעסקא]] ארגאניזאציע אין יאר [[2001]] צו אן ענטשיידונג צו דערקלערן דעם דארף אלס א [[וועלט ירושה ארט]]. אין יאר [[2011]] איז פארעפענטליכט געווארן אין דער [[מעדיע]] אז נאכדעם וואס די כינעזער האבן איינגעזאמלעט אין לויף פון א סאך יארן אויספירליכע אויסקונפט איבערן דארף, האבן זיי אנגעהויבן אויפצושטעלן אין דעם גואנדאנג באצירק אין [[כינע]] פונקט אזא דארף וואס האט א אומהיימליכע ענדליכקייט צום אריגינעלן דארף אין עסטרייך.

די רייכקייט פון דער האלשטאט אומוועלט אין זאלץ און דער [[האנדל]] אין אים האבן געברענגט צו אן אנטוויקלונג פון א פארגעשריטענע קולטור אין לויף פון דעם ערשטן טויזנט פאר דער קריסטלעכער ציילונג, וועלכע האט געטראגט דעם נאמען "האלשטאט קולטור" (דייטשיש: Hallstattzeit). די קולטור וואס איז געווען  אויסגעשפרייט איבעראל אין צענטראלער [[אייראפע]], איז געווען פארבונדן מיט די קעלטן און זייערע אפשטאמפאטערס, און פלעגט צימליך שטארק בליען אין דער פריצייטיגער אייזן עפאכע. אין יאר [[1846]] איז אנטפלעקט געווארן נעבן האלשטאט אן אור-אלטער [[צווינטער]] וואס האט אנטהאלט אין זיך 4,000 גראבשטיינער, ווי אויך האט מען אנטדעקט א פארצייטישן ווערק-הויז פאר שמידעריי. ביידע פריערדערמאנטע אנטדעקונגען זענען פארבונדן מיט דער האלשטאט קולטור.  

ביז דער ענדע פון דעם [[19טן י"ה|19טן יארהונדערט]] דער צוגאנג צום דארף איז געווען נאך דורך קליינע זעגל-שיפלעך אין דער אזערע אדער דורך שמאלע שטעגן. די קליינע צאל פון ערד וואס האט זיך געפונען צווישן דער געבערג-קייט און די ברעגן פון די אזערע, איז אויסגענוצט געווארן פאר בוי, און אפילו די באוועגונג צווישן די הייזער אין דעם קליינעם דערפל, איז געווען דורך שיפלעך אדער דורך א שטעג וואס האט דורכגעשניטן די משופע'דיגע בארגאראפן וואס האבן זיך געפונען העכער אים. די גרויסע ענגשאפט פון דעם פלאך אינעם דארף האט פאראורזאכט אז איינמאל אין 10-15 יאר האט מען ארויסגעגראבן די ביינער פון די טויטע פון זייערע קברים, און דערנאך זיי אריבערגעפירט צו א דלוסקמא (א ספעציאלער קאסטן וואס ווערט דערמאנט אין דער [[משניות|משנה]], און וועלכער ווערט באניצט צו באגראבן סקעלעטן), און אין דעם ביינער-[[מוזיי]] (דייטשיש: Beinhaus) וואס געפינט זיך אינעם דארף ווערן געהאלטן מער ווי 1,200 קאפ-שיידלעך, טייל פון זיי געפארבט און באצירט מיט פארשידענע געמעלן.