רוי:חדש
| מקרא | ויקרא כג, יד |
|---|---|
| משנה | מנחות פרק י' |
| תלמוד בבלי | מנחות עא |
| משנה תורה | משנה תורה לרמב"ם, ספר קדושה, הלכות מאכלות אסורות, פרק ב', הלכה ה' |
| שולחן ערוך | שולחן ערוך, יורה דעה, סימן רצ"ג |
| ספרי מניין המצוות |
ספר המצוות, לאו קפ"ט, ספר המצוות, לאו ק"צ, ספר המצוות, לאו קצ"א ספר החינוך, מצוה ש"ג, מצוה ש"ד, מצוה ש"ה |
אין חומש[1] ווערט געזאגט אז ווען מען שניידט אין ארץ ישראל נייע תבואה, זאל מען דעם ערשטן שניט, דעם "עומר", ברענגען פאר א קרבן, און איידער מען ברענגט דעם דאזיגן עומר טאר מען פון דער נייער תבואה נישט עסן. די דאזיגע פארבאטענע נייע תבואה האט אין דער משנה און גמרא[2] געהייסן "חדש" (ניי).
דעם עומר האט מען מקריב געווען אין בית המקדש דעם צווייטן טאג פסח. אבער אויך נאכן חורבן פון בית המקדש, ווען מען האט נישט מקריב געווען מער קיין עומר, האט מען פארבאטן צו עסן חדש ביז דעם צווייטן טאג פסח ביינאכט[2].
וועגן דער פראגע, צו אויך אויסער ארץ-ישראל (חוץ לארץ) איז חדש פארבאטן, זענען פארהאן פארשידענע מיינונגען. פרטים אין רמב"ם משנה תורה[3].
רעפערענצן
דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!
| כשרות | ||
|---|---|---|
| כשרות הבשר | אבר מן החי • טרפה • סירכא • גיד הנשה • צומת הגידים • סימני הכשרות • עופות טמאים • זרוע, לחיים וקיבה • חֵלֶב • שחיטה • הכשרת בשר • דם • בשר שנתעלם מן העין | |
| מצוות התלויות בארץ | שמיטה • יובל • טבל • תרומות ומעשרות • הפרשת חלה • איסור חדש • איסור ערלה • נטע רבעי • כלאי הכרם • פאה • מתנות עניים • ביכורים | |
| איסור מאכלי נוכרים | חלב, גבינת וחמאת נוכרים • יין נסך • פת עכו"ם • בישולי גויים | |
| הכשרת כלים | טבילת כלים • הגעלת כלים • ליבון קל וחמור • נעיצה | |
| איסורים נוספים | בשר בחלב • אכילת דג עם בשר • אכילת דג עם חלב • חמץ וקטניות בפסח • תולעים • לינת לילה במאכלים • משקים שנתגלו | |
| דינים כלליים | איסור והיתר • תערובת • מיעוט המצוי • נותן טעם • נותן טעם לפגם • נ"ט בר נ"ט • דבר חריף • דבר דעביד לטעמא • מעמיד • ביטול איסור לכתחילה • כבוש כמבושל | |
| כשרות בעת החדשה | ירקות ללא חרקים • ג'לטין • משגיח כשרות • שטירל • בראקל | |
קלארשטעלונג: די אינפארמאציע אויף המכלול איז בלויז פאר בארייכערונג און זאל נישט געזען ווערן ווי א פסק הלכה.