מייבאים כמותיים, בדוקי עריכות אוטומטית, ביוראקראטן, אינטערפעיס רעדאקטארן, emailconfirmed, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, מנטרים, סיסאפן, צוות טכני, מייבאים, מעדכנים, אספקלריה רעדאקטארן
102,362
רעדאגירונגען
ק
החלפת טקסט – "רבי [[" ב־"[[רבי "
ק (החלפת טקסט – "צעהן" ב־"צען") |
ק (החלפת טקסט – "רבי [[" ב־"[[רבי ") |
||
| שורה 10: | שורה 10: | ||
ער איז אויפגעהאדעוועט געווארן ביי זיין זיידן רבי אלימלך סג"ל לאווי, וואס האט גאר שטארק מחבב געווען זיין אייניקל, והעיד עליו אז ער וועט נאך זיין א פועל ישועות בקרב הארץ. ווען ער האט געווען צוועלף יאר אלט, איז ער געפארן לערנען אין די ישיבה פון זיין פעטער, רבי אשר לאווי, אין קאלוב. אין יאר תש"ג, מיטן [[צווייטן וועלט קריג]], האט מען אים געשלעפט צום אונגארישער ארבעטס-דינסט (מונקא-טאבאר). און נאכדעם געשיקט געווארן אינעם לאגער אין [[קאשוי]]. די דארטיגע קאשויער אידן האבן רחמנות געהאט אויף דעם בחור, און אים באהאלטן פון די דייטשן וואס האבן אים געזוכט מיט לעכט, נאכדעם וואס ער האט זיך נישט געשטעלט. שארית הפליטה פארציילן, אז איינמאל בימי הזעם האבן די דייטשע מלאכי חבלה געוואלט אומברענגען דעם צדיק ווייל ער האט זיך באהאלטן און געלערענט, ווען דער דייטש איז געקומען נעבן דעם צדיק האט ער אויפגעהויבן זיין האק להמיתו, ווי נאר דער צדיק האט דאס געזען האט ער אים אנגעקוקט מיט זיינע הייליגע אויגן, און א שרעק איז אים באפאלן, און ער האט אפגעלאזט דעם האק און איז אנטלאפן. אויפן פראגע פונעם אויבערהאר פארוואס ער האט אים נישט געהרג'ט, האט ער געזאט: איך ווייס נישט צי דער מענטש איז מלאך אדער א מכשף, אבער ווי נאר איך האב אים אנגעקוקט האט מיר דעם שלאק באטראפן. שפעטער האט מען אים געפירט צום לאגער אין [[מארגארעטין]]. וואו ער איז מיט נסים באפרייט געווארן אום כ"ב כסלו דורך דער [[רויטע ארמיי|רויטער ארמיי]] ווען זיי האבן איינגענומען די שטאט. | ער איז אויפגעהאדעוועט געווארן ביי זיין זיידן רבי אלימלך סג"ל לאווי, וואס האט גאר שטארק מחבב געווען זיין אייניקל, והעיד עליו אז ער וועט נאך זיין א פועל ישועות בקרב הארץ. ווען ער האט געווען צוועלף יאר אלט, איז ער געפארן לערנען אין די ישיבה פון זיין פעטער, רבי אשר לאווי, אין קאלוב. אין יאר תש"ג, מיטן [[צווייטן וועלט קריג]], האט מען אים געשלעפט צום אונגארישער ארבעטס-דינסט (מונקא-טאבאר). און נאכדעם געשיקט געווארן אינעם לאגער אין [[קאשוי]]. די דארטיגע קאשויער אידן האבן רחמנות געהאט אויף דעם בחור, און אים באהאלטן פון די דייטשן וואס האבן אים געזוכט מיט לעכט, נאכדעם וואס ער האט זיך נישט געשטעלט. שארית הפליטה פארציילן, אז איינמאל בימי הזעם האבן די דייטשע מלאכי חבלה געוואלט אומברענגען דעם צדיק ווייל ער האט זיך באהאלטן און געלערענט, ווען דער דייטש איז געקומען נעבן דעם צדיק האט ער אויפגעהויבן זיין האק להמיתו, ווי נאר דער צדיק האט דאס געזען האט ער אים אנגעקוקט מיט זיינע הייליגע אויגן, און א שרעק איז אים באפאלן, און ער האט אפגעלאזט דעם האק און איז אנטלאפן. אויפן פראגע פונעם אויבערהאר פארוואס ער האט אים נישט געהרג'ט, האט ער געזאט: איך ווייס נישט צי דער מענטש איז מלאך אדער א מכשף, אבער ווי נאר איך האב אים אנגעקוקט האט מיר דעם שלאק באטראפן. שפעטער האט מען אים געפירט צום לאגער אין [[מארגארעטין]]. וואו ער איז מיט נסים באפרייט געווארן אום כ"ב כסלו דורך דער [[רויטע ארמיי|רויטער ארמיי]] ווען זיי האבן איינגענומען די שטאט. | ||
אין יאר תש"ו האט ער חתונה געהאט מיט מרת חווה די טאכטער פון רבי יהודה וויינגארטן, אן אייניקל פון | אין יאר תש"ו האט ער חתונה געהאט מיט מרת חווה די טאכטער פון רבי יהודה וויינגארטן, אן אייניקל פון [[רבי אלימלך פון ליזשענסק]]. די איבערלעבנדע טאהשער חסידים האט אים באשטימט אלץ רבי. ער האט געפירט זיין הויף אין [[נירעדהאז]] פאר צוויי און א האלב יאר ביז תשי"א, ווען ער האט אבער געזען די אויפשטאנד פון קאמוניזם, האט ער זיך אויפגעהויבן אין עמיגרירט מיט א ענגע צאל חסידים קיין מאנטריאל. די צוויי הויפט חסידים וואס זענען געשטאנען מיט אים די גאנצע צייט זענען געווען ר' בנימין זאב זוסמאן ז"ל, און ר' שלמה יעקב זילבער. ביידע האבן מאריך ימים געווען, און ליגן ביידע באהאלטן אין טאהש נעבן אים. | ||
ער האט זיך אריבער געצויגן אין [[מאנטרעאל]], [[קאנאדע]] אדר תשי"א. אום י"ד תשרי תשי"ג איז די טאהשער קהלה ([[פראנצויזיש]]: Tasher Congrégation) אין מאנטרעאל געגרינדעט געווארן. צען יאר שפעטער, אין תשכ"ג, האט ער געגרינדעט א שטעטל "[[קרית טאהש]]". אנפאנג האט דאס שטעטל פארמאגט בלויז אכצן הייזער, כהיום וואוינען דארט איבער פינף הונדערט משפחות. | ער האט זיך אריבער געצויגן אין [[מאנטרעאל]], [[קאנאדע]] אדר תשי"א. אום י"ד תשרי תשי"ג איז די טאהשער קהלה ([[פראנצויזיש]]: Tasher Congrégation) אין מאנטרעאל געגרינדעט געווארן. צען יאר שפעטער, אין תשכ"ג, האט ער געגרינדעט א שטעטל "[[קרית טאהש]]". אנפאנג האט דאס שטעטל פארמאגט בלויז אכצן הייזער, כהיום וואוינען דארט איבער פינף הונדערט משפחות. | ||
| שורה 38: | שורה 38: | ||
==קינדער== | ==קינדער== | ||
*רבי מרדכי (נפטר געווארן [[י"ח טבת]] [[ה'תשנ"ח]]), האט געהייראט מרת אסתר רחל, טאכטער פון | *רבי מרדכי (נפטר געווארן [[י"ח טבת]] [[ה'תשנ"ח]]), האט געהייראט מרת אסתר רחל, טאכטער פון [[רבי יחזקאל שרגא מערץ]]. | ||
*מרת צירל (נפטר געווארן י"ז שבט ה'תשפ"א) ווייב פון רבי אביגדור דניאל פיש, [[האדאס|האדאסער]] רבי פון וויליאמסבורג. | *מרת צירל (נפטר געווארן י"ז שבט ה'תשפ"א) ווייב פון רבי אביגדור דניאל פיש, [[האדאס|האדאסער]] רבי פון וויליאמסבורג. | ||
*מרת ברכה חנה (נפטר געווארן [[כ"ג אייר]] [[ה'תשס"ו]]), ווייב פון רבי יוסף מאיר מייער, [[ליזשענסק|ליזשענסקער]] רבי פון מאנסי. | *מרת ברכה חנה (נפטר געווארן [[כ"ג אייר]] [[ה'תשס"ו]]), ווייב פון רבי יוסף מאיר מייער, [[ליזשענסק|ליזשענסקער]] רבי פון מאנסי. | ||
*מרת פריידל שרה, ווייב פון רבי אברהם הכהן כ"ץ, [[רבי]] און ראש ה[[כולל]]ים פון קהל טאהש-[[מאנסי]]. | *מרת פריידל שרה, ווייב פון רבי אברהם הכהן כ"ץ, [[רבי]] און ראש ה[[כולל]]ים פון קהל טאהש-[[מאנסי]]. | ||
*מרת שאשא אלטא מלכה, ווייב פון הרב יוסף ירחמיאל כהנא, אדמו"ר מ'ספינקא/מאנטריאל און ראש הכוללים אין קרית טאהש און זון פון רבי משה אליקים בריעה זצ"ל, [[ספינקא|ספינקער]] רבי פון [[בני ברק]]. | *מרת שאשא אלטא מלכה, ווייב פון הרב יוסף ירחמיאל כהנא, אדמו"ר מ'ספינקא/מאנטריאל און ראש הכוללים אין קרית טאהש און זון פון רבי משה אליקים בריעה זצ"ל, [[ספינקא|ספינקער]] רבי פון [[בני ברק]]. | ||
* | *[[רבי אלימלך לאווי|אלימלך]], דער היינטיגער טאהשער רבי, האט געהייראט מרת אסתר מלכה, טאכטער פון [[רבי נפתלי צבי לאבין]], [[זידיטשוב (חסידות)|זידיטשויווער]] רבי פון [[וויליאמסבורג]]. | ||
== זעט אויך == | == זעט אויך == | ||