רוי:געארגי זשוקאוו

געארגי זשוקאוו

געארגי קונסטאנטינאוויטש זשוקאוו (רוסיש: Гео́ргий Константи́нович Жу́ков) (געבוירן 1טן דעצעמבער 1896 - געשטארבן 18טן יוני 1974) איז געווען אן אפיציר, שעף פון גענעראל שטאב, און קריגס מיניסטער, אין דער רויטער ארמיי.

פריערדיקע יארן

געבוירן אין קלוגע פראווינץ, אין א דארף סטרעלקאווקע, צו ארעמע דארפסלייט, ביי די פופצן יאר, איז ער געקומען קיין מאסקווע, ארבעטן אלס א סטאלער, ביי דער ערשטער וועלט מלחמה, איז ער מאביליזירט געווארן אין דער רוסישער ארמיי, און ער האט באקומען צוויי אויסצייכענונגען, פאר זיין בראווקייט, און ער איז געהעכערט געווארן אין ראנג.

נאך דער אקטאבער רעוואלוציע, האט געאורגי זיך אנגעשלאסן צו די קאמוניסטן, ער איז געווען פון די אונטערדרוקער, פון די דארפסלייט, וואס האבן זיך קעגן געשטעלט, דאס אוועק נעמען פעלדער פון זיי, ווי די קאמוניסטן האבן פארלאנגט, ער האט באקומען דעם רויטן פאן אויסצייכענונג, פאר זיינע אויפטוען.

אין 1923, איז זשוקאוו געווארן, קאמאנדיר פון א רעגימענט רייטער, און אין 1930, א קאמאנדיר פון א בריגאדע. ער איז געווען באוויסט פאר א פונקטליכער אין דיסציפלין, ער האט זייער געהאלטן פון מאדערנירטע קריג, געפאנצערטע טאנקן.

סטאליןס '"אויפרייניגונג'" פון די פארטיי, האט נישט געהאט קיין איינפלוס אויף אים, און ער איז געבליבן אינעם מיליטער,

ווען די יאפאנישע מיליטער, האט אינוואדירט מאנגאליי, 1939 איז זשוקאוו געווען דער גענעראל, וואס האט ארויסגעטריבן די יאפאנעזער פון דארט, און די סאוועטן האבן געווינען, ער האט באקומען דעם, סאוועטן פארבאטן אויסצייכענונג, און ער איז געווארן קאמאנדיר פון קיעווער גובערניע. דאס האט ער אנגעהאלטן ביז דער נאצישער אינוואזיע אין רוסלאנד, ביים אפעראציע בארבאראסע.

צווייטע וועלט מלחמה

אין 1941, איז ער געווארן שעף פון גענעראל שטאב, און ווען די דייטשן האבן אטאקירט, און נאכדעם ביי די מלחמות, האט ער געווינען גלענצענדע ניצחונות, לענינגראד איז געשטאנען פארן צאמפאל, און ער איז געווארן קאמאנדיר פון די שטאט, און ער האט באוויזן אפצושטויסן די וועהרמאכט.

דערנאך איז ער אריבער געברענגט געווארן קיין מאסקווע, די נאציס זענען געווען 23 קילאמעטער, ווייט פונעם שטאט, ער האט זיי פארטריבן אין א קאנטער-אטאקע, אינעם קורסק קריג האט ער געווינען די קריג, און נאכדעם באוויזן צו באפרייען בעלארוס.

ער איז געווארן נאכדעם קאמאנדיר, פונעם ערשטן בעלארוסישן ארמיי, און ער האט אטאקירט בערלין,די 16טע אפריל 1945, אין א קריג קעגן צייט, אויף איוואן קוניאוו, וואס האט אנגעפירט דעם ערשטן אוקראינישן ארמיי.

אויפן 9טע מיי 1945, האט זשוקאוו אונטערגעשריבן, אויפן אונטערגעבנס דאקומענט, פון די דייטשן.

נאך דער מלחמה

נאכן מלחמה, איז ער געווען קאמאנדיר פון די רוסישע קרעפטן, אין מזרח דייטשלאנד, און ביים מארש פון באזיגן, איז זיין גרויסקייט, און העלדישקייט געווען גרעסער ביי די רוסישע פאלק, ווי פון סטאלין, און דערפאר איז ער אנידער געשטעלט געווארן פון זיין אמט.

ער איז געווארן גענעראל פון אדעס אומגעגנט, א נישטיגע פאזיציע.

ווען סטאלין איז געשטארבן, האט ער געשטיצט כרוסטשאוו, און ער האט זיך אריינגעדרייט אינעם פאליטיק, און אין 1953 איז ער געווארן וויצע קריגס מיניסטער, און 1955, איז ער געווארן קריגס מיניסטער.

דערנאך האט כרוסטשאוו מורא באקומען פון זיין פערזענליכקייט, און אלע זיינע טיטלען, אינעם פארטיי, און אינעם מיליטער, זענען אוועקגענומען געווארן, ער איז באשולדיקט געווארן, אין ווילן אטאקירן די רעגירונג, מיטן נוצן דאס מיליטער,

ווען ברעזשענאוו איז ארויף צום מאכט, איז זיין כבוד צוריק געגעבן געווארן צו אים, ער האט ארויס געגעבן א בוך, אויף זיין לעבן.

ער איז געשטארבן דעם 18טן יוני 1974 אין מאסקווע.