אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:אורי צבי גרינבערג"

אין סוף פון דער מלחמה האָט גרינבערג זיך אומגעקערט קיין לעמבערג און אין נאָוועמבער 1918 איז ער געוואָרן אן עד פון א שוידערליכן פּאָגראָם, וואָס פּאָליאקן האָבן געמאכט אויף די לעמבערגער ייִדן. אין 1919 האָט דער דיכטער ארויסגעגעבן אין לעמבערג זיין צווייט בוך – "אין צייטנס רויש". אין 1920 איז ער אריבערגעפאָרן קיין [[ווארשע]]. דאָרט איז ער געוואָרן באנאנד מיט [[פּרץ מארקיש]] און [[מלך ראוויטש]] איינער פון די גרינדער פון דער ייִדישער עקספּרעסיִאָניסטישער ליטעראטור-גרופּע "כאליאסטרע". באנאנד מיט ייִדיש האָט ער פארעפנטליכט לידער אויך אויף העברעאיש. אין 1921 זענען אין ווארשע דערשינען גרינבערגס פּאָעמע "מעפיסאָ" און זיין לידער-בוך "פארנאכטן-גאָלד". אין 1922 האָט ער אָנגעהויבן ארויסצוגעבן א ליטעראטור-זשורנאל מיטן נאָמען "[[אלבאטראס (צייטשריפט)|אלבאטראָס]]". אויף זיינע שפּאלטן האָט דער דיכטער פארעפנטליכט זיין פּאָעמע "אין מלכות פון צלם". די פּוילישע מאכט-אָרגאנען האָבן אים פאר דעם באשולדיגט אין פארשוועכן דאָס קריסטליכע גלויבן און פארבאָטן ארויסגעבן "אלבאטראָס".