אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:עשרה הרוגי מלכות"

די [[גמרא]]<ref>בבא בתרא, י; סוטה מח:</ref> ניצט דעם אויסדרוק "הרוגי מלכות" פאר די יידן וואס די רוימען האבן געהרגעט צוליב זייער זיין יידן אדער צוליב זייער היטן די [[מצוה|מצוות]]. אין דער גמרא ווערט געברענגט וועגן דרײַ תנאים וואס זענען הינגעריכט: [[רבי עקיבא]]<ref>ברכות סא.</ref>, רבי [[חנינא בן תרדיון]]<ref>עבודה זרה יז:</ref> און רבי [[יהודה בן בבא]]<ref>ע"ז ח:; סנהדרין י"ד.</ref>. די תנאים זענען געכאפט ווייל זיי האבן געהיט די מצוות וואס אדריאנוס האט גע'אסרט: זיי האבן געגעבן [[סמיכת זקנים|סמיכה]] צו די חכמים, זיי האבן געהיטן [[שבת]], זיי האבן געמאכט [[ברית מילה]] אדער געלערנט [[תורה]] ברבים.

*רבי [[ישמעאל בן אלישע כהן גדול]] געהרגעט [[כ"ה סיון]] צוזאמען מיט רבן שמעון בן גמליאל הזקן.

*[[רבן שמעון בן גמליאל הזקן]] - געהרגעט [[כ"ה סיון]], אין דער צײַט פונעם [[חורבן בית שני]], ער ליגט אין [[כפר כנה]]

*רבי [[יהודה בן בבא]]  

*רבי [[חנינא בן תרדיון]] - געהרגעט [[כ"ז סיון]] מיט א [[ספר תורה]]. ער ליגט נישט ווײַט פון [[ציפורי]]

*רבי [[חוצפית המתורגמן]]  

*רבי [[ישבב הסופר]]  

*רבי [[חנינא בן חכינאי]] / אדער ר' [[חנינא סגן הכהנים]].

*רבי [[יהודה בן דמה]]

*רבי [[אלעזר בן שמוע]]  

אין אמת'ן זענען די צען תנאים נישט אלע געהרגעט אין דער זעלבער צײַט.

אבער אין פרקי היכלות<ref> פרקי היכלות ה:ד</ref> שטייט אז מען האט געכאפט ר' ישמעאל, ר' גמליאל, ר' אליעזר (בן דמא) און ר' יהודה בן בבא צוזאמען.