אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:רבי שלום רוקח"

רבי שלום איז [[געבורט|געבוירן]] [[חודש]] [[שבט]] אין [[יאר]] ה'תקמ"א אין דער [[שטאט]] [[בראד]] צו זיין [[פאטער]] רבי [[אלעזר רוקח (השני)|אלעזר רוקח]] פון די [[חכמי הקלויז פון בראד]], זון פון רבי [[משה רוקח (הראשון)|משה רוקח]], און אייניקל פון רבי [[אלעזר רוקח (הראשון)|אלעזר רוקח]] פארפאסער פון [[ספר]] "[[מעשה רוקח]]", און צו זיין [[מוטער]] א טאכטער פון רבי [[יהודה זונדל רמר"ז]].

זיין [[מאמע]] האט אים דאן געשיקט צו אירס א [[ברודער]] רבי [[ישכר דוב רמר"ז]] וועלכער איז געווען פון די [[חכמי הקלויז]] און [[בראד]] און האט דאן [[וואהנונג|געוואוינט]] און [[סקאהל]].

נאך זיין [[חתונה]] איז ער נתקרב (דערנענטערט) געווארן צו רבי [[שלמה לוצקער]] פערפאסער פון ספר "[[דברת שלמה]]" אדער בעקאנט אלס "דער לוצקער מגיד" וועלכער האט געוואוינט אין [[סיקאהל]] און איז געווען פון די אויסדערוועלטע [[תלמידים]] פון דעם [[מעזריטשער מגיד]] אדער ווי מאנכע רופן אים "דער רבי [[רבי בער]]", און פון איהם האט רבי שלום געלערענט די [[פונדאמענט|פונדאמענטן]] פון תורת ה[[חסידות]] און [[קבלה]].

רבי שלום האט געדארפט שטרענג בעהאלטן זיין דערנענטערונג צו חסידות וואס איז דאן נאך נישט געווען ברייט אקצעפטירט ביים ארטיגן יודנטום, אריינרעכענענדיג זיין [[שווער]] וואס איז געווען פון די חשובי העדה און וואלט זעהר נישט גענאסען קיין [[נחת רוח]] פון דעם אז זיין [[איידעם]] זאל זיין א חסיד (כאטש עס ווערט דערציילט אז זיין שווער איז געפארן צו רבי [[יעקב יצחק פון לובלין|יעקב יצחק הורוויץ]] דער חוזה פון לובלין האט ער אבער פילייכט געהאלטן אז חסידות איז נאר פאר עלטערע און נישט פאר יונגע לייט).

כאטש רבי שלום איז נתקרב געווארן צו חסידות דורך רבי שלמה'ן איז אנגענומן אז זיין "[[רבי מובהק]]" (פולשטענדיגער לעהרער) איז געווען רבי [[יעקב יצחק פון לובלין|יעקב יצחק הורוויץ]] דער חוזה פון לובלין וועלכער איז געווען אנגענומען אלס דער הויפט פירער פון די חסידישע [[באוועגונג]] זיינער צייט.

רבי שלום האט געזאגט אז די ליכט פון זיינע [[אויג]]ן זענען פארלאשן געווארן צוליב די פיל [[טרערן]] וואס ער האט פארגאסן אויף רבי [[ישראל פון רוזשין|ישראל פרידמאן]] דער "[[רוזשין|רוזשינער]]" ווען דער האט געשמאכטעט אין [[ארעסט]] צוליב א [[מסירה]].

רבי שלום'ס ערשטער לעהרער אין תורת ה[[חסידות]] איז געווען רבי [[שלמה לוצקער|שלמה]] דער [[מגיד]] פון [[לוצק]].

דער מערסט באקאנטער [[חסיד]] פון רבי שלום'ן איז געווען רבי [[שלום קאמינקער]], וועלכער איז געווען א פייערדיגע חסיד זיינער און איז געפארן צו אים זעהר אפט.

דער גרעסטער און מערסט בעקאנטער תלמיד פון רבי שלום איז רבי [[חיים האלבערשטאם]] באקאנט אלס '''"[[צאנז|צאנזער]] רב"''', אדער '''"דער [[דברי חיים]]"''' פון [[סאנז|צאנז]].

רבי [[שלום מרדכי הכהן שוואדראן]] בעקאנט אלס '''"ברעזשאנער רב"''', ער איז געווען דער גרעסטער [[פוסק]] אין [[גאליציע]], און פון די גרעסטע אין די וועלט, זיינער צייט. ער האט פערפאסט דעם ספר [[שאלות ותשובות]] '''"[[תכלת מרדכי]]"'''.

רבי [[יחזקאל שרגא האלבערשטאם]] בעקאנט אלס דער '''"[[דברי יחזקאל]]"''' פון [[שינאווא]], אדער '''"דער שינאווער רב"''', זון פון רבי [[חיים האלבערשטאם]] פון [[סאנז|צאנז]].

רבי [[אורי פון סאמבאר]] איז געווען פון די חשוב'ע תלמידים פון רבי שלום רוקח, און אויף זיין איניציאטיוו איז ער געווארן א [[רבי]] פון [[חסידים]] נאך יארן וואס ער האט פראבירט בעהאלטן זיין גאט-דינסט ([[עבודה]]) פון די אויגן פון מענטשן.

רבי [[חנוך העניך דוב מייער]] בעקאנט אלס דער '''"[[לב שמח]]"''' פון [[אלעסק]], וועלכער איז געווען אן איידעם ביי רבי שלום'ן.