אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רבי יצחק פון דראהאביטש"
(←ביאגראפיע: שטייט דארט בעיקר נאר איבער זיין זון ר' מיכל; קומט אין קומענדיגן שטיקל) |
ק (←דערנענטערט זיך צו חסידות: הגהה) |
||
| שורה 8: | שורה 8: | ||
אין זיינע לעצטע יארן האט ער געדינט אלס מגיד אין [[ארכעוו]], וואו ער איז אויך דארט אוועק אין ז' ניסן ה'תק"י, און איז דארט באערדיגט. | אין זיינע לעצטע יארן האט ער געדינט אלס מגיד אין [[ארכעוו]], וואו ער איז אויך דארט אוועק אין ז' ניסן ה'תק"י, און איז דארט באערדיגט. | ||
== | == דערנענטערונג צו חסידות == | ||
ס'ווערט | ס'ווערט דערציילט אז ער פלעגט יעדע נאכט ביי [[קריאת שמע שעל המיטה]] זאגן דעם פסוק "בידך אפקיד רוחי" ({{תנ"ך|תהלים|לא|ו|קצר=כן}}) און איז גלייך אנטשלאפן געווארן, און אויב האט זיך געמאכט און ער איז נישט גלייך איינגעשלאפן האט ער געוואוסט אז דאס איז צוליב וואס ער האט עפעס געזינדיגט אין דעם טאג, און ער דארף [[תשובה]] טון דערויף. אמאל האט זיך אזוי געמאכט, און ער האט דורכגעטראכט זיינע מעשים און נישט געפונען גארנישט, ביז ער האט זיך דערמאנט אז ער האט געהערט ליצנות רייד איבער דעם [[בעל שם טוב]], און ער האט נישט מוחה געווען דערויף, האט ער זיך גלייך אויפגעהויבן און געפארן קיין [[מעזשביזש]] אים מפייס צו זיין. צומארגנס האט ער געדאוונט אין [[בית המדרש]] אינאיינעם מיטן בעש"ט, און ביי [[קריאת התורה]] האט דער בעש"ט אים [[עליה|ארויפגערופן]] צום [[ספר תורה]] (טראץ וואס ער האט אים נישט געקענט בעפאר) מיטן טיטל "מורה מורינו רבי יצחק ב"ר יוסף", און האט אים דערנאך געזאגט: "מורי ורבי האט זיך געווערטלט אויפן בעש"ט, און איז געפארן אזא וועג, דער בעש"ט איז אים מוחל בלב שלם". נאך די מעשה איז ער שוין געבליבן א תלמיד פון בעש"ט{{הערה|נתיב מצוותיך, נתיב היחוד שביל ד' אות ד'}}. | ||
אויך איז אנגענומען ביי חסידים, אז קומענדיג צום ערשטן מאל האט דער בעש"ט געהייסן אים זייער מכבד זיין, זאגנדיג אז רבי יצחק האט באקומען פון הימל גאר א נידריגע [[נשמה]], און האט דאס דערהויבן ביז צום מעלה פון [[רבי שמעון בר יוחאי]]{{הערה|אגרא דפרקא אות כט}}. | |||
זיין | זיין זון רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב האט געזאגט, אז אין יעדן טאג איז מען מכבד אדער אים אדער זיין טאטן צו זאגן א דרשה אין א געוויסן היכל אין [[גן עדן]]; איין טאג זיין טאטן צוליב וואס ער איז דער טאטע פון רבי יחיאל מיכל, און איין טאג אים צוליב וואס ער איז דער זון פון רבי יצחק{{הערה|התגלות הצדיקים דף כג}}. | ||
== צו ליינען מער == | == צו ליינען מער == | ||
רעוויזיע פון 07:40, 14 מערץ 2023
רבי יצחק פון דראהאביטש (נפטר ז' ניסן ה'תק"י) איז געווען א מגיד מישרים, פון די ערשטע און די גרעסטע תלמידים פון דער בעל שם טוב, און איז געווארן אנגערופן א "תלמיד חבר" זיינער. ער איז געווען דער פאטער פון זלאטשוב'ער מגיד.
ביאגראפיע
געבוירן [1] צו רבי יוסף ספראווידליווער פון פיסטין, וואס איז גערופן געווארן מיטן טיטל "רבי יוסף איש אמת", און צו יענטא וואס איז גערופן געווארן מיטן טיטל "יענטא הנביאה". אין יוגנט האט ער געדינט אלס מגיד מישרים אין אוסטראה, ווען דאן איז ער נאך געווען א מתנגד צו חסידות, אבער אין די תקופה וואס ער האט געדינט אין דראהביטש איז ער געווארן א תלמיד פון דער בעל שם טוב.
אין דראהביטש האט דאן געדינט אלס רב רבי יצחק האמבורגער, און רבי יצחק פון דראהאביטש האט געדינט אלס דיין און אלס מגיד מישרים. טראץ וואס זיי זענען געגאנגען אויף אנדערע וועגן (רבי איציקל האמבורגער איז געווען א מתנגד, און רבי יצחק פון דראהביטש האט געהערט צו די חסידים), האט געהערשט צווישן זיי א ליבשאפט.
אין זיינע לעצטע יארן האט ער געדינט אלס מגיד אין ארכעוו, וואו ער איז אויך דארט אוועק אין ז' ניסן ה'תק"י, און איז דארט באערדיגט.
דערנענטערונג צו חסידות
ס'ווערט דערציילט אז ער פלעגט יעדע נאכט ביי קריאת שמע שעל המיטה זאגן דעם פסוק "בידך אפקיד רוחי" (
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:תנ"ך
פאראמעטער [ קצר ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:תנ"ך) נמצא פרמטר לא בשימוש "קצר=".תהלים לא, ו) און איז גלייך אנטשלאפן געווארן, און אויב האט זיך געמאכט און ער איז נישט גלייך איינגעשלאפן האט ער געוואוסט אז דאס איז צוליב וואס ער האט עפעס געזינדיגט אין דעם טאג, און ער דארף תשובה טון דערויף. אמאל האט זיך אזוי געמאכט, און ער האט דורכגעטראכט זיינע מעשים און נישט געפונען גארנישט, ביז ער האט זיך דערמאנט אז ער האט געהערט ליצנות רייד איבער דעם בעל שם טוב, און ער האט נישט מוחה געווען דערויף, האט ער זיך גלייך אויפגעהויבן און געפארן קיין מעזשביזש אים מפייס צו זיין. צומארגנס האט ער געדאוונט אין בית המדרש אינאיינעם מיטן בעש"ט, און ביי קריאת התורה האט דער בעש"ט אים ארויפגערופן צום ספר תורה (טראץ וואס ער האט אים נישט געקענט בעפאר) מיטן טיטל "מורה מורינו רבי יצחק ב"ר יוסף", און האט אים דערנאך געזאגט: "מורי ורבי האט זיך געווערטלט אויפן בעש"ט, און איז געפארן אזא וועג, דער בעש"ט איז אים מוחל בלב שלם". נאך די מעשה איז ער שוין געבליבן א תלמיד פון בעש"ט[2].
אויך איז אנגענומען ביי חסידים, אז קומענדיג צום ערשטן מאל האט דער בעש"ט געהייסן אים זייער מכבד זיין, זאגנדיג אז רבי יצחק האט באקומען פון הימל גאר א נידריגע נשמה, און האט דאס דערהויבן ביז צום מעלה פון רבי שמעון בר יוחאי[3].
זיין זון רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב האט געזאגט, אז אין יעדן טאג איז מען מכבד אדער אים אדער זיין טאטן צו זאגן א דרשה אין א געוויסן היכל אין גן עדן; איין טאג זיין טאטן צוליב וואס ער איז דער טאטע פון רבי יחיאל מיכל, און איין טאג אים צוליב וואס ער איז דער זון פון רבי יצחק[4].
צו ליינען מער
- מכון ברכת יוסף, זיכרון לראשונים, (כתבי רבי משה חיים קליינמן), אשדוד תשס"ט, זייטן יז - לח.
דרויסנדע לינקס
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:אוצר החכמה
פאראמעטער [ זייט ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע דוד הלחמי, רבי יצחק ברבי יוסף מאיר מדרוהוביץ, אין ספר "חכמי ישראל", תל אביב תשי"ח זייטל.- תורת המגיד מזלאטשוב אויף אוצר החכמה זייטל, חלק התולדות, זייט ה-כא.
רעפערענצן
cc-by-sa 3.0 ערלויבעניש • אריגינעלער בלאט • ביישטייערער