מייבאים כמותיים, בדוקי עריכות אוטומטית, ביוראקראטן, אינטערפעיס רעדאקטארן, emailconfirmed, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, מנטרים, סיסאפן, צוות טכני, מייבאים, מעדכנים, אספקלריה רעדאקטארן
102,362
רעדאגירונגען
←די אביונים: געשניטן פון ציטאט וואס שוין אויסגעשמועסט באזונדער
אין תקציר עריכה |
(←די אביונים: געשניטן פון ציטאט וואס שוין אויסגעשמועסט באזונדער) |
||
| שורה 31: | שורה 31: | ||
די ראשונים טייטשן אז אן "אביון" איז איינער וואס פארמאגט גארנישט, ד.ה. ער איז מער פארארעמט פון א געווענליכער "עני"{{הערה|{{תנ"ך|דברים|טו|ד|קצר=כן|מפרש=רש"י}}; אבן עזרא נוסח שני און ר"מ חלאיו אויף {{תנ"ך|אסתר|ט|כב|קצר=כן}}}}, און לויט איינעם פון די [[אחרונים]] דארף מען אכטונג געבן צו געבן די מתנות דווקא פאר אזעלכע אביונים{{הערה|מקור חיים פון חות יאיר, סימן תרצ"ד, ס"ק ג'}}; אנדערע קריגן אבער און האלטן אז מען קען געבן אויך פאר געווענליכע ארעמעלייט{{הערה|ערוך השולחן, אורח חיים, סימן תרצ"ד, סעיף ג'. דער ערוך השולחן ערקלערט דארט אז ס'איז נאך א גרעסערע מצוה צו געבן פאר עניים, ווייל זיי שעמען זיך צו בעטן, און דער פסוק קומט זאגן אז '''אפילו''' פאר אביונים, וועלכע שעמען זיך נישט, קען מען אויך געבן; אזוי טייטשט אויך דער טעמא דקרא אויף {{תנ"ך|אסתר|ט|כב|קצר=כן}}. זעט אויך דרשות חתם סופר, דף קע"ו עמוד ד', אז מען קען געבן פאר לומדי תורה וואס זיי דארפן געשטיצט ווערן, אויך אויב זיי זענען נישט ממש ארעמעלייט.}}. | די ראשונים טייטשן אז אן "אביון" איז איינער וואס פארמאגט גארנישט, ד.ה. ער איז מער פארארעמט פון א געווענליכער "עני"{{הערה|{{תנ"ך|דברים|טו|ד|קצר=כן|מפרש=רש"י}}; אבן עזרא נוסח שני און ר"מ חלאיו אויף {{תנ"ך|אסתר|ט|כב|קצר=כן}}}}, און לויט איינעם פון די [[אחרונים]] דארף מען אכטונג געבן צו געבן די מתנות דווקא פאר אזעלכע אביונים{{הערה|מקור חיים פון חות יאיר, סימן תרצ"ד, ס"ק ג'}}; אנדערע קריגן אבער און האלטן אז מען קען געבן אויך פאר געווענליכע ארעמעלייט{{הערה|ערוך השולחן, אורח חיים, סימן תרצ"ד, סעיף ג'. דער ערוך השולחן ערקלערט דארט אז ס'איז נאך א גרעסערע מצוה צו געבן פאר עניים, ווייל זיי שעמען זיך צו בעטן, און דער פסוק קומט זאגן אז '''אפילו''' פאר אביונים, וועלכע שעמען זיך נישט, קען מען אויך געבן; אזוי טייטשט אויך דער טעמא דקרא אויף {{תנ"ך|אסתר|ט|כב|קצר=כן}}. זעט אויך דרשות חתם סופר, דף קע"ו עמוד ד', אז מען קען געבן פאר לומדי תורה וואס זיי דארפן געשטיצט ווערן, אויך אויב זיי זענען נישט ממש ארעמעלייט.}}. | ||
דער [[רמב"ם]] פסק'נט:{{ציטוט|תוכן= | דער [[רמב"ם]] פסק'נט:{{ציטוט|תוכן=ואין מדקדקין במעות פורים, אלא כל הפושט ידו ליטול, נותנין לו; ואין משנין מעות פורים לצדקה אחרת.|מקור={{רמב"ם||מגילה|ב|טז}}}} | ||
עס איז אנגענומען צווישן די פוסקים אז אויב האט מען געגעבן די צוויי מתנות פאר איין ארעמאן, אפילו אין צוויי באזונדערע נתינות, האט מען נישט יוצא געווען{{הערה|שערי תשובה, סימן תרצ"ד סק"א. דער הלכות קטנות, חלק ב', סימן לט, איז מסופק דערין.}}. אפילו ווען ער געבט פאר צוויי ארעמעלייט וועלכע לעבן פון איין קאסע, ווי מאן און ווייב אדער פאטער און זון, איז פארהאן א דעה אז עס רעכנט זיך נאר ווי איין מתנה{{הערה|ערוך השולחן סימן תרצ"ד סק"ב}}; אנדערע קריגן אבער דערויף{{הערה|בנין עולם סימן ל"ו לגבי מאן און ווייב, און מהרש"א אין חידושי אגדות אויף {{בבלי|מגילה|ז|א|ללא=שם}} לגבי פאטער און זון.}}. | עס איז אנגענומען צווישן די פוסקים אז אויב האט מען געגעבן די צוויי מתנות פאר איין ארעמאן, אפילו אין צוויי באזונדערע נתינות, האט מען נישט יוצא געווען{{הערה|שערי תשובה, סימן תרצ"ד סק"א. דער הלכות קטנות, חלק ב', סימן לט, איז מסופק דערין.}}. אפילו ווען ער געבט פאר צוויי ארעמעלייט וועלכע לעבן פון איין קאסע, ווי מאן און ווייב אדער פאטער און זון, איז פארהאן א דעה אז עס רעכנט זיך נאר ווי איין מתנה{{הערה|ערוך השולחן סימן תרצ"ד סק"ב}}; אנדערע קריגן אבער דערויף{{הערה|בנין עולם סימן ל"ו לגבי מאן און ווייב, און מהרש"א אין חידושי אגדות אויף {{בבלי|מגילה|ז|א|ללא=שם}} לגבי פאטער און זון.}}. | ||