באַקוקן דעם קאוד פון דרעפט:כוחי ועוצם ידי

{{דרעפט}}
<!-- הייבט אן רעדאגירן אונטער די שורה -->
'''{{מנוקד|כֹּחִי וְעֹצֶם יָדִי}}''' (מיין קראפט און דער שטארקייט פון מיין האנט) איז אן [[אויסדרוק]] אין [[לשון קודש]] וואס געפינט זיך אין דער תורה אין [[פרשת עקב]], אין [[ספר דברים]]. דאס אויסדרוק באצייכענט דאס געפיל פון א מענטש אדער א גרופע וואס מיינט אז זיינע אייגענע מענטשליכע כוחות האבן עפעס אויפגעטון און אנערקענט נישט אדער גלייבט נישט אז ער קען גארנישט טון אויף דער וועלט אנעם [[אייבערשטער|אייבערשטן]].

מען ניצט דעם אויסדרוק לגבי א מענטש וואס ווייזט ארויס שטאלץ און [[גאוה]] אויף זיינע אייגענע כוחות, כאילו די כוחות צו טון א מוצלח'דיגע פעולה זענען נישט געגעבן געווארן צו אים דורכ'ן אייבערשטן.

דער פסוק ווערט דערמאנט אין עטליכע ערטער אין די [[ראשונים]], און [[דרשן|דרשנים]] זענען געוואוינט זיך צו באנוצן דערמיט, איבערהויפט אין פרשת עקב און ווען מען רעדט פון ענינים פון [[מוסר]] און [[בטחון]].

דאס אויסדרוק איז אויך פארברייטערט געווארן פאר א פאל וואו די הצלחה איז געקומען א דאנק דרויסענדיגע סיבות, בשעת וואס דער מענטש טוט עס מייחס זיין צו זיך, כאילו ס'איז געקומען דורך אים אליין{{מקור}}.