אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "ערב ראש השנה"

88 בייטן אראפגענומען ,  פֿאַר 2 יאָר
ק
←‏מנהגי ישראל: הגהה אנהייב
ק (←‏אין הלכה: הגהה)
ק (←‏מנהגי ישראל: הגהה אנהייב)
שורה 25: שורה 25:


==מנהגי ישראל==
==מנהגי ישראל==
*מען שטייט אוף פריי צו זאגן [[סליחות]] און מען וועקט זיך אוף אויף תשובה{{הערה|[[חיי אדם]] סימן קלח,ה}}, די אשכנזים פירן זיך צו זאגן מער סליחות און פיוטים פון אלע טעג, איינע פון די פיוטים איז "זכור ברית אברהם" וואס [[רבינו גרשום מאור הגולה]] האט געשריבן.\
*מען שטייט אויף פרי צו זאגן [[סליחות]] און מען איז זיך מעורר צו תשובה{{הערה|[[חיי אדם]] סימן קלח,ה}}, די [[אשכנזים]] פירן זיך צו פארמערן מיט סליחות און [[פיוטים]], וואס דער צענטראלער פון זיי איז "[[זכור ברית אברהם]]" וואס [[רבינו גרשום מאור הגולה]] האט מחבר געווען.
*מען מאכט [[התרת נדרים]] אנקעגן דריי מענטשן כדי צו אריין גיין אין ראש השנה אן קיין עבירה פון [[נדרים]]{{הערה|[[של"ה]] מסכת יומא, [[חיי אדם]] כלל קלח, ח.}}.
*מען מאכט [[התרת נדרים]] מיט דריי מענטשן, כדי צו אריינגיין אין ראש השנה אן קיין עבירה פון [[נדר]]ים{{הערה|[[של"ה]] מסכת יומא; [[חיי אדם]] כלל קלח, ח.}}.
*מען זאגט נישט [[תחנון]] ביי [[שחרית]] אזוי ווי יעדע ערב יום טוב, אבער סליחות מעג מען זאגן אפילו עס האט שוין געווען [[עלות השחר]]{{הערה|{{שוע|אורח חיים|תקפא|ג}} און [[משנה ברורה]] סעיף קטן כג}}.
*מען זאגט נישט [[תחנון]] ביי [[שחרית]], אזוי ווי יעדע ערב יום טוב, אבער ביי סליחות זאגט מען עס יא, אפילו נאך דער [[עלות השחר]]{{הערה|{{שוע|אורח חיים|תקפא|ג}} און [[משנה ברורה]] סעיף קטן כ"ג}}.
*אפילו אז א גאנץ חודש [[אלול]] בלאזט מען אין א [[שופר]] יעדע [[תפילת שחרית]], ערב ראש השנה בלאזט מען נישט{{הערה|דער [[רמ"א]] אין {{שולחן ערוך|אורח חיים|תקפא|ג}}.}}, כדי צו מאכן א הפסק פון די תקיעות וואס איז נאר א מנהג צו די תקיעות [[ראש השנה]] וואס איז דאורייתא{{הערה|[[מגן אברהם]] תקפא, יד על פי דער [[לבוש]]. און דער [[מהרי"ל]] אין הלכות ימים הנוראים שרייבט אן אנדער טעם כדי צו פאטומלען דער [[שטן]] זאל ער מיינען אז עס האט שוין אריבער דער יום הדין,און עס איז געברענגט אין [[מטה משה (ספר)|מטה משה]].}}, אבער א בעל תוקע מעג בלאזן כדי צו זיך צו געווינען, אבער נאר אין א פארמאכטער צימער{הערה|{{משנה ברורה|תקפא|כד}} בשם דער [[אליה רבה]]}}.
*די קהילות וועלכע בלאזן [[שופר]] אין גאנץ חודש [[אלול]], בלאזן אבער נישט אין ערב ראש השנה{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תקפא|ג|מפרש=רמ"א}}}}, כדי צו מאכן א הפסק צווישן די תקיעות וואס זענען נאר א מנהג צו די תקיעות פון ראש השנה וואס זענען מדאורייתא{{הערה|[[מגן אברהם]] תקפא, יד לויט דער [[לבוש]]. אין מטה משה ווערט געברענגט אן אנדער טעם פון דער [[מהרי"ל]], הלכות ימים הנוראים, אז דאס איז כדי צו פארטומלען דער [[שטן]] ער זאל מיינען אז דער יום הדין איז שוין אריבער.}}. א בעל תוקע מעג זיך אבער איבן די תקיעות אין א פארמאכטער צימער{{הערה|{{משנה ברורה|תקפא|כד}} בשם דער [[אליה רבה]]}}.
*מען שערט זיך אפ די האר און מען טוט זיך אן מיט שיינע קליידער, כדי צו וויזן אז אונז גלויבן אין אויבערשטער אז ער וועט אונז דן זיין אויף גוט{{הערה|{{ירושלמי|ראש השנה|א|ג}} {{שלחן ערוך|אורח חיים|תקפא|ד}}}}.
*מען שערט זיך אפ די האר און מען טוט זיך אן מיט שיינע קליידער, כדי צו וויזן אז אונז גלויבן אין אויבערשטער אז ער וועט אונז דן זיין אויף גוט{{הערה|{{ירושלמי|ראש השנה|א|ג}} {{שלחן ערוך|אורח חיים|תקפא|ד}}}}.
*עס איז דא וואס פירן זיך צו זאך טויבלען אין [[מקווה]]{{הערה|דער רמ"א אין {{שולחן ערוך|אורח חיים|תקפא|ד}}.}}.
*עס איז דא וואס פירן זיך צו זאך טויבלען אין [[מקווה]]{{הערה|דער רמ"א אין {{שולחן ערוך|אורח חיים|תקפא|ד}}.}}.