מייבאים כמותיים, בדוקי עריכות אוטומטית, ביוראקראטן, אינטערפעיס רעדאקטארן, emailconfirmed, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, מנטרים, סיסאפן, צוות טכני, מייבאים, מעדכנים, אספקלריה רעדאקטארן
102,362
רעדאגירונגען
ק
החלפת טקסט – "וווי" ב־"וואוי"
שרגא (שמועס | ביישטייערונגען) ק (החלפת טקסט – "\{\{\#property\:P\d{1,5}\}\}" ב־"") |
ק (החלפת טקסט – "וווי" ב־"וואוי") |
||
| שורה 25: | שורה 25: | ||
צום ערשטן מאָל איז פּיריאַטין דערמאָנט געוואָרן אין אַזוי גערופענער "לאַוורענטיעווער כראָניק" אין 1154. ס'איז באַוואוּסט, אַז אין אָנהייב 17טן יאָרהונדערט, ערב די פּרעות ת"ח-ות"ט האָט אין דעם שטעטל עקזיסטירט אַ ייִדישע קהילה. זי איז פאַרניכטעט געוואָרן אין 1648 בימי [[כמעלניצקי]], אָבער שוין אין סוף פונעם 17 יאָרהונדערט האָבן אידן ווידער זיך באַזעצט אין פּיריאַטין. | צום ערשטן מאָל איז פּיריאַטין דערמאָנט געוואָרן אין אַזוי גערופענער "לאַוורענטיעווער כראָניק" אין 1154. ס'איז באַוואוּסט, אַז אין אָנהייב 17טן יאָרהונדערט, ערב די פּרעות ת"ח-ות"ט האָט אין דעם שטעטל עקזיסטירט אַ ייִדישע קהילה. זי איז פאַרניכטעט געוואָרן אין 1648 בימי [[כמעלניצקי]], אָבער שוין אין סוף פונעם 17 יאָרהונדערט האָבן אידן ווידער זיך באַזעצט אין פּיריאַטין. | ||
אין 1802 האָבן אינעם שטעטל | אין 1802 האָבן אינעם שטעטל געוואוינט 99 אידן, אין 1847 – 464 אידן, אין 1865 – שוין 1377 אידן, וועלכע האָבן באַטראָפן 30,7 פּראָצענט פון דער גאַנצער באַפעלקערונג. צו דער ערשטער פאָלקסציילונג פון רוסלאַנד אין 1897 איז די ייִדישע באַפעלקערונג פון דעם שטעטל אויסגעשטיגן ביז 3166 נפשות, וועלכע האָבן באַטראָפן 39,4 פּראָצענט פון דער גאַנצער באַפעלקערונג. אין 1906 איז אין פּיריאַטין אָרגאַניזירט געוואָרן אַ גרופּע פון פּועלי-ציון. אין 1910 האָט די ייִדישע באַפעלקערונג פון דעם שטעטל דערגרייכט 5692 נפשות. אין יענעם יאָר זענען אין פּיריאַטין געווען דריי שול, אַ ייִדישער בית-עלמין, צוויי פּריוואַטע ייִדישע קינדער-שולן פאַר ייִנגלעך און צווי פּריוואַטע ייִדישע קינדער-שולן פאַר מיידלעך און אַ תלמוד-תורה. | ||
בעת דעם בירגער-קריג אויף אוקראַיִנע זענען אין פּיריאַטין פאָרגעקומען פילצאָליקע מאָרדטאַטן פון אידן. אין פעברואַר פון 1919 האָבן אין דעם שטעטל איינגעאָרדנט אַ פּאָגראָם די אוקראַיִנישע זעלנער פון [[פּעטליורע]] און זומערצייט פון דעם זעלבן יאָר – די רוסישע זעלנער פון דעניקין. אין אָנהייב 1920 איז אין פּיריאַטין געשאַפן געוואָרן אַ קאָמיטעט צוהילף די קרבנות פון פּאָגראָמען. ס'איז געעפנט געוואָרט א ייִדיש יתומים-הויז. צו דעם יאָר האָט די ייִדישע באַפעלקערונג זיך פאַרקלענערט ביז 4506 נפשות. זינט די 20ער און ביז דער מיט פון די 30ער יאָרן פונעם פאָריקן יאָרהונדערט האָט אינעם שטעטל געאַרבעט אַ ייִדישע סאָוועטישע קינדער-שול אויפן נאָמען פונעם 1טן מיי. ביזן סוף פון די 20ער יאָרן איז טעטיק געווען א יוגנטלעכע ציוניסטישע אָרגאַניזאַציע בראש מיט י.מאָגילעווסקי, מ.מאָרדוכאָוויטש און י.ראָזינסקי; עס זענען דערשינען צוויי ייִדישע האַנט-געשריבענע זשורנאַלן – "דער וועקער" אויף ייִדיש און "גאָלאָס טרודאַ" («Голос труда») אויף רוסיש. | בעת דעם בירגער-קריג אויף אוקראַיִנע זענען אין פּיריאַטין פאָרגעקומען פילצאָליקע מאָרדטאַטן פון אידן. אין פעברואַר פון 1919 האָבן אין דעם שטעטל איינגעאָרדנט אַ פּאָגראָם די אוקראַיִנישע זעלנער פון [[פּעטליורע]] און זומערצייט פון דעם זעלבן יאָר – די רוסישע זעלנער פון דעניקין. אין אָנהייב 1920 איז אין פּיריאַטין געשאַפן געוואָרן אַ קאָמיטעט צוהילף די קרבנות פון פּאָגראָמען. ס'איז געעפנט געוואָרט א ייִדיש יתומים-הויז. צו דעם יאָר האָט די ייִדישע באַפעלקערונג זיך פאַרקלענערט ביז 4506 נפשות. זינט די 20ער און ביז דער מיט פון די 30ער יאָרן פונעם פאָריקן יאָרהונדערט האָט אינעם שטעטל געאַרבעט אַ ייִדישע סאָוועטישע קינדער-שול אויפן נאָמען פונעם 1טן מיי. ביזן סוף פון די 20ער יאָרן איז טעטיק געווען א יוגנטלעכע ציוניסטישע אָרגאַניזאַציע בראש מיט י.מאָגילעווסקי, מ.מאָרדוכאָוויטש און י.ראָזינסקי; עס זענען דערשינען צוויי ייִדישע האַנט-געשריבענע זשורנאַלן – "דער וועקער" אויף ייִדיש און "גאָלאָס טרודאַ" («Голос труда») אויף רוסיש. | ||