אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "ליקוטי אמרים תניא"

נאך וואס עס איז ארויס געקומען דער ספר, איז ארויס [[רבי אברהם פון קאליסק|רבי אברהם קאליסקער]] דער בעל התניא'ס נאנטער פריינד, אנטקעגן דעם ספר און האט געטאנעט אז נישט דאס איז דער דרך החסידות{{הערה|אגרות קודש לרבי שניאור זלמן נספחים 22 - 23, עמ' תצ"ח.}}. ער האט געטאנעט אז די רבי'ס - דהיינו דער [[מזריטשער מגיד]] און [[רבי מנחם מנדל פון וויטבסק]] "פלעגן אכטונג געבן אז פאר רוב חסידים האבן זיי גערעדט נאר דברי מוסר און אמונת חכמים" {{ביאור|אין מקור אויף לשון הקודש: שהיו נשמרים ונזהרים מאד בדבריהם שלא להשמיע לרוב החסידים ורובם ככולם, כי אם בדרך [[מוסר]] ולהכניסם בברית [[אמונת חכמים]]}}. ער האט געהאלטן אז רוב חסידות דארף זיין געבויט אויף 'אמונת חכמים' און [[יראת שמים]], אבער סודות התורה, וואס דאס האט דער 'בעל התניא' געשריבן אין ספר, דארף מען רעדן נאר פאר בני עלייה{{הערה|אגרות קודש שנדפסו בסוף ספר [[פרי הארץ]], אגרת נז.}}. דער מחלוקת איז זייער גרויס געווארן אין נאך צדיקים זענען אריינגעמישט געווארן, ווי [[רבי ברוך פון מז'יבוז']] און [[רבי אשר פרלוב (הראשון)|רבי אשר פון סטולין]], אבער [[רבי לוי יצחק פון ברדיצ'וב]] איז יא געגאנגן מיטן 'בעל התניא'{{הערה|אגרות בעל התניא ובני דורו עמ' קסט.}}. און [[רבי נחמן מברסלב]] האט פראבירט מאכן שלום צווישן זיי ביי זיין באזוך אין ארץ ישראל אין יאר תקנ"ט ([[1799|1799 למנינם]]){{הערה|שבחי הר"ן, סימן כ'. חיי מוהר"ן סימן ט}}. {{ביאור|צוליב די מחלוקת איז אריבער בערך-15 משפחות פון חב"ד וואס האבן געווינט אין [[טבריה]] צו [[חברון]], אין געבויעט דארט די [[חב"ד]]'סקער געגנט, {{הערה|ראו גם: ח' שטימן כ"ץ, '''ראשיתן של עליות החסידים''', [[יד בן צבי]], עמ' 111}}}}.